Οι Αθηναίοι φωτογραφίζουν την Αθήνα

Αυτή τη φορά δεν το είχαμε καταλάβει απ’ την αρχή. Δεν το είχαμε προσχεδιάσει. Ένας διαγωνισμός, λέγαμε, μια έκθεση, κάποια βραβεία. Έπειτα, καθώς οι συμμετοχές έφταναν εκατοντάδες, αρχίσαμε σιγά-σιγά να καταλαβαίνουμε. Τις απλώναμε μία-μία στο τραπέζι, διαβάζαμε τη φωτογραφία. Οι εικόνες μιλάνε.

Οι κάτοικοι αυτής της πόλης πήραν το λόγο και έδειχναν πώς βλέπουν την Αθήνα, τη ζωή τους. Καθένας έφερνε την Αθήνα του, τη δικιά του πόλη. Για άλλη μια φορά, με όχημα την εφημερίδα της πόλης, οι Αθηναίοι έδειχναν τι βλέπουν τα μάτια τους, συμμετείχαν, μοιράζονταν τις εικόνες τους και έφτιαχναν την όψη της πόλης. Και αυτή την εποχή, καθόλου τυχαία, η όψη της πόλης μας είναι μελαγχολική. Σκηνές σκληρές, χρώματα γκρίζα, βιομηχανικά τοπία, νυχτερινές διαδρομές, πρόσωπα σκοτεινιασμένα, σοβαρά, αγχωμένα.

Εμβληματικά κτίρια, η Βουλή των Ελλήνων με εμάς πλεϊμομπίλ σε πρώτο πλάνο. Μια σκάλα, ανήφορος ή κατήφορος; Ένα αναποδογυρισμένο καρότσι σούπερ μάρκετ, μια σπασμένη κούκλα, σπασμένα όνειρα, μια φιγούρα σκυφτή χαμένη στις σκέψεις της. Ένας ηλικιωμένος με το πατίνι του χαρτογραφεί τους δρόμους της πόλης, δεν σταματάει, προχωράει, ζει. Μουτζουρωμένα γκράφιτι, κραυγές απόγνωσης, βίαια ουρλιαχτά, υπάρχω, σημάδι στους τοίχους. Θες τρεις ελιές; Δεν έχω τίποτε άλλο να σου δώσω.

Η αττική ελιά, το μολυσμένο ποτάμι, η μποτιλιαρισμένη λεωφόρος, οι σκαλισμένοι τοίχοι, τα θλιμμένα αδέσποτα, ο ήλιος σκοτεινιασμένος σε μόνιμη έκλειψη.

Αθήνα 2010, οι Αθηναίοι φωτογραφίζουν την πόλη τους και στο σκοτεινό θάλαμο εμφανίζουν την ψυχή τους. Φωτογραφίζουν την πόλη τους και στο αρνητικό αποκαλύπτουν πώς βλέπουν τη ζωή τους. Αθήνα 2010, οι Αθηναίοι τη ζωγραφίζουν σκληρή, ασπρόμαυρη, θανατηφόρα γοητευτική, γεμάτη αιχμές, γωνίες που κόβουν, κλεμμένα φιλιά στο σκοτάδι, αγκαλιές μυστικές σε βιομηχανικούς χώρους.

Στη σημερινή ATHENS VOICE για την Αθήνα μιλάνε οι πολίτες της, μοιράζονται εικόνες που αγάπησαν, όνειρα που διαψεύσθηκαν, ελπίδες και φόβους για μια πόλη δύσκολη, άγρια και ελκυστική, την πόλη που ο καθένας διάλεξε για να ανεβάσει το έργο της ζωής του.

-www.athensvoice.gr -

ATHENS PHOTO

Αυτή την εβδομάδα είναι του Νίκου Ράκκα, που κέρδισε το διαγωνισμό “ATHENS PHOTO”. Γεννήθηκε το 1974 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε διακόσμηση εσωτερικού χώρου και δημιουργεί τις βιτρίνες για τα καταστήματα του Λάκη Γαβαλά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ως φωτογράφος έχει εργαστεί σε έντυπα και για θεατρικές παραστάσεις. Συμμετείχε στην ομαδική έκθεση που στήθηκε στον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (Παρίσι, 2000), όπου και διακρίθηκε.

Ακολούθησε η ατομική του έκθεση στο Αrt House της Θεσσαλονίκης, με πορτρέτα φίλων και αγαπημένων του καλλιτεχνών, η έκθεση στο Pall Mall Deposit στο Λονδίνο, ενώ συμμετείχε σε φεστιβάλ και ομαδικές εκθέσεις όπως το 7ply και το Reworks festival.
DO IT! Κάθε εβδομάδα ένας καλλιτέχνης αναλαμβάνει να σχεδιάσει το εξώφυλλο της A.V. Στο τέλος της χρονιάς όλα τα εικαστικά εξώφυλλα θα συγκεντρωθούν για να εκτεθούν στο Μουσείο Μπενάκη, όπου και θα είστε όλοι καλεσμένοι.

-www.athensvoice.gr -

Διαλυμένο Bασίλειο

Τι καταλαβαίνει ο μέσος πολίτης -ή ο χαυνοπολίτης, εμείς δηλαδή- για τα όσα τεκταίνονται εμφανώς ή αφανώς εντός και εκτός της χώρας; Ο καθένας νιώθει την αφεντομουτσουνάρα του να απειλείται από σκοτεινές και αποτρόπαιες δυνάμεις. Παρακολουθεί στο γυαλί τους αξιωματούχους της ευρωζώνης να καταφέρονται εναντίον των γκρίκ στατίστικ και να παρέχουν παρατάσεις στην οικονομία μας, οι οποίες είναι στην πραγματικότητα παρηγοριά στον άρρωστο.

Σχίζουν δημοσίως την ευρωπαϊκή ταυτότητα της χώρας και μετά την ξανακολλάνε όχι από σεβασμό για τον μολυσμένο Νότο, αλλά επειδή η ελληνική «τρύπα» στο δυτικοευρωπαϊκό σκάφος μπορεί να επιφέρει ολικό ναυάγιο. Συνάμα, στην ενδοχώρα οι πολίτες μόνο με τις οικείες παραστάσεις μπορούν να κατανοήσουν την κατάσταση.

Την ανάγουν, λοιπόν, στις γνωστές κατηγορίες: Δεξιά, ΠΑΣΟΚ, μεταπολίτευση, αντιπολίτευση κ.λπ. Η χώρα πάσχει -έπασχε πάντα- από το παρελθόν της και ως εκ τούτου προεξόφλησε νοσηρό μέλλον για τις επόμενες γενιές. Οι πανικόβλητοι πλέον πολιτικοί πασχίζουν -με τον γνωστό χαβά- να επιμερίσουν την ενοχή, λησμονώντας τη βασική αρχή - ότι η ευθύνη δεν επιμερίζεται. Προφανώς «βαίνομεν προς ακμήν», οπως θα έλεγαν οι αιδιόδοξοι...

- www.lifo.gr -

Café society - Η καφετζού

Καφετζού δεν είναι μόνο η Γεωργία Βασιλειάδου στην ταινία του ’56. Η Δέσποινα Τριβόλη συνάντησε μια σύγχρονη καφετζού και είναι πλέον σίγουρη πως ο δρόμος για την ευτυχία είναι σπαρμένος με ζηλιάρες συννυφάδες.

Ψάχνοντας για καφετζού, ακούω ιστορίες τρόμου: «Α, ναι, η κ. Ματίνα μετακόμισε στην Κομοτηνή και της στέλνουν τα φλιτζάνια με κούριερ» ή «η καλύτερη της Ελλάδας είναι στην Καβάλα. Εκεί πηγαίνει όλη η Βόρεια Ελλάδα», «μην τυχόν και μάθει καφετζού ότι πηγαίνεις και σε άλλες καφετζούδες. Γίνονται έξαλλες». Το ραντεβού με τη Μόνικα στις 2 το μεσημέρι της Τετάρτης μου το κλείνει μια φίλη μου που έχει γυρίσει όλες τις καφετζούδες, αστρολόγους και χαρτορίχτρες της Αθήνας («Θα σε στείλω στη Μόνικα, οι άλλες είναι επικίνδυνες, δεν θέλω να σε μπλέξω»).

Το κουδούνι σε μια πολυκατοικία πίσω από τον Σταθμό Λαρίσης λέει απλά «Μόνικα». Πρώτα ακούγεται από τις σκάλες η βραχνή φωνή της. «Στον δεύτερο». Η Μόνικα είναι παχιά, με κατάμαυρα, κορακίσια μαλλιά και τσιτωμένα μάτια από το λίφτινγκ. Θυμίζει ύαινα. Με ρωτάει πώς πίνω τον καφέ κι εξαφανίζεται στην κουζίνα. Κάθομαι σε μια πλαστική καρέκλα και κοιτάζω γύρω μου όσο η Μόνικα φτιάχνει τον καφέ. Στα αριστερά μου βρίσκεται μια μεγάλη συλλογή από πλαστικές κούκλες προσεκτικά τοποθετημένες σε ένα καναπέ με ροζ γυαλιστερή στόφα. Ξεχωρίζει μια κούκλα σε φυσικό μέγεθος με γαλάζια μάτια και πλατινέ ξασμένα μαλλιά, που φοράει ένα κίτρινο φόρεμα με λουλουδάκια. Από πάνω μου συνωστίζονται κινέζικα ημερολόγια, ασημωμένες εικόνες της Παναγίας, καντηλέρια και πλαστικές ορχιδέες τυλιγμένες μέσα σε δίχτυ.
Μου φέρνει τον καφέ. Περιμένει να τον πιω. «Μη μου τον κουνάς μόνο», με προστάζει πάνω από τα σεμεδάκια και τις πεντάλφες, κουνώντας απειλητικά το δάχτυλό της. «Την επόμενη φορά θα έρθω με τη φίλη μου» της λέω. «Όλες μου 'ρχονται και θέλουν να μπούνε με τη φίλη τους, μπαίνoυν και μετά το μετανιώνουν» λέει και κουνάει τα κατάμαυρα μαλλιά της - μου θυμίζουν κουρτινάκια. Μετά αναποδογυρίζει το φλιτζάνι, το στραγγίζει και κάθεται ακριβώς απέναντί μου. Κρατάει το φλιτζάνι με τα καφέ ακρυλικά της νύχια και περιεργάζεται τα κατακάθια.

«Λοιπόν, ο Κώστας ποιος είναι;». «Εμ, ο πρώην μου» λέω εγώ σοκαρισμένη, «μα πού τον είδατε;». «Όσα λέει το φλιτζάνι κορίτσι μου δεν τα λέει κανείς». «Κοίτα εδώ», μου λέει, «δεν βλέπεις ένα πελώριο Κ;» Κοιτάω με γουρλωμένα μάτια. «Μες στο σπίτι σου θα μπει και θα κλαίει. Α πα πα, κι είναι και βιοπαλαιστής. Να! Βλέπεις; Εδώ, κάτω από την καμάρα, απ' έξω είναι. Άκουσε να δεις, Δεσποινάκι, αυτός δεν είναι για σένα κοριτσάκι μου, φαίνεται εδώ, είναι πολύ τσιγκούνης, και δεν φτιάχνονται αυτά». Από το φλιτζάνι μου παρελαύνουν άπειρα αντρικά ονόματα («Ποιος είναι ο Χρήστος;», «Ο Βασίλης;», «Ο Παναγιώτης;», «Ο Μάριος;»).

Το πιο βασικό, όμως, δεν είναι ποιοι είναι όλοι αυτοί οι άντρες - αλλά ποιες είναι οι κακές γυναίκες που τους περιτριγυρίζουν. Μπροστά μου ξετυλίγεται ένας κόσμος με ύπουλες συννυφάδες και κακιωμένες ξαδέρφες έτοιμες να μου βάλουν τρικλοποδιά στον δρόμο μου για την ευτυχία. «Ποιες είναι αυτές που σε ζηλεύουν στο περιβάλλον σου; Είχε αδερφές αυτός ο Κώστας; Βλέπω μια ξανθιά που έχει πολύ κακό μάτι». Είκοσι λεπτά μετά κι αφού έχουμε συζητήσει τη δουλειά μου, την οικογένειά μου και τον «κύκλο μου» καταλήγουμε πάλι στις κακές γυναίκες που με ζηλεύουν γιατί είμαι «αθώο παιδί». «Ορίστε, τη βλέπω - πω πω, μάτι που σου 'χει κάνει.

Σκέψου καλά ποια είναι αυτή που σε δηλητηριάζει». Λίγο πριν τελειώσουμε χτυπάει το τηλέφωνο. «Τι λες; Σου κάνει τέτοια;» την ακούω να λέει. Κοιτάω τις μπομπονιέρες στην άκρη του τραπεζιού. Σκέφτομαι πως είναι περίπου σαν λάφυρα πολέμου. «Έτσι είναι, αγάπη μου», μου λέει όταν γυρνάει , «της έλεγα εγώ να μην τον σπιτώσει αυτόν αλλά έκανε του κεφαλιού της. Είναι δυνατόν να σπιτώνεις τον γκόμενο στα 45 σου; Της έλεγα "πάρ' τον, βγες, ντύσου, λούσου, μη τον βάλεις σπίτι σου, κούκλα μου". Τώρα με παίρνει τηλέφωνο και κλαίγεται. Σκατά τα έκανε».

Σηκώνομαι να φύγω. «Για περίμενε λίγο» μου λέει και στριφογυρίζει το φλιτζάνι στα χέρια της. «Τη μέση του ποιος την έχει;». «Κανείς» της λέω. Το ίδιο απόγευμα παίρνω τη μητέρα μου τηλέφωνο. Της λέω για το μεσημεριανό μου ραντεβού με τη Μόνικα. «Εσύ; Όλα καλά;» τη ρωτάω. «Μια χαρά! Μόνο που με πονάει η μέση μου από το πρωί και δεν καταλαβαίνω γιατί».

-www.lifo.gr-

Θεία συγχώρεση μέσω Facebook

Ένας Βρετανός επίσκοπος που ακούει στο όνομα Robert Evens έχει προσφερθεί να προσευχηθεί για όποιον πιστό του το ζητήσει στη διάρκεια της Σαρακοστής. To αξιοπερίεργο είναι ότι μπορεί κανείς να του ζητήσει να προσευχηθεί μέσω τηλεφωνικού μηνύματος, e-mail ή μηνύματος σε ειδική σελίδα στο Facebook (με τον τίτλο Bishop Bob’s prayers).

Ο Επίσκοπος Εvens έχει δεσμευτεί να προσεύχεται καθημερινά για όλους όσους του το ζητήσουν μέχρι τις 13 Μαρτίου όπου και θα πάει στον Καθεδρικό της Πόλης του Εξετερ για να «προσφέρει» όλες τις προσευχές που του έχουν προσφερθεί. «Θέλω να ενθαρρύνω τους ανθρώπους να προσεύχονται και πολύς κόσμος αισθάνεται πολύ ασφαλής με την ιδέα ότι κάποιος προσεύχεται γι’ αυτούς ή δίπλα τους.

Πωλούνται τα Abbey Road Studios

Εναι ίσως το πιο διάσημα στούντιο ηχογράφησης στον κόσμο. Χαρις στο άλμπουμ «Abbey Road» των Beatles χιλιάδες τουρίστες επισκέπτονται το δρόμο για να φωτογραφηθούν στη διάσημη διάβαση (όπως οι Beatles στο εξώφυλλο του ομώνυμου άλμπουμ) και γεμίζουν γκραφίτι και επιγραφές τις μάντρες των διπλανών κτιρίων. Η EΜΙ σκοπεύει να πουλήσει το ιστορικό στούντιο μιας και δεν είναι πλέον επικερδές.

«Είναι ακόμα ένα υπέροχο στούντιο» δήλωσε ο Πωλ Μακάρτνει στο BBC «Θα ήταν θαυμάσιο αν κάποιος μπορούσε να οργανώσει κάτι για να το σώσει»Να υπενθυμίσουμε ότι εδώ έχουν ηχογραφηθεί μερικοί από τους σπουδαιοτερους δίκους των τελευταίων δεκαετίων όπως το “Dark Side of the Moon” των Pink Floyd και το «Ok Computer» των Radiohead.

Κόπηκε ο Τεν-Τεν λόγω καπνίσματος!

Οι «Περιπέτειες του Τεν Τεν» του Ερζέ, η σειρά κινουμένων σχεδίων βασισμένη στην αυθεντική σειρά από κόμικς, «κόπηκαν» από την τουρκική επιτροπή έγκρισης τηλεοπτικών προγραμμάτων. Τα μέλη της επιτροπής έγκρισης τηλεοπτικών προγραμμάτων στην Τουρκία δεν ενέκριναν την προβολή της σειράς γιατί πολλοί από τους χαρακτήρες της βελγικής σειράς κόμικς εμφανίζονται συχνά να καπνίζουν.

Το Ανώτερο Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης της Τουρκίας (RTUK) επέβαλε πρόσφατα πρόστιμο 3.300 δολαρίων σε ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό επειδή προέβαλε κινούμενα σχέδια με τον Τεν Τεν που περιείχαν σκηνές κατά τις οποίες οι πρωταγωνιστές κάπνιζαν. Σύμφωνα με νόμο που ψηφίστηκε στις αρχές του 2008, η προβολή ανθρώπων που καπνίζουν στην τηλεόραση ή ακόμα και στο θέατρο, τιμωρείται με αυστηρό πρόστιμο.

-http://www.lifo.gr/-

Πάθος για το βιβλίο

Το νέο τεύχος της Book Press, το πέμπτο, είναι εδώ και απηχεί όλη την αγάπη και τη γονιμότητα που υπερισχύει στην Ελλάδα για το παιδικό βιβλίο. Με αφορμή, λοιπόν, την 3η Έκθεση Παιδικού κι Εφηβικού Βιβλίου, που διοργανώνει το ΕΚΕΒΙ, φιλοξενεί στο νέο τεύχος συνέντευξη του Ευγένιου Τριβιζά, συγγραφείς που γράφουν παιδικά βιβλία, μια αξιολόγηση των καλύτερων παιδικών και εφηβικών της χρονιάς, προτάσεις κόμικς και σκέψεις του Δημήτρη Αθηνάκη για το «Φύλακα στη Σίκαλη».

Υπάρχουν, επίσης, οι τέσσερις χρωματιστές σελίδες που σχεδίασε ειδικά για το αφιέρωμα του τεύχους η ομάδα του διαδικτυακού ιστότοπου «Παπάκι στην μπανιέρα» (http://www.papakistimpaniera.gr/ ).

«Ελληνικό Τοπίο και Παράδοση»

Η παράδοση και οι ομορφιές της Ελλάδας πρωταγωνιστούν στην έκθεση ζωγραφικής της Ιουλίας Κάτσικα-Κωνσταντινίδου «Ελληνικό Τοπίο και Παράδοση», στην αίθουσα «Ν. Γύζη» του Πνευματικού κέντρου του Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας 50).

Πρόκειται για την 18η ατομική έκθεση της δημιουργού, η οποία περιλαμβάνει 50 ελαιογραφίες, αντιπροσωπευτικά πορτρέτα της ιμπρεσιονιστικής τεχνοτροπίας.

ΚαΛημΕΡα ΕΛΛΑΔΑ...!

Καλημέρα Ελλάδα,
Σου μιλάει ο Νίβο
όλα σου τα λέω τίποτα δεν κρύβω
πολύ με υποτίμησες, εγώ μονάχα λίγο
Σκέφτηκα Ελλάδα να σ' αφήσω, να φύγω
Δεν το 'βαλα κάτω και προσπάθησα κι άλλο
ν' ανεβάσω σαν κι εσένα πιο πολύ το καβάλο
Να πετάξω καπέλα και το rap ντύσιμό μου
Και ν' αλλάξω τη ζωή και το φέρσιμό μου

Καλημέρα Ελλάδα
Να μου ζήσεις για πάντα
Να τιμάς με παρελάσεις το έπος του 40
Να κρατάς το κεφάλι ψηλά στον αγώνα
Και να βγάζεις για κυβέρνηση το ίδιο κόμμα

Να μου ζήσεις Ελλάδα και όλοι οι βουλευτές σου
Με τ' αυθαίρετά τους όλοι στις ακρογιαλιές σου
Με τους Χριστιανούς σου που κάνουν νηστεία
και ό,τι περισσεύει στέλνουν στην Ελβετία

Ελλάδα συγγνώμη αν θες ν' αλλάξω γνώμη πρέπει και συ να μάθεις ν' αγαπάς
Πάψε να με παιδεύεις και να με κοροϊδεύεις
Και τα όνειρά μου Ελλάδα μη σκορπάς

Καλημέρα Ελλάδα,
Νίβο στο μικρόφωνο
Στα λέω μέσα στους δίσκους
Στα λέω και στο ραδιόφωνο
Στα 'πα απ' την καλή
Στα λέω και απ' την ανάποδη
Σου 'χω μαζέψει άπλυτα από δω μέχρι τη Νάπολη

Κύριοι υπουργοί, κύριοι βουλευταί
Πριν πάτε στο γραφείο, σας κάνω εγώ σεφτέ
Διαλέγω ένα τραγούδι αντί να στέλνω γράμματα
Δε ψάχνω για μ***, δεν περιμένω θαύματα
Παράτα και γραφείο και χαρτοφυλάκιο
Ελάτε μια βόλτα μέχρι τη Βαρβάκειο
Κατέβα στο λιμάνι, μίλα στους εργάτες σου
Πάρε την ευθύνη μια φορά πάνω στις πλάτες σου

Ποια δημοκρατία, μου μιλάτε, ποια προγράμματα;
Ποια πανεπιστήμια, ποια Ευρώπη, και ποια γράμματα;
Πού είναι η παιδεία, πού είναι η υγεία σας;
Κύριε υπουργέ... τα υπουργεία σας

Ελλάδα συγγνώμη αν θες ν' αλλάξω γνώμη
πρέπει και συ να μάθεις ν' αγαπάς
Πάψε να με παιδεύεις και να με κοροϊδεύεις
Και τα όνειρά μου Ελλάδα μη σκορπάς

Κύριε Πρόεδρε,
Παίρνω το θάρρος σήμερα
Αφού όλα τα προβλήματα είναι θέματα εφήμερα
Προκαταβολικά συγγνώμη μα έχω όνειρα
Σαν αυτά που κάποιοι ονομάζανε ανώνυμα
Εγώ τους δίνω όνομα και δεν κάθομαι φρόνημα
Γιατί εγώ κι εσύ διαφέρουμε στο φρόνημα
Ζητάω τα προβλεπόμενα, δεν τα ζητιανεύω
Σ' αντίθεση με σας έχω μάθει να δουλεύω

Ελλάδα σε βιάζουν και συ φτιάχνεις τα νύχια σου
Όχι να αμυνθείς
ή για να βρεις τα δίκια σου
Αυτοί σε ξεπουλάνε όση ώρα καλλωπίζεσαι
Είστε μια παρέα και μονάχη ξεφτιλίζεσαι

Καληνύχτα Ελλάδα,
Σ' αφήνω πάω για ύπνο
Όσο εσύ μ' αυτούς ετοιμάζεσαι για δείπνο
Εγώ θα κάνω στίχους, κάθε σκέψη στο τετράδιο
Και θα στ' αφιερώσω απ' το ράδιο μάλλον αύριο

Ελλάδα συγγνώμη αν θες ν' αλλάξω γνώμη
πρέπει κι εσύ να μάθεις ν' αγαπάς
Πάψε να με παιδεύεις και να με κοροϊδεύεις
Και τα όνειρά μου Ελλάδα μη σκορπάς

..Have a LOoK ArounD yOu!..

..My PrrrrrrEciOUS!!! Theeeey StOOOLe it From Us!

...Για ΤρελούΣ ΚαΡναβΑλιΣτέΣ....!

...αν βάψετε στους τοίχους αυτές τις ημέρες που θα τρέχετε ξέφρενοι στους δρόμους ντυμένοι καρναβάλια...τουλάχιστον κάντε το με λίγο γούστο και φινέτσα... να "δένει" βρε παιδί μου με τη συνταγή αυτών των ημερών της τρελής χαράς και του όλου κλίματος χαράς και μέθης (να ναι καλά ο Διόνυσος!) ...

:-)

Party people Never Sleep!

- La Picturas of The Ντέι!!!-

Diva Rena!

Από 9 Φεβρουαρίου, Θέατρο Badminton

Ο Μάκης Δελαπόρτας μας ξεναγεί στον κόσμο της Ρένας Βλαχοπούλου, της μεγάλης κυρίας του τραγουδιού, του θεάτρου και του κινηματογράφου.

Μέσα από μια έκθεση αφιερωμένη -για πρώτη φορά- στη γυναίκα που με το ταλέντο και το αστείρευτο χιούμορ της μάγεψε τις καρδιές των Ελλήνων για πενήντα ολόκληρα χρόνια, παρουσιάζεται πλούσιο, ανέκδοτο φωτογραφικό υλικό, τόσο της προσωπικής όσο και της επαγγελματικής της πορείας, καθώς και κοστούμια από αξέχαστους ρόλους της, βραβεία και πίνακες ζωγραφικής, αφίσες, δίσκοι και προσωπικά της αντικείμενα.

Η αυλαία της έκθεσης ανοίγει με συναυλία στο Θέατρο Badminton, με τη συμμετοχή πολλών ερμηνευτών και συναδέλφων της. Ειδικοί καλεσμένοι η Ζωζώ Σαπουντζάκη και ο Τάκης Ζαχαράτος.

«Με λίγη βοήθεια από τους φίλους μου»

Κάθε Παρασκευή και Σάββατο, Σταυρός του Νότου, Κεντρική Σκηνή

O ένας Νίκος είναι «ροκάς-ανατολίτης», ο άλλος Νίκος φλερτάρει μοναδικά με την παράδοση, ενώ ο Μανώλης είναι ένας μελαγχολικός κιθαριστής που, όταν ξυπνά το παιδί μέσα του, παίζει γιουκαλίλι.

Τρεις φίλοι, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο Νίκος Ζιώγαλας και ο Μανώλης Φάμελλος μαζί με την εξαιρετική μπάντα και τη Λιάνα Παπαλέξη στα φωνητικά, δημιουργούν μια παρέα δεμένη, που σε προσκαλεί να την ακολουθήσεις.