Όμορφη πόλη

Κάτω από το νέφος της αφρικανικής σκόνης, την απόγνωση των κλεισμένων δρόμων, υπάρχει πάντα κάτι το ευφάνταστο και προσδόκιμο. Η ελπίδα της άνοιξης, που ευτυχώς υπάρχουν ακόμη πράξεις και λόγια που την πυροδοτούν εξαρχής, από το καμένο υπόβαθρο. Οσο κι αν έφεραν αναστάτωση οι απεργοί από τις κλωστοϋφαντουργίες, που κατασκήνωσαν πάνω στο οδόστρωμα στο Σύνταγμα από το πρωί της Τρίτης, έφεραν ένα χαμόγελο και την έννοια της απρόσμενα δεμένης (μέσα και από τα ετερόκλητα στοιχεία της) κοινότητας.

Το προηγούμενο βράδυ δεκάδες κάτοικοι της Αθήνας διαδήλωσαν στους δρόμους και έξω από το δημαρχείο, ζητώντας να μην πέσει άλλο μπετόν, να δεντροφυτευτούν οι ελεύθεροι χώροι και να προστατευτούν οι ήδη υπάρχοντες. Σήμερα, προφανώς οι απεργοί θα βγουν στους δρόμους της Αθήνας με μια σύμπνοια που εδώ και δεκαετίες δεν έχουμε ζήσει. Το ζητούμενο της κοινωνικής αλληλεγγύης που είχαμε χάσει, το επανεφηύραμε.Να τα συμπτώματα της Ανοιξης των Αθηνών. Μαζί βέβαια και η έλευση του πιο γοητευτικού πολιτιστικού συμπτώματος των καιρών μας, του Φεστιβάλ Αθηνών, που ανακοίνωσε μέσα στην εβδομάδα το πρόγραμμά του για το καλοκαίρι του 2009.

Με τη σεμνότητα και τη γνώση που μας έχει συνηθίσει, ανοίγει την πόλη σε νέες ιδέες και προτάσεις, σε ονόματα πρωτάκουστα και άλλα βαθιά ριζωμένα, παντρεύοντας το παλιό με το νέο, όπως είπε και ο υπουργός Πολιτισμού που παραβρέθηκε και μάλλον εντυπωσίασε με τους χαμηλούς τόνους του.Και βέβαια, πάνω απ' όλους, ο Γιώργος Λούκος, που περισσότερο από ποτέ αποδεικνύεται πως μόνο αυτός κρατάει τα νήματα και μόνο χάρη σ' αυτόν μπορούμε να γευόμαστε τα πιο ώριμα και γλυκά φρούτα πολιτισμού τα καλοκαίρια μας.

Πολλές οι ευχάριστες εκπλήξεις που μας περιμένουν και μαζί η διαπίστωση πως μόνο το Φεστιβάλ Αθηνών μοιάζει ικανό και πρόθυμο να τιμήσει το Γιάννη Ρίτσο, φέτος, στη χρονιά που του έχει αφιερωθεί, με πραγματικά σπουδαίες εκδηλώσεις. Ναι, όσο περνάει ο καιρός, θα είναι πιο δύσκολο να αντισταθεί κανείς στην ομορφιά αυτής της πόλης.