H περίπτωση του μουσείου Καραθεοδωρή αποδεικνύει περίτρανα πως τα αυτονόητα και σημαντικά συντελούνται κυρίως εκτός των κέντρων εξουσίας της μητροπολιτικής βάσης μας, της Αθήνας.
Με κάποιον τρόπο, η είδηση για τη δημιουργία, στην καρδιά της Κομοτηνής, ενός μουσείου αφιερωμένου στον κορυφαίο έλληνα μαθηματικό αποτελεί μια χειρονομία αποστομωτική για όσους εν Αθήναις ασχολούνται με θέματα πολιτισμού και κοινωνικής προσφοράς του «αφρού». Θέματα που συνοδεύονται από δεδομένη αναγνωρισιμότητα, αναγνωσιμότητα και βεβαίως διασημότητα…Πόσο δύσκολο ήταν τόσον καιρό, για τη λεγόμενη «επίσημη πολιτεία», να αναδείξει το έργο του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή; Αξίζει να «θυμηθούμε» την ιστορία του: γιος διπλωμάτη, γεννήθηκε στο Βερολίνο στις 13 Σεπτεμβρίου του 1873, σπούδασε στο Γυμνάσιο των Βρυξελλών με σαφείς διακρίσεις στη γεωμετρία και στα μαθηματικά. Θέλει να ασχοληθεί με την επιστήμη που λατρεύει, όμως ο πατέρας του προτιμά ένα επάγγελμα με περισσότερες προοπτικές και τον ωθεί να σπουδάσει στη Στρατιωτική Σχολή του Βελγίου.
Τον Ιούνιο του 1900 εγκαταλείπει το επάγγελμα του μηχανικού για τη μεγάλη του αγάπη, τα μαθηματικά, και σπουδάζει σε μαθηματική σχολή όπου αναδεικνύεται διδάκτορας το 1908. Εκτός από το πλήθος των πρωτότυπων επιστημονικών εργασιών που δημοσιεύει, πλουτίζει τη διεθνή μαθηματική βιβλιογραφία με σειρά συγγραμμάτων. Κοινό χαρακτηριστικό τους, η μαθηματική τους αυστηρότητα που συνδυάζεται με επιμελημένη επεξεργασία λεπτομερειών και, κυρίως, μια διαυγή διατύπωση των εννοιών και των αποδείξεων.
Μαθητής του ήταν ο Αλμπερτ Αϊνστάιν, με τον οποίο διατήρησε στενή σχέση και αλληλογραφία. Σε μία από τις επιστολές, που έμειναν στην κόρη του, ο Αϊνστάιν γράφει: «Αγαπητέ κύριε συνάδελφε, βρίσκω θαυμάσιο τον υπολογισμό σας... Θα έπρεπε να δημοσιεύσετε τη θεωρία σε αυτή τη μορφή στα Χρονικά της Φυσικής, καθόσον οι φυσικοί κατά κανόνα αγνοούν αυτό το αντικείμενο, όπως και εγώ άλλωστε. Με το γράμμα μου θα πρέπει να σας φαίνομαι σαν τον Βερολινέζο που μόλις ανακάλυψε το Crunewald και αναρωτιέται αν ζούσαν εκεί άνθρωποι πιο πριν.
Αν θέλετε να μπείτε στον κόπο να μου εκθέσετε επιπλέον και τους κανονικούς μετασχηματισμούς, θα βρείτε σε μένα έναν ευγνώμονα και ευσυνείδητο ακροατή. Αν, όμως, λύσετε το πρόβλημα των κλειστών γραμμών του χρόνου, θα σταθώ μπροστά σας με σταυρωμένα χέρια... Πίσω από αυτό το ζήτημα κρύβεται κάτι που είναι αντάξιο του ιδρώτα των αρίστων.»
No comments:
Post a Comment