Οι Beirut, το προσωπικό όχημα του Ζακ Κόντον που παντρεύει άψογα την indie-rock με τη βαλκανική μουσική, θα βρίσκονται στις 10 Ιουλίου στην Αθήνα για μια μοναδική συναυλία. Μαζί, η την περίφημη Βρετανίδα βιολίστρια Σόφι Σόλομον και οι αγαπημένοι συχνοί επισκέπτες της χώρας μας, Calexico.
Εν αναμονή λοιπόν περισσότερων πληροφοριών.
Ποια είναι η άνευ κιθάρας κυκλοφορία του 2006, που γλυκοκοιτάζει προς world/ethnic κατευθύνσεις, συζητιέται ιδιαίτερα στο εξωτερικό και έχει βρει το βασικό υπεύθυνο του project να έχει ήδη εξαντληθεί από συναυλίες, συνεντεύξεις και λοιπές υποχρεώσεις;
Είναι οι Beirut, το σχήμα του «θα παίζω και δέκα όργανα» Ζακ Κόντον, που με το ντεμπούτο του Gulag Orkestar έκανε το γύρο των blogs σε χρόνο dt, σήκωσε σκόνη και βγήκε στο προσκήνιο γιατί έπρεπε. Στο πρώτο άλμπουμ αυτού του 19χρονου πιτσιρικά, που ακόμα πιο πιτσιρικάς τριγύριζε στην Ευρώπη συλλέγοντας παραδοσιακούς ήχους στο μυαλό του, πιστεύεις πως παίζει μία ολόκληρη βαλκανική ορχήστρα.
Στην πραγματικά όλες αυτές οι θλιμμένες μπαλάντες και τα εμβατήρια είναι ηχογραφημένα στο σπίτι του νεαρού, με τα έγχορδα και τα πνευστά να ντύνουν τη δραματική crooner φωνή του. Με μελωδίες που φτάνουν διαρκώς σε σημείο βρασμού, οι Beirut έχουν συγκριθεί με τους Neutral Milk Hotel, Ρούφους Γουέινραϊτ, Calexico και Magnetic Fields. Όλες οι σκηνές του Underground σου έρχονται στο μυαλό, μόνο αντί για τους δύο σαλεμένους πρωταγωνιστές φαντάζεσαι στη θέση τους ένα νεαρό με πιο θλιμμένη και σκεπτική έκφραση.
Και η 4AD χτύπησε κέντρο… Εκείνο το βράδυ, που στα μεθυσμένα, αλήτικα 16 του άκουσε τους Boban Markovic Orchestra να παίζουν στον επάνω όροφο και έμεινε να συζητάει μαζί τους για «πάντα», άλλαξε ολόκληρη τη ζωή του.
Ακούγοντας όσους περισσότερους δίσκους μπορούσε, χώρα προς χώρα, νότα προς νότα, όλα όσα έμαθε, τα έκανε πράξη στα Pro Tools του τον περασμένο χειμώνα στα Sea Side Studios (τον βοήθησαν οι Τζέρεμι Μπαρνς και Χέδερ Τροστ από τους A Hawk and A Hacksaw προσθέτοντας ανεπαίσθητα drum machines και μηδαμινό ηλεκτρονικό φουτουρισμό). Όλα αυτά υπάρχουν μέσα στο εξωτικό Gulag Orkestar.
Βιολιά, ακορντεόν, βιολιά, μαντολίνια, κόνγκας, πιάνα, ένα κοντρολαρισμένο χάος, με τη μουρμούρα του Κόντον να μελαγχολεί ανατολικοευρωπαϊκά και να γίνεται αντιληπτός από την Μπρατισλάβα μέχρι το Κίεβο.
Και το indie κοινό βρήκε έναν ακόμα πιο εκλεπτυσμένο αρτίστα για να εμπλουτίσει το χώρο του, που αυτή τη φορά έχει πιάσει τους δρόμους που οδηγούν στα σλαβικά χωριά και τους ντόπιους γάμους τους…
No comments:
Post a Comment