Καθημερινές εικόνες της πόλης

Κλεφτές ματιές, αποσπάσματα ζωών αποκαλύπτονται μέσα από ανοιχτά παράθυρα και μπαλκονόπορτες. Τα ζεστά απογεύματα, οι υγρές νύχτες του καλοκαιριού, η αργία της Δευτέρας, η πικρή φαγούρα για το Euro που εξέπνευσε πρόωρα και ακύρωσε βεγγέρες στις βεράντες: όλα αυτά άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες στα σπίτια μας, προσφέροντας θέαση στο αυστηρό ιδιωτικό, που γίνεται ράθυμα αλλά και ηδονικά δημόσιο.

Περπατώντας στο δρόμο, τα μάτια χώνονται σε δωμάτια ανοιχτά με την κουρτίνα να κυματίζει ελαφρά. Ενα υπέροχο δειγματολόγιο χώρων, το ασυναγώνιστο σύγχρονο αστικό interior, που κάνει θρύψαλα ακόμη και το πλέον ενημερωμένο και ευφάνταστο περιοδικό διακόσμησης. Αυτό είναι το σκηνικό της πόλης, η αρετουσάριστη εικόνα της ζωής μας.

Πάνω απ' όλα, όμως, είναι οι φέτες ζωής που αποκαλύπτονται στο βλέμμα μας, το οποίο επιτέλους δραπετεύει από τις επιταγές της μικρής οθόνης και των σκηνοθετημένων παραστάσεων ζωής. Ζευγάρια με φανελάκια καπνίζουν στο μπαλκόνι κρατώντας κουτάκια ή ποτήρια μπίρας στο χέρι, πιατέλες με φρούτα κροταλίζουν, παγωτά ξυλάκι σκάνε με κρότο στο δόντι στην πιο ρεαλιστική εικόνα του καλοκαιριού, εδώ στην καρδιά της πόλης. Στις πλατείες, παιδιά χωρίς μπλούζες τρέχουν, σκαρφαλώνουν σε δέντρα, τσαλαβουτάνε σε σιντριβάνια «φτου ξελευτερία, το σχολείο τελείωσε». Μαμάδες, επιτέλους ανέμελες, χαχανίζουν και παραγγέλνουν άλλο ένα ποτό - ποιος νοιάζεται, τα σχολεία τέλειωσαν, οι τοίχοι στο σπίτι καίνε ακόμη.

Μεγαλώνοντας, ανακτώντας την επαφή με το πάτημα στο χώμα, είναι αυτές οι σκηνές που κυριαρχούν, που ανακουφίζουν τον αλαλαγμό μέσα μας. Οι εικόνες της ζωής στη ζεστή πόλη, πάνω από την άσφαλτο που αχνίζει. Οι εικόνες των νησιών, των εκδρομέων στα resorts μοιάζουν όλο και πιο πολύ πλαστές, προϊόντα μιας μυθοπλασίας που όλο και λιγότεροι έχουν την δυνατότητα να ζήσουν. Η αυθεντική ζωή στην πόλη, το καλοκαίρι, είναι αυτή των μπαλκονιών, των αυλών και των πλατειών. Η επανάσταση των θερέτρων μοιάζει ξαφνικά τόσο παρωχημένη. Ζήτω η Αθήνα, στους αέναους ρυθμούς της σιέστας.

-ΕΛΕΝΑ ΣΚΟΥΛΑ-