Παραμυθοχρώματα του Μανουσάκη (Στον Πόρο)

«Αν δεν ήμουνα ζωγράφος, θα ήθελα να ήμουν παραμυθάς», λέει, με τους δύο πρωταγωνιστές στα έργα του που είναι ο ίδιος και η ίδια πάντα γυναίκα.
Ιστορίες σε συνέχειες αφηγείται ο Μιχάλης Μανουσάκης με μία σειρά από πίνακες, στην έκθεσή του, που εγκαινιάσθηκε το Σάββατο στον Πόρο, στην Γκαλερί Citronne.

Το ταξίδι του στην τέχνη ξεκινάει απ' αυτά που ζει. Αυτά καταχωρεί στους πίνακές του. που είναι αφαιρετικά γυμνά, ουδετεροποιημένα, με γενικευμένα χαρακτηριστικά και χωρίς αναφορά σε συγκεκριμένο ιστορικό και γεωγραφικό περιβάλλον.

Ενα δέντρο, μια γυναίκα, ένας άντρας, ζωγραφισμένα πάνω σε ξύλα, λειτουργούν ως αρχετυπικά σύμβολα ανθρώπων, ανδρών και γυναικών.

Στην έκθεσή του, στον Πόρο, πάνω σε παλιές πόρτες και σε ξύλινα φύλλα ντουλάπας, έχει ζωγραφίσει τις αναμνήσεις του. Τα ενδύματα που κατά εποχές τοποθετήθηκαν στις ντουλάπες αυτές σχετίζονται με τα σώματα: με τη μυρωδιά, την υφή, τη θερμότητά τους, αποτυπωμένα σε ένα έργο ερωτικό και μελαγχολικό.

Την έκθεση επιμελείται η ιστορικός τέχνης Τατιάνα Σπινάρη, καθηγήτρια στο Boston College.