Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.

Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.

Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρεςμεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε ναμείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.

Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα,ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.

Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.

Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει.

Tότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα.

Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.

Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.
Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια!

Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

"Δροσερά ποδαράκια" για το laptop

Πολλά laptop υπερθερμαίνονται πιο πολύ και από μια... καυτή πατάτα, ενώ εσείς τα έχετε στα πόδια σας και εργάζεστε πυρετωδώς.

Ιδού ένας έξυπνος τρόπος για να δώσετε μια ανάσα δροσιάς στο μηχάνημα: Tα Cool Feet τοποθετούνται εύκολα κάτω από τον υπολογιστή, τον σηκώνουν και έτσι κυκλοφορεί καλύτερα ο αέρας.

Επίσης, με τα stand αυτά το laptop στέκεται σε πιο εργονομική θέση. Τέσσερα cup διατίθενται στην τιμή των 12,95 δολ. (10 ευρώ)

FROGLAND: Sing to me baby! ...Ribbit!

Some frogs, like the Squirrel Treefrog (Hyla squirrela) have vocal pouches that vary in size and stretch like balloons. These sacs serve as a resonating chamber, allowing the frogs to SING!Male frogs vocalize by squeezing their lungs with their nostrils and mouth shut. Air flows over their vocal chords and into their vocal sacs blowing it up like a bubble gum balloon!

Other frogs can make noises without such a sac. (like my Oriental Firebellied Toads)

For some species of frogs, only the males sing. Other types of frogs appear to have both male and female calls.Large frogs have DEEP voices, meaning they call at a low frequency.Small frogs sing in high chirps, meaning they call at a high frequency.Cold frogs repeat their calls at a slower rate because the muscles controlling the sounds slow down!

Why do frogs sing?

Well...it's actually for a variety of reasons!

Sometimes, frogs sing when they are trying to attract a mate. "HEY! Baby!"

Sometimes, frogs sing to mark their territory. "This is MY Lilypad!"

Sometimes, frogs sing becasue they know the weather is going to change. "Rain!!!"

Sometimes, frogs squeek when they are frightened or hurt. "Ouch! Eek!"

What sound does a frog make in YOUR language?

Here is a list of some of the different ways people think frogs sound around the world!

Afrikaans: kwaak-kwaak

Arabic (Algeria): gar gar

Catalan: cru᭣ruἯI

Chinese (Mandarin): guo guo

Dutch: kwak kwak

English (USA): ribbit

English (GB): croak

Finnish: kvak kvak

French: coa-coa

German: quaak, quaak

Hebrew: kwa kwa

Hungarian: bre-ke-ke

Italian: cra cra

Japanese: kerokero

Korean: gae-gool-gae-gool

Russian: kva-kva

Spanish (Spain): cru᭣ruἯI

Spanish (Argentina): berp

Spanish (Peru): croac, croac

Swedish: kvack

Thai: ob ob (with high tone)

Turkish: vrak vrak

Ukrainian: kwa-kwa

Σεράγεβο σ’ αγαπώ («Παράπλευρες απώλειες» )

Δράμα

Σκηνοθεσία: Γιασμίλα Σμπάντιτς

Ερμηνεία: Λούνα Μίχοβιτς, Μιριάνα Καράνοβιτς, Λέον Λούτσεφ, Κέναν Κάτιτς

Το «Σεράγεβο σ' αγαπώ» είναι ένα αισιόδοξο τραγούδι, δημοφιλές στη Βοσνία, το οποίο ακούγεται στον επίλογο του «Grbavica». Ο αυθεντικός τίτλος της ταινίας αναφέρεται σε μια γειτονιά του Σεράγεβου όπου βιάστηκαν δεκάδες γυναίκες κατά τη διάρκεια του πολέμου. Μία από αυτές είναι και η ηρωίδα της ταινίας (η ιστορία είναι αληθινή): Η Εσμα, που έχει ανάμεικτα συναισθήματα για τη δωδεκάχρονη Σάρα. «Το «Grbavica» είναι πρώτα απ' όλα μια ταινία αγάπης.

Ομως, η αγάπη στην οποία αναφέρεται είναι αναμεμειγμένη με μίσος. Αναρωτήθηκα πολλές φορές τι συναισθηματική αξία μπορεί να έχει η μητρότητα για μια γυναίκα που κουβαλάει στα σπλάχνα της ένα παιδί, το οποίο συνελήφθη υπό την κυριαρχία του συναισθήματος του μίσους». Τα λόγια της νεαρής σκηνοθέτιδος της ταινίας, της Βόσνιας Γιασμίλα Σμπάντιτς, περιγράφουν με σαφήνεια τον θεματικό πυρήνα του «Grbavica».

H Σμπάντιτς περιγράφει με ρεαλισμό το σκηνικό της καθημερινής ζωής στο σημερινό Σεράγεβο και αρχίζει να σμιλεύει χαρακτήρες πάνω στον άξονα της σύγκρουσης της έφηβης με τη μητέρα της. Η Σάρα είναι ένα αγοροκόριτσο που πιστεύει πως ο πατέρας της, τον οποίο δεν γνώρισε ποτέ, είναι ήρωας πολέμου. Η κρίσιμη στιγμή της μεγάλης αποκάλυψης έρχεται μαζί με την «πενταήμερη» του σχολείου. Η Εσμα ζητάει επίμονα το επίσημο πιστοποιητικό του ηρωισμού του πατέρα της, για να επωφεληθεί μιας τιμητικής έκπτωσης που γίνεται στο εισιτήριο της εκδρομής.

Η Εσμα, η οποία κάνει το παν για να εξασφαλίσει ολόκληρο το ποσό, αντιδρά και γίνεται η έκρηξη... Η ιστορία εκτυλίσσεται σε χώρους που δίνουν σφαιρική εικόνα της ζωής στο τραυματισμένο Σεράγεβο: Στο μικρό φτωχικό διαμέρισμα της Σάρα και της μητέρας της, στο σχολείο, στο εργοστάσιο, στους χώρους όπου οι βιασμένες γυναίκες προσφεύγουν για ψυχολογική υποστήριξη, στο «σκυλάδικο», στο οποίο ζητάει δουλειά ως σερβιτόρα η Εσμα, όπου ζει και βασιλεύει η μαφία.

Το σενάριο είναι καλογραμμένο, η σκηνοθεσία ακριβής και αποτελεσματική και οι ερμηνείες, ιδιαίτερα της νεαρής Λούνα Μίχοβιτς, εξαιρετικές.

Το «Σεράγεβο σ' αγαπώ» βραβεύτηκε με τη Χρυσή Αρκτο στο τελευταίο φεστιβάλ του Βερολίνου.

LiTTle MisS SunShinE

Comedy

Σκηνοθεσία: Τζόναθαν Ντέιτον, Βάλερι Φάρις

Πρωταγωνιστούν: Γκρεγκ Κινίαρ, Τόνι Κολέτ, Στιβ Καρέλ, Αλαν Αρκιν, Αμπιγκεϊλ Μπρέσλιν, Πολ Ντάνο.

Οι δυσλειτουργικές οικογένειες είναι ο πιο συνηθισμένος ήρωας στις ταινίες του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά, είτε δράμα είναι αυτό, είτε κωμωδία. Η κομεντί των Ντέιτον και Φάρις δεν ξεφεύγει από τον κανόνα. Παρά το γεγονός όμως ότι είναι από τις ανεξάρτητες επιτυχίες της χρονιάς, οι δημιουργοί χάνουν την ευκαιρία να κάνουν κάτι περισσότερο από μια απλώς ευχάριστη κομεντί.
Η οικογένεια της μικρής Ολιβ θα μπορούσε να βρίσκεται μόνο σε μια ταινία. Ο πατέρας (Γκρεγκ Κινίαρ) προσπαθεί να γίνει γκουρού με ένα πρόγραμμα για γρήγορη επιτυχία, αλλά ουσιαστικά είναι αποτυχημένος.

Ο μεγαλύτερος αδελφός της μισεί τους πάντες και έχει πάρει όρκο σιωπής. Ο παππούς (Αλαν Αρκιν) παίρνει ναρκωτικά και έχει μανία με την πορνογραφία, ενώ ο θείος της (Στιβ Καρέλ), ένας γκέι μελετητής του Προυστ, μόλις επέζησε μιας απόπειρας αυτοκτονίας, όταν έχασε μια υποτροφία και τον αγαπημένο του από έναν ανταγωνιστή.

Μέσα σε όλη αυτή την τρέλα, μόνο η μητέρα (Τόνι Κολέτ) προσπαθεί να βάλει τους πάντες σε μια σειρά. Η Ολιβ, αν και ασχημούλα και με γυαλιά, θέλει πάση θυσία να συμμετάσχει σε έναν παιδικό διαγωνισμό ομορφιάς και η οικογένεια, έπειτα από πολλές συζητήσεις, αποφασίζει να τη στηρίξει, ξεκινώντας για ένα μεγάλο ταξίδι με ένα φορτηγάκι.
Το υλικό που έχουν στα χέρια τους ο Ντέιτον και η Φάρις, θα μπορούσε να δώσει πολλές ευκαιρίες για μια μαύρη κωμωδία με δηλητηριώδεις παρατηρήσεις, τόσο για τις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη αυτής της ιδιαίτερης οικογένειας, όσο και για τη φύση αυτών των γελοίων παιδικών διαγωνισμών ομορφιάς, όπου σχεδόν πάντα υπάρχει μια λανθάνουσα (;) ατμόσφαιρα παιδοφιλίας.

Οι σκηνοθέτες ωστόσο, αποφάσισαν να ακολουθήσουν τη γραμμή του road movie, όπου οι οικογενειακές κρίσεις ξετυλίγονται με κάποιο χιούμορ, αλλά και με την αίσθηση ότι αυτό που βλέπουμε είναι ανώδυνο και ξαναϊδωμένο. Το «Little miss sunshine» έχει την τύχη να στηρίζεται από πολύ καλούς ηθοποιούς, ενώ ξεχωρίζει η χαρούμενη ερμηνεία της μικρής Αμπιγκεϊλ Μπρέσλιν.

PLAstiC PEOpLE

Πειραματική παράσταση βασισμένη στις αρχές του divised theater από την ομάδα Epta

Έχεις κοιτάξει ποτέ τον ουρανό από ψηλά;

Ήταν μέρα;

Σε είδα με θυμάσαι;

Ο έρωτάς μας θα κρατούσε για πάντα;

Πιστεύεις ότι η ευτυχία σου έχει ημερομηνία λήξης γραμμένη στο κάτω μέρος της συσκευασίας;

Άραγε οι ultra προστατευτικές και ανθεκτικές σακουλίτσες θα χωρέσουν τις ελπίδες μου όλες;

Πόσο θα μου κοστίσει να γίνω κάποιος άλλος;

Πόσα όνειρα χωράνε στο συρτάρι σου;

Σε στρογγυλό tupperware;

Σε πράσινες σακούλες σκουπιδιών;

Θα μ αγαπάς;

Ήταν η τελευταία επιθυμία που έγραψα στο πλαστικό μπουκάλι της κόκα κόλα και το πέταξα στη θάλασσα, θυμάσαι;

Απλά αναρωτιόμουν

Εγώ είμαι αυτό, εσύ;

Θα μ αγαπάς;

Απλά αναρωτιόμουν

Μια ζωή πλαστικό. Πλαστικά αντικείμενα, πλαστικά όνειρα, πλαστικές αναμνήσεις, πλαστικά συναισθήματα, πλαστικός κόσμος. Και σ' αυτόν τον κόσμο που κατακλύζεται από πλαστικό ένας Γιάννης και μια Μαρία συναντιούνται κι ονειρεύονται.

Σ' ένα κόσμο που κατακλύζεται από πλαστικό ένας Γιάννης και μία Μαρία, συναντιούνται κι ονειρεύονται.

Η ομάδα epta ιδρύθηκε το χειμώνα του 2002 παρουσιάζοντας μερικούς μήνες αργότερα την πρώτη της δουλειά με το έργο «Μη σκοτώνεις τους αγγέλους» στo πλαίσιo του θεσμού του Άδειου Χώρου της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού θεάτρου. Στόχος της ομάδας είναι η αναζήτηση ενός σύγχρονου ελληνικού θεάτρου που προκύπτει μέσα από τον πειραματισμό.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σύλληψη - Σκηνοθεσία: Παπαδάκης Βαγγέλης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Διαμαντοπούλου Τζένη
Σκηνικά - Κοστούμια: Ζαμάνης Κωνσταντίνος
Ερμηνεύουν:Αρβανίτη Αναστασία Γεωργίου Μιχάλης Zoύπας Αλκης Κακουδάκη Τζωρτζίνα Μαστρογιάννη Βίκυ Παπαδάκης Βαγγέλης
Επιμέλεια Μουσικής-Βίντεο:Νικολάου Γιάννης
Επιμέλεια Κίνησης:Κυριακοπούλου Ίριδα
Σχεδιασμός Φώτων:Γουναρας Άγγελος Υπεύθυνη Παραγωγής:Πιτσιλίδη Ειρήνη

Στούντιο Πρώτες Ύλες (Αντιθέατρο)

Μοσχονησίων 36, Πλατεία Αμερικής (Athens)

Τηλέφωνο: 2108661168

Aπό 5 Ιανουαρίου 2007

Παρασκευή 9.15 και 12.00, Σάββατο - Κυριακή 9.15
Τιμές: 15 €, 10 € (φοιτητικό)

Η σκηνογραφία της ζωγραφικής

ΔΙΑΚΟΣΙΕΣ έγχρωμες σελίδες σε μια σειρά από επιλεγμένες εικόνες, προσδιορίζουν τη σχέση ζωγραφικής και σκηνογραφίας όπως αυτή διαπιστώνεται στο έργο του ζωγράφου Δημήτρη Μυταρά.

Τις μέρες αυτές κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Λιβάνη το λεύκωμα «Η σκηνογραφία της ζωγραφικής» με έργα του Μυταρά από τη σκηνογραφική του κυρίως δουλειά, σε έργα από τα οποία πολλά έχουν περάσει στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου: «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» του Πιραντέλλο με τη μουσική του Χατζιδάκι πριν από το 1960, τότε που ο Μάνος τάραζε γενναία τα νερά του ελληνικού τραγουδιού με στίχους περίεργους και μια μουσική καινούργια.

Μερικά από τα έργα που μπορούμε να θυμηθούμε με σκηνικά του Μυταρά είναι ο «Βόιτσεκ» στο υπόγειο του Κουν, «Καβαλλάρηδες χωρίς άλογα», «Εκκλησιάζουσες», «Ερωτόκριτος», όλα υπάρχουν στο λεύκωμα.

BOARDING PASS

Freestyle ήχοι, σπάνια αρώματα καφέ και σοκολάτας.

FREESTYLE

(Διεύθυνση: Χαλάνδρι, Ηρακλείου 2, κεντρική πλατεία Χαλανδρίου
Τηλέφωνo: 210 6848535)

ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ

Μουσική techno-ποίηση

FREESTYLE

(Διεύθυνση: Γκάζι, Ελασιδών & Κλεάνθους 8 , T.Κ.: 11854
Τηλέφωνα: 210 3458534)

ΠΟΤΟΠΩΛΕΙΟΝ

Freestyle διάθεση

Πρόκειται για ένα στέκι που απευθύνεται στους νέους, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα συναντήσετε και μεγαλύτερες ηλικίες να πίνουν το ποτάκι τους και να χορεύουν στους ρυθμούς των freestyle ήχων.

Δίνοντας μια σύντομη περιγραφή του χώρου, θα λέγαμε πως σχεδόν παντού κυριαρχεί το ξύλο, δημιουργώντας μια cozy ατμόσφαιρα, τραπεζάκια για chill out και μια μεγάλα μπάρα με καθαρά ποτά και cocktails. Το Ποτοπωλείον ανοίγει από τις 17.00 για καφέ και κουβεντούλα, με lounge μουσικές από γνωστούς εναλλασσόμενους DJs στην κονσόλα του. Κατά τις 21.00 με 22.00 οι ρυθμοί του αλλάζουν, ανεβάζοντας το κέφι σε υψηλά επίπεδα, και τη θέση του καφέ παίρνουν τα οινοπνευματώδη ποτά.

Εδώ αξίζει να σημειώσουμε πως είναι από τα λίγα μαγαζιά που η ένταση της μουσικής είναι σε πολύ σωστό level έτσι ώστε να μπορείτε και να συζητήσετε και να χορέψετε. Όσο για τις θερμές μέρες που έρχονται, η βεράντα του προσφέρεται για πιο ταξιδιάρικα feelings.

Εσείς απλώς "φορέστε" τη freestyle διάθεσή σας και περάστε μια βόλτα!

Info: Πανόρμου 113 (έναντι μετρό), Αμπελόκηποι, τηλ.: 210 6911672. Ανοιχτά 365 μέρες το χρόνο από τις 17.00.

ALMODOBAR

Τα τζάμια έγιναν βιτρό, το ντεκόρ κόκκινο, ενώ οι χρωματισμοί του μαγαζιού παραμένουν ζωηροί, θυμίζοντας έντονα σεκάνς από ταινίες του διάσημου σκηνοθέτη.

Οι κόκκινοι δερμάτινοι καναπέδες τραβούν τα βλέμματα, ενώ ένας ολόκληρος τοίχος καλύπτεται θεματικά από video-clips, σκηνές από ταινίες και ντοκιμαντέρ.
Στα dexx και αυτή τη χρονιά οι resident DJs Ion (Klik Records) και Panos D, που παίζουν κυρίως electronica και freestyle, αλλά φιλοξενούνται και αρκετοί guests, όπως και live από την ηλεκτρονική κυρίως σκηνή.

Το μπαρ ανοίγει στις 22.00. Την Κυριακή παραμένει κλειστό. Ποτό €­6.
Info: Κωνσταντινουπόλεως 60, Γκάζι, τηλ.: 6946 457442.

ONE HAPPY CLOUD

Music for happy people

Έχει μπει πλέον στον πέμπτο χρόνο λειτουργίας του, και το One Happy Cloud αποτελεί μια από τις πιο δυνατές προτάσεις για exodo στο κέντρο της Αθήνας. Βρίσκεται ακριβώς στην "καρδιά" του Ψυρρή, όπου εδώ και χρόνια είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του χάρτη του αθηναϊκού clubbing. Αρκετά προσεγμένο αισθητικά το One Happy Cloud, αν και στα πρώτα του στάδια ξεκίνησε με τελείως minimal διακόσμηση, στην πορεία όμως έγιναν διορθωτικές επεμβάσεις με αποτέλεσμα η γενικότερη αισθητική του One Happy Cloud σε συνδυασμό με τις διακοσμητικές του λεπτομέρειες να θυμίζει πλέον και πάλι την αγαπημένη μας jazz area που όλοι αγαπήσαμε.

Το One Happy Cloud διακρίνεται σε γενικές γραμμές για το "σταθερό" μουσικό του προσανατολισμό. Έτσι, το μαγαζί κινείται σε jazz μουσικές φόρμες, όπως τουλάχιστον πρεσβεύουν και οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες του. Με βάση λοιπόν την jazz σε όλες τις σύγχρονες, χορευτικές της εκφάνσεις (jazz house, acid jazz), η διεύθυνση του One Happy Cloud έχει φτιάξει ένα πολύ δυνατό DJs line up, χωρίς βέβαια να λείπουν και ορισμένα επιλεκτικά guests, που δίνουν αυτό το κάτι διαφορετικό στους θαμώνες του.

Από τα πλατό του έχουν περάσει κατά καιρούς πολλοί σημαντικοί έλληνες αλλά και ξένοι τζόκεϊς - να αναφέρουμε ενδεικτικά τους Christo Z., Niko Patrelakis, Lo- Fi, Dr Bob Jones, Kevin Mc Kay αλλά και τον Νίκο Διαμαντόπουλο, ο οποίος άρχισε από εδώ το ντι-τζεϊλίκι στην Αθήνα, και μάλιστα συνεχίζει αποκλειστικά (τις Πέμπτες) και φέτος την παρουσία του στη νύχτα της πόλης. Τέλος, σύμφωνα με τις πληροφορίες, υπάρχει η σκέψη να γίνει σχετικά σύντομα επέκταση του χώρου του One Happy Cloud, προκειμένου να μπορούν να διασκεδάζουν ακόμα περισσότεροι στον όμορφο χώρο του.

[Info: Αριστοφάνους 12, Ψυρρή, τηλ.: 210 3222256. Ανοιχτά από Τρίτη μέχρι και Σάββατο από τις 22.00. Ποτό 7 ευρώ, σπέσιαλ ποτό και κοκτέιλ 8 ευρώ]

ALLEY CAT

Καθημερινά ανοιχτά με guest DJs και προβολές ταινιών. Κάθε Τετάρτη ο Γιώργος Αποστόλου.

Κάθε Πέμπτη η Μαρία Κουμιανού και ο Σωτήρης Διαμαντής.

Τις Παρασκευές σάς περιμένει ο Θοδωρής Τσαντούλας και ο Λεωνίδας Βρανάς.

Κάθε Σάββατο ο Γιώργος Αποστόλου και τις Κυριακές η Μαρία Κουμιανού.

ALTERNATIVE ROCK
(Διεύθυνση: Γκάζι,Κωνσταντινουπόλεως 50,

Τηλέφωνo: 210 3454406)

ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ

Για τρίτη σεζόν θεωρείται από τα πιο must clubs της νυχτερινής μας ζωής, με δύο stages, ποικίλα ακούσματα και δυνατές κονσόλες. (Δευτέρα κλειστά)

Κάθε Τρίτη guest djs δίνουν το δικό τους χρώμα ανάλογα με το event, ενώ τις Τετάρτες η Ελευθερία Παπαδοπούλου ξεσηκώνει με alternative rock, new wave και indie επιλογές.

Από την Πέμπτη μέχρι και το Σάββατο λειτουργεί και το underground stage σε πιο σκοτεινούς και after ρυθμούς. Τα φωτιστικά παιχνίδια και τα vibes είναι έντονα και οι χορευτικές διαθέσεις ακόμα μεγαλύτερες όσο πάει να ξημερώσει.

Info:
ALTERNATIVE ROCK
Κόστος Ποτού: 7 €
(Ψυρρή,Χριστοκοπίδου 3 & Καραϊσκάκη

Τηλέφωνo: 210 3216240)

PINATUBO

FREESTYLE

Ψυρρή (Λεπενιώτου 6,Τ.Κ.:10554, Τηλέφωνo: 210 3212930)

ASPRO

Freestyle μουσική. Συχνά εκθέσεις.

Ψυρρή: Αριστοφάνους 4, Τ.Κ.: 10554 - πλ. Ψυρρή)

Τηλέφωνo: 210 3313218

ZAZZIUM STORY

Πολύχρωμο νεοκλασικό, για extreme αισθήσεις.

Καθημερινά από τις 9 μ.μ. Ποτό 7 ευρώ.
FREESTYLE (Art BAr)

Τοποθεσία: Εξάρχεια (Iπποκράτους & Διδότου 33, Τ.Κ.: 10680)
Τηλέφωνo: 210 3618446

Κουκλίστικο βουρτσάκι για το πληκτρολόγιο

Αυτός ο cool τύπος με το μαλλί άφρο θα σας βοηθήσει να κρατάτε καθαρό το keyboard. Αποκεφαλίστε τον... και θα σας αποκαλύψει μια μικροσκοπική βούρτσα που θα απομακρύνει σκόνη και ψίχουλα από το πληκτρολόγιο.

Εάν δεν είστε φανατικοί του afro look, υπάρχουν κουκλάκια και σε κομμώσεις Elvis, punkκ.α

Ιουάο Τακαμότο: Εφυγε ο σχεδιαστής του Σκούμπι Ντου και των Φλιτστόουνς

ΠΕΘΑΝΕ από καρδιακή ανεπάρκεια ο Ιουάο Τακαμότο, σχεδιαστής του Σκούμπι Ντου, των Φλιτστόουνς και πολλών άλλων γνωστών χαρακτήρων κινουμένων σχεδίων.

Ο 81χρονος σχεδιαστής νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Κέδροι του Σινά στο Λος Αντζελες με αναπνευστικά προβλήματα. Μέχρι το θάνατό του υπήρξε αντιπρόεδρος των στούντιο παραγωγής κινουμένων σχεδίων της Warner.

Βιμ Βέντερς

ΠΑΡΑΤΕΙΝΕΤΑΙ μέχρι τις 28 Ιανουαρίου η φωτογραφική έκθεση του Βιμ Βέντερς και της γυναίκας του, Ντονάτα, στο Μουσείο Φωτογραφίας της Θεσσαλονίκης.

Η έκθεση περιλαμβάνει φωτογραφίες από τις ταινίες του μεγάλου Γερμανού σκηνοθέτη και, μάλιστα, σε παγκόσμια πρεμιέρα, παρουσιάζονται ανέκδοτες φωτογραφίες από τα παρασκήνια των γυρισμάτων της ταινίας «Μην ξαναγυρίσεις» και της ταινίας «Γη της Επαγγελίας», γυρισμένης το 2004.

Γελοιογραφία, η γέφυρα των πολιτισμών

Η ΤΕΧΝΗ της γελοιογραφίας να υπογραμμίζει και να καταγράφει με σατιρικό τρόπο γεγονότα και φαινόμενα της κάθε εποχής, ο κοινωνικός ρόλος ενός δημοφιλούς και προσβάσιμου στο ευρύ κοινού καθημερινού εργαλείου με απώτερο στόχο την αποκάλυψη της αλήθειας των πραγμάτων, της κατάργησης των συνόρων και εξορκισμού των διαφορών και της απόστασης είναι ο στόχος της έκθεσης.

«Η Γελοιογραφία γέφυρα των πολιτισμών», στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.Πρόκειται για έργα από τον ομότιτλο 1ο Διεθνή Διαγωνισμό Γελοιογραφίας, που είχε προκηρύξει το υπουργείο Πολιτισμού σε συνεργασία με τον Οργανισμό Προβολής Γελοιογραφίας GREEKARTOON, και που παρουσιάστηκαν με επιτυχία στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο στην Αθήνα.

Οι συμμετοχές στο διαγωνισμό ξεπέρασαν κάθε προσδοκία - 415 γελοιογράφοι από 62 χώρες με περισσότερα από 1.100 σκίτσα διεκδίκησαν τα βραβεία και τις τιμητικές διακρίσεις. Περισσότερα από 150 εξ αυτών θα παρουσιαστούν στην έκθεση.

Οι καλλιτέχνες που βραβεύθηκαν είναι οι Osmani Simanca - Βραζιλία: 1ο βραβείο, Dalcio Machado - Βραζιλία: 2ο βραβείο, Robert Rousso - Γαλλία: 3ο βραβείο. Οι έξι καλλιτέχνες που έλαβαν τους ισάριθμους επαίνους: Dario Castillejos - Μεξικό, Florian Doru Crihana - Ρουμανία, Alessandro Gatto - Ιταλία, Myung-Lae Nam - Νότια Κορέα, Cristobal Reinoso - Αργεντινή, Anatoliy Stankulov - Βουλγαρία.

Ο εκπρόσωπος της GREEKARTOON, Νικόλαος Νίκας αναφέρει σχετικά: «Με αφορμή τα βίαια γεγονότα και τη μεγάλη ιδεολογική/ θρησκευτική διαμάχη που ξέσπασε εξαιτίας της δημοσίευσης των σατιρικών σκίτσων του Μωάμεθ, η GREEKARTOON επεδίωξε να προβάλει τον εντελώς αντίθετο ρόλο που μπορεί και πρέπει να επιτελεί η γελοιογραφία.

Σύμφωνα με το σκεπτικό των διοργανωτών, η γελοιογραφία «είναι μια τέχνη που δεν καίει σημαίες, δεν απειλεί ζωές, δεν σκοτώνει ανθρώπους.» Ανήκει στον πολιτισμό της καθημερινής ζωής και αυτό ακριβώς πρόκειται να αναδειχθεί μέσα από τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση».Ο ίδιος συμπληρώνει ότι «η Γελοιογραφία ως εικαστική τέχνη, αλλά και τέχνη βαθιά «πολιτική» είναι σημείο συνάντησης και ο δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ των εκφάνσεων του «κωμικού και του τραγικού». Το περιεχόμενο που μεταφέρει η εικαστική βουβή λαλιά της, αποτελεί και την παγκοσμιοποιημένη συμπύκνωση έκφρασης του γέλιου, του χιούμορ, της διασκέδασης.

Σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη, η τέχνη της γελοιογραφίας δεν είναι ληξιπρόθεσμη και ξεπερασμένη. Τουναντίον, εξελίσσεται ως τεχνική και γίνεται εικονογράφηση βιβλίων, σκίτσο, κινούμενο σχέδιο. Πάνω απ' όλα όμως η Γελοιογραφία, στη μετα-νεωτερική μας εποχή, πρωτοστατεί στην εδραίωση της ελευθερίας της έκφρασης, διότι η ίδια, ως τέχνη, χρήζει μιας σύνθετης προσέγγισης «ανάγνωσης και αποκωδικοποίησης», ως περιεχόμενο, νόημα και μήνυμα». Ο ιστορικός τέχνης και επιμελητής του Κ.Μ.Σ.Τ., Γιάννης Μπόλης υπογραμμίζει: «Σήμερα, στην εποχή της εικόνας, στην κοινωνίας της πληροφόρησης, η γελοιογραφία επαναφέρει μ' έναν τρόπο παραδοσιακό, μοναδικό και ιδιαίτερο την σχέση της τέχνης με το ευρύ κοινό. Με όπλα το χιούμορ και την κριτική, το λόγο, τη γραφή και την εικόνα, τη σάτιρα, την υπερβολή και τη συμπύκνωση η γελοιογραφία έρχεται να σταθεί με μια ξεχωριστή αντίληψη, μια εύληπτη και άμεση οπτική και μια τεκμηριωμένη εμβάθυνση απέναντι στα σύγχρονα κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα και καταστάσεις, απέναντι σε εθνικές και παγκόσμιες πραγματικότητες, δεδομένα, αξίες, βεβαιότητες».

Από την πλευρά της η διευθύντρια του Κ.Μ.Σ.Τ. Μαρία Τσαντσάνογλου προσθέτει ότι «η γελοιογραφία είναι μια ιδιαίτερη μορφή εικαστικής τέχνης που με εύληπτο και συνθηματικό τρόπο εκτίθεται απέναντι σε μεγάλα, επίκαιρα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα της ανθρωπότητας κρίνοντας τα και σατιρίζοντας τα. Στην περίπτωση της γελοιoγραφίας, η σχέση του καλλιτέχνη με το αντικείμενο θυμίζει την σχέση του Δαυίδ με τον Γολιάθ.

Εννοείται, βέβαια, πως στον σύγχρονο πολιτισμό βασικό στοιχείο για την προστασία του καλλιτέχνη γελοιογράφου είναι η κατάκτηση και ο σεβασμός της ελευθερίας του λόγου.»

Σύμφωνα με τον Πρόεδρο του Δ.Σ., του Κ.Μ.Σ.Τ., Γιώργο Τσάρα «το χιούμορ είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Τα πιο σοβαρά πράγματα που μας συμβαίνουν τα ξορκίζουμε με χιούμορ. Σε μια εποχή που δυστυχώς χαρακτηρίζεται από βίαια γεγονότα και οι συζητήσεις για την αντιμετώπιση τους ξεπερνούν σύνορα και έθνη εκτιμούμε ότι ο πολιτισμός και η τέχνη μπορούν να λειτουργήσουν ως εργαλεία τόσο αντίστασης απέναντι σε εκφράσεις μισαλλοδοξίας όσο και δημιουργίας διαύλων επικοινωνίας και αλληλοκατανόησης.Το χιούμορ, η διακωμώδηση και η σάτιρα, όπως αναπτύσσονται μέσα από τη γελοιογραφία, γίνονται η τέχνη της καταγραφής, της κριτικής και του προβληματισμού απέναντι στα ανθρώπινα έργα. Το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης φιλοξενεί τη συγκεκριμένη έκθεση και για άλλη μία φορά αποδεικνύει την θέλησή του να είναι ένα σύγχρονο, με την κυριολεκτική και πιο ουσιαστική σημασία της λέξης μουσείο».

(Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης ΤέχνηςΚολοκοτρώνη 21-Μονή Λαζαριστών, 56430, Θεσσαλονίκη.

Χώροι και ώρες λειτουργίας: Μονή Λαζαριστών, Δευτέρα-Κυριακή, 11:00-19:00
Πληροφορίες για το κοινόΚ.Μ.Σ.Τ. Μονή Λαζαριστών Τηλ: 2310 589140-143)

Στοά Βιβλίου: Μικρασιατικά πρόσωπα

«ΜIKΡΑΣΙΑTIKA πρόσωπα» είναι ο τίτλος της έκθεσης έργων της διακεκριμένης σκιτσογράφου Ελλης Σολομωνίδου Μπαλάνου, που παρουσιάζεται στη Στοά Βιβλίου (Πεσζμαζόγλου 5) από 8 έως 19 Ιανουαρίου 2007.

Την έκθεση οργανώνει η Ενωση Σμυρναίων, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 70 χρόνων από την ίδρυσή της (1936-2006), στο πλαίσιο της δράσης της για την προβολή του Ελληνικού Μικρασιατικού Πολιτισμού.

Στην έκθεση παρουσιάζονται σε σκίτσα προσωπικότητες από τον πολιτικό, πνευματικό, δημοσιογραφικό και καλλιτεχνικό χώρο, που είτε γεννήθηκαν στη Σμύρνη και στις άλλες μικρασιατικές πόλεις (Μαν. Καλομοίρης, Μαν. Ανδρόνικος, Γιωργ. Σεφέρης, Γιωργ. Μυλωνάς, Αριστ. Ωνάσης, Αποστ. Μαγγανάρης, Παν. Βαλσαμάκης κ.ά.) είτε κατάγονται από εκεί (Μίκης Θεοδωράκης, Δόμνα Σαμίου, Τάσος Λιγνάδης, Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ, Γιάννης Καψής, Ελένη Μπίστικα Κατραμοπούλου κ.ά.) και με το έργο τους τίμησαν τη μικρασιατική τους ρίζα, καθώς και καλλιτεχνικά δρώμενα από θεατρικές, μουσικές και χορευτικές παραστάσεις αφιερωμένες στη Μ. Ασία.

Πολλά από τα σκίτσα αυτά έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες «Μεσημβρινή» και «Καθημερινή». Ο πρόεδρος της Ενωσης Σμυρναίων, Τάκης Βεζυργιάννης, επισημαίνει: «Ας αποτελέσει η παρούσα έκθεση για τους σημερινούς Ελληνες όχι μόνον πηγή αισθητικής - καλλιτεχνικής απόλαυσης αλλά και στοχασμού για την τροχιά που διέγραψε ο Ελληνισμός στο παρελθόν και για την τροχιά που οφείλει να διαγράψει στο μέλλον, μέσα στο παγκόσμιο σκηνικό, με αιχμή του δόρατος την έννοια 'άνθρωπος' όπως την ανέδειξε η ελληνική σκέψη, η οποία διαμορφώθηκε εν πολλοίς και στα μικρασιατικά χώματα».

Οι ημέρες και ώρες λειτουργίας της έκθεσης είναι από Δευτέρα έως Παρασκευή και από τις 10 π.μ. έως τις 2 μ.μ. και από τις 6 έως τις 9 μ.μ. και το Σάββατο από τις 10 π.μ. έως τις 2 μ.μ.

(Προσωπογραφίες του Μαν. Καλομοίρη και της Ελένης Χαλκούση)

«Πολύχρωμοι Θεοί»

(Εγχρωμη αναπαράσταση της στήλης του Παραμυθίωνος. Περ. 370 π.Χ. Γλυπτοθήκη του Μονάχου)

ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ «Πολύχρωμοι Θεοί» που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου το 2004 και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα φιλοξενήσει από τη Δευτέρα 29 Ιανουαρίου το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Η έκθεση βασίστηκε σε μια ιδέα που γεννήθηκε πριν από 17 χρόνια και στηρίχθηκε στις έρευνες που έκανε το Πανεπιστήμιο του Μονάχου από το 1982 σχετικά με τον επιχρωματισμό των αρχαίων γλυπτών.Τα αρχαία γλυπτά, όπως σήμερα μας διασώζονται από την αρχαιολογική σκαπάνη, είναι λευκά και κάποια απ' αυτά σώζουν αποσπασματικά ίχνη χρωμάτων σε τμήματα της επιφάνειάς τους.

Για την ανίχνευση χρωματικών κατάλοιπων σε αρχαία γλυπτά αναπτύχθηκαν νέες ερευνητικές μέθοδοι και ακολουθήθηκαν πολύ προσεκτικές αναλύσεις προκειμένου να ανασυσταθούν τα αρχικά χρώματα με αρκετή ασφάλεια.

Στην έκθεση θα παρουσιαστούν 21 εκμαγεία από γνωστά αγάλματα, όπως κορμός θωρακοφόρου από την Ακρόπολη, κεφαλή Εφήβου της Γλυπτοθήκης του Μονάχου και η Πεπλοφόρος της Ακρόπολης.Επίσης, θα εκτεθούν 4 κυκλαδικά ειδώλια, όστρεο με μπλε χρώμα, καθώς και κυκλαδικά φιαλίδια με χρώμα από την Προϊστορική Συλλογή.

Κύκνοι στο Πάρκο Στρατού

Από 31 Ιανουαρίου έως τις 11 Φεβρουαρίου

ΜΕ ΕΝΑ ΟΡΟΣΗΜΟ του κλασικού ρεπερτορίου, τη «Λίμνη των Κύκνων» στην πολυσυζητημένη απόδοση του Matthew Bourne, εγκαινιάζει τη λειτουργία του ο ριζικά ανακαινισμένος χώρος του κλειστού γηπέδου του Badminton, στο πάρκο Στρατού στο Γουδί. Η μακροβιότερη παράσταση μπαλέτου στην ιστορία του West End και του Broadway, σηκώνει αυλαία την 31 Ιανουαρίου προκειμένου να δώσει αποκλειστικές παραστάσεις για το αθηναϊκό κοινό, έως τις 11 Φεβρουαρίου.

Ο πιο πολυσυζητημένος από τους νεωτερισμούς του Bourne, ήταν η επιλογή άνδρα χορευτή για τον κεντρικό ρόλο της Odette/Odile περιστοιχιζόμενου από σμήνος κύκνων του ιδίου φύλου.Αν η «Λίμνη των Κύκνων» του Bourne ξεκίνησε πριν δέκα χρόνια σαν μια αμφιλεγόμενη εικονοκλαστική απόπειρα, σήμερα αποτελεί μια καθιερωμένη εναλλακτική πρόταση, που προκαλεί το ενθουσιώδες χειροκρότημα του κοινού και διθυραμβικά σχόλια στις στήλες των εφημερίδων.

Ξεκινώντας από το Sadler's Wells του Λονδίνου το 1995 και σημειώνοντας τεράστια επιτυχία σε Ευρώπη, Αμερική, Ιαπωνία κι όπου αλλού ανέβηκε, το βραβευμένο με 30 διεθνή θεατρικά βραβεία έργο του Matthew Bourne, συγκινεί ακόμη και «συντηρητικούς» φίλους του κλασικού μπαλέτου. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.Με την αθάνατη μουσική του Tchaikovsky ως ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης, και την οικουμενική απήχηση του ρομαντικού μύθου δεδομένη, κάθε μεγάλος χορογράφος ονειρεύεται μια μέρα ν' αφήσει το στίγμα του, στο ανέβασμα της «Λίμνης των Κύκνων».

Από το 1941, που η θρυλική Tamara Toumanova έσπασε το ταμπού της λευκής τούτου, υποδυόμενη την Odile με στιλπνό κατάμαυρο φόρεμα (Metropolitan Opera House of N.Y.), ιερά τέρατα του κλασικού μπαλέτου όπως ο Sir Frederic Ashton (Royal Ballet Theatre, 1963) o Yuri Grigorovich (Bolshoi, 1976) κι o Rudolf Nureyev (Vienna State Opera, 1986) εξάντλησαν την επινοητικότητά τους σκηνοθετώντας το ίδιο θέμα, χωρίς ποτέ να απομακρυνθούν από τον βασικό άξονα των χορογραφιών που συνέθεσαν οι Lev Ivanov και Marius Petipa, ήδη από το μακρινό 1895, για την ιστορική πρεμιέρα των Κύκνων στην Αγία Πετρούπολη. Ακόμα και σήμερα η αριστουργηματική εκείνη παράσταση που ανέβηκε δυο μόλις χρόνια από το θάνατο του P. Tchaikovsky, υποβάλλει (ή και καταδυναστεύει) τον τρόπο με τον οποίο χορογραφείται έκτοτε η «Λίμνη».

Ο Matthew Bourne ολοκληρώνοντας τη δική του εκδοχή, άφησε ανέγγιχτα τα δύο συστατικά που καθιέρωσαν το Swan Lake στη συνείδηση των απανταχού της γης θεατρόφιλων: Την εξαίσια σύνθεση του μεγάλου Ρώσου μουσουργού και τη βαθιά ανθρώπινη επιθυμία για τον ανέφικτο έρωτα.Όπως δήλωσε ο ίδιος: «Αδραξα την ευκαιρία να δημιουργήσω μια συγκινητική ανθρώπινη ιστορία, μέσα στην οποία θα ικανοποιούσα τις χιουμοριστικές αλλά και τις δραματικές μου ανησυχίες, χορογραφώντας μια σειρά από σουίτες ελεύθερης κίνησης πάνω στο ωραιότερο μουσικό θέμα που γράφτηκε ποτέ για μπαλέτο».

Από 'κεί και πέρα προχώρησε απαλλαγμένος από διλήμματα και στερεότυπα του παρελθόντος, είτε μένοντας βασανιστικά απλός σε λεπτομέρειες που οι ομόλογοί του ίδρωσαν για να τις καταστήσουν περίτεχνες, είτε εισάγοντας ρηξικέλευθες καινοτομίες εκεί που κανείς δεν περίμενε.Ο πιο πολυσυζητημένος από τους νεωτερισμούς του Bourne, ήταν η επιλογή άνδρα χορευτή για τον κεντρικό ρόλο της Odette/Odile περιστοιχιζόμενου από σμήνος κύκνων του ιδίου φύλου. Για όσους βιάζονται να βγάλουν συμπεράσματα για τη μονοσήμαντη σεξουαλικότητα της παράστασης, οφείλουμε να τους πληροφορήσουμε ότι δεν είναι καθόλου έτσι.

Στο ensemble λαμβάνουν μέρος 15 πανέμορφες χορεύτριες πλαισιωμένες από 23 ταλαντούχους χορευτές (ανάμεσά τους και ο ελληνικής καταγωγής Simon Karaiskos). Τον πολύπαθο πρίγκιπα υποδύεται ο Christopher Marney, την αυστηρή βασίλισσα η εξαίσια Saranne Curtin, τον αρχηγό των κύκνων ο εντυπωσιακός Alan Vincent και το μοιραίο κορίτσι η αιθέρια Leigh Daniels.

Η συγκεκριμένη απόδοση των Κύκνων, αφομοιώνει μεταξύ άλλων και στοιχεία από τη νοηματική του βωβού κινηματογράφου, ενώ ενδυματολογικά επικεντρώνεται σε μια ακριβοδίκαιη προσέγγιση των ρόλων, αντίστοιχη μ' εκείνη του θεάτρου: Οι υπηρέτες φορούν γιλέκα, οι νοσοκόμες άσπρες ποδιές, οι κύκνοι πούπουλα, οι τροτέζες τολμηρά εσώρουχα, οι στρατιωτικοί τις στολές τους κ.λπ.

Η παράσταση «2» του Δημήτρη Παπαϊωάννου: Απενοχοποιημένος λυρισμός, άγριος κυνισμός

H ΜΕΤΑΒΑΣΗ από ένα θέατρο του «χειροποίητου» στην εμπορικότητα της υπερπαραγωγής εμπεριέχει υλικά που απειλούν την ευαισθησία ενός καλλιτέχνη - στοιχήματα έξω από το αμιγές πεδίο της δημιουργίας, απρόσωπες δημόσιες σχέσεις, άνοιγμα σε κοσμικότητες και άλλα συναφή. Από την άλλη, όμως, προσφέρει οικονομική εμβέλεια που επιτρέπει την απαραίτητη πολυτέλεια μεγάλου χρόνου δοκιμών και τη δυνατότητα μιας τρομερής τεχνολογικής υποστήριξης.

Στο δίλημμα ταιριάζει η απάντηση του Μοντεσκιέ: «...υπάρχουν περιπτώσεις όπου για μια στιγμή πρέπει να καλύψουμε με ένα παραπέτασμα την ελευθερία, όπως αποκρύπτουμε τα αγάλματα των θεών.»

Μπορεί ο Δημήτρης Παπαϊωάννου να ενέδωσε στις επιταγές ενός εκκωφαντικού θεάματος, διατήρησε όμως ακέραιη την ελευθερία έκφρασης. Δεν φοβήθηκε να εκτεθεί, ακόμη και να σοκάρει, κι ας είχε να αναμετρηθεί με μια εκ προοιμίου δεσμευτική συνθήκη. Είναι αμφίβολο αν οι ορδές των θεατών που κατέπλευσαν στο ανακαινισμένο Παλλάς -πολλοί με κεκτημένη ταχύτητα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες- μπόρεσαν να δουν πέρα από τις αιχμές ενός κοινωνικά προκλητικού -και για κάποιους απορριπτέου- ομοφυλοφιλικού λεξιλογίου.

Θα μου πείτε, και πέντε να εισχώρησαν στο υπέροχο εικαστικό σύμπαν που στήνει επί σκηνής ο εμπνευσμένος χορογράφος είναι κέρδος. Τα ζωντανά εξπρεσιονιστικά του τοπία, οι ιδιαίτεροι βηματισμοί, οι γνώριμες εμμονές, οι συμβολισμοί που κατά καιρούς έχουμε συναντήσει στην πορεία της δουλειάς του, εδώ απογειώνονται με τον πιο τελειοθηρικό τρόπο.

Με μια επιδέξια σύνθεση εικόνων, απόλυτη ακρίβεια στην εκτέλεσή τους και το συγκερασμό απενοχοποιημένου λυρισμού και άγριου κυνισμού, το «2» λιθοδομεί την κόλαση του σύγχρονου κόσμου. Ενός κόσμου ατομικιστικού, που χωρίζει τα φύλα σε στρατόπεδα, κατασκευάζει εκφυλισμένα ανθρωπάκια, υπαγορεύει ανδρικά και γυναικεία πρότυπα (μάτσο και Barbie αντίστοιχα) και εξωθεί σε παρεκκλίσεις.

Η μελαγχολική ανθρώπινη περιπέτεια, ιδωμένη μέσα από ένα καθαρά ανδρικό πρίσμα, αναπτύσσεται σε πολλές μικρές σκηνές, που συντίθενται και διαλύονται μπροστά μας και οι οποίες περνούν αβίαστα από την ποίηση στο σαρκασμό, από τη φαντασίωση στην καταγγελία, από τη βαθύτερη αναζήτηση στην ελαφρότητα, ακόμη και την κοινοτοπία. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία.

Ο Παπαϊωάννου έχει, εξάλλου, δηλώσει ότι σ' αυτό το δημιουργικό ταξίδι «απελευθερώνει την ποπ πλευρά του», αλλά και κάποια ταμπού που έθεταν υπό απαγόρευση την περιγραφή, την εικονογράφηση, το μελό...Η χημεία πετυχαίνει στο μεγαλύτερο μέρος της. Αν κάπου χάνεται το μέτρο, είναι στη φλύαρη σκηνή της υπερμεγέθους κούκλας Μπάρμπι που, φορτωμένη με συμβολισμούς, ανατρέπει την αισθητική ισορροπία και αυτοαναιρείται.

Όμως οι όποιες αστοχίες -επαναλήψεις που αποδυναμώνουν την πυκνότητα της ήδη μεγάλης σε διάρκεια παράστασης, κάποιες περιττές εκζητήσεις, αμήχανο τέλος- δεν υποβαθμίζουν την ποιότητα ενός εγχειρήματος υψηλoύ επιπέδου, του οποίου οι συντελεστές -μουσική Κωνσταντίνου Βήτα, σκηνικά Λιλής Πεζανού, κοστούμια Αγγελου Μέντη-Μαρίας Ηλία, φωτισμοί Αλέκου Γιάνναρου- σε απόλυτη σύμπνοια με το σκηνοθέτη-χορογράφο συνεισφέρουν στην αρτιότητά του.

Στο «2» ξεδιπλώνονται όλοι οι κανόνες που διαμορφώνουν το μοντέλο του αρσενικού: σεξουαλική υπεροχή, σκληρότητα, βία, φιλοδοξία, επιτυχία. Είναι οι ίδιοι κανόνες που χλευάζουν την αδυναμία, την ευθραυστότητα, την ευαισθησία και συντηρούν την αποξένωση, την επιθετικότητα, την θυματοποίηση, τον ευνουχισμό.

Είκοσι δύο αγόρια σ' έναν αγώνα δρόμου με αίτημα την αναζήτηση της ταυτότητάς τους, της συντροφικότητας, του έρωτα, αλλά και της συμφιλίωσης με τις δύο φύσεις τους, απλώνουν τα χέρια τους στο πουθενά. Καταιγισμός από στιγμιότυπα οριοθετούν την πραγματικότητα του αρσενικού: ποδόσφαιρο, στρατός, πορνογραφία, μπουρδέλα, αυνανισμοί, ατελέσφορος ρομαντισμός, φαντασιώσεις. Καταιγισμός και από σουρεαλιστικές μέχρι τραγελαφικές εικόνες.

Από τον άντρα που φοράει στο ένα του πόδι γυναικείο τακούνι και το πυροβολεί ως τον ακέφαλο γραφειοκράτη και από τα ανδρείκελα με το τηλεοπτικό κουτί αντί για κεφάλι ως τον Αδάμ που τρώει το μήλο. Η ετυμηγορία είναι κοινή για όλους.

Νικητές και ηττημένοι βυθίζονται στο κενό, αναρριχώνται και γκρεμίζονται.

KΡΙΤΙΚΗ: ΕΛΕΝΗ ΠΕΤΑΣΗ

Ζαν-Πιερ Βερνάν: Αντίο σε έναν φίλο της Ελλάδας

ΠΕΘΑΝΕ στις 8/1/2007, σε ηλικία 93 ετών, ο ελληνιστής Γάλλος φιλόσοφος και ιστορικός Ζαν-Πιερ Βερνάν.

Ο διεθνούς φήμης ελληνιστής εργάσθηκε στο Centre National de Recherche Scientifique και χρημάτισε από το 1957 μέχρι το 1975 διευθυντής Σπουδών στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales. To 1975 ορίσθηκε καθηγητής στο College de France, στην έδρα Συγκριτικής Μελέτης των Αρχαίων Θρησκειών, μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1984, οπότε και εχθρίσθη επίτιμος διδάκτωρ. Το 2002 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έλαβε μέρος στην Αντίσταση και διακρίθηκε ως διοικητής των Γαλλικών Δυνάμεων Εσωτερικού στην Οτ Γκαρόν με την επωνυμία «συνταγματάρχης Μπερτιέ».Αφήνει πίσω του μεγάλο συγγραφικό έργο. Μεταξύ των σημαντικών βιβλίων αναφοράς «Οι απαρχές της ελληνικής σκέψης» και «Μύθος και Θρησκεία στην Αρχαία Ελλάδα».

Ο πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής, για το θάνατο του Ζαν-Πιερ Βερνάρ, στη δήλωσή του, αναφέρει μεταξύ άλλων: «Η Ελλάδα αποχαιρετά έναν πραγματικό φίλο, έναν από τους διαπρεπέστερους μελετητές της».

Νοστιμιές... down town

ΟΤΑΝ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ στη Θεσσαλονίκη, μου αρέσει να σεργιανίζω στους δρόμους και στις πλατείες της, ρουφώντας άπληστα το άρωμα μιας άλλης εποχής. Ενα μαγικό ταξίδι πίσω στο χρόνο. Τα νεοκλασικά κτήρια και οι λιθόστρωτοι δρόμοι βρίσκονται εκεί για να σου θυμίζουν την παράδοση αλλά δεν περιορίζεσαι μόνο σε αυτά. Εκεί που συναντάται η μαγειρική κουλτούρα πλήθους πολιτισμών και εθνοτήτων, βασανίζουν ερεθιστικά τις αισθήσεις εικόνες, μυρωδιές και γεύσεις. Κάθε φορά, ανακαλύπτεις κάτι καινούργιο.

Στην ιστορική πλατεία Αριστοτέλους -το πιο πολυσύχναστο σημείο της πόλης- με τα λευκά νεοκλασικά κτήρια και τις καμάρες που αστραποβολούν στον ήλιο, ένας καινούργιος χώρος εστίασης ήρθε να δώσει το δικό του στίγμα. Στο ισόγειο του Electra Palace, του γοητευτικού ξενοδοχείου που στολίζει εδώ και χρόνια την πλατεία, βρήκε τη θέση του το εστιατόριο Αγιολί. Ο ιδιοκτήτης του, ο Γιώργος Κώστογλου, γνωστός στην εστίαση από το Ζύθο, δημιούργησε με μεράκι ένα χαρούμενο χώρο. Και το όνομα αυτού, Αγιολί.

Ενα φωτεινό εστιατόριο που η διακόσμήση του παίζει με την αιώνια αντίθεση του άσπρου - μαύρου.Καθρέπτες με το λογότυπο, το σκόρδο, να λειτουργεί ως φωτιστικό, μεγάλα τετράγωνα τραπέζια στην απόχρωση της κρέμας βανίλιας και άνετες κομψές καρέκλες σε διαφορετικά design, δίνουν το διακοσμητικό τόνο. Υπάρχει άποψη και καλό γούστο. Το ανακαλύπτεις στους παλιούς γυάλινους λεμονοστύφτες, σε διαφορετικά έντονα χρώματα, που παίζουν το ρόλο σταχτοδοχείου αλλά και στις στρογγυλές ανοξείδωτες φόρμες του κέικ που φιλοξενούν το ψωμί και προσγειώνεται επάνω στα τραπέζια. Στο κέντρο της αίθουσας, δερμάτινοι καναπέδες δημιουργούν έναν cozy χώρο και δίπλα ο πάγκος με τις ψωμιέρες που κλείνουν με ρολ τοπ. Φυσικά, υπάρχει και μεγάλη μπάρα για όσους θέλουν να πιουν μια από τις 4 διαφορετικές ντραφτ μπίρες και τσιμπολογώντας μεζεδάκια στο πόδι.

Τα ηνία της κουζίνας ανέλαβε ο Αστέρης Κουστούδης που δούλεψε στο πλευρό του γνωστού σεφ Σωτήρη Ευαγγέλου, στο «Μακεδονία Παλλάς». Το μενού που ετοίμασε αποπνέει μεσογειακό άρωμα. Πλούσιο και ελκυστικό. Είναι προφανές ότι ο σεφ έχει κέφι και μεράκι. Από κλασικά πιάτα έως παραδοσιακά, που δεν τα συναντάς εύκολα, όπως είναι το μπουγιουρντί και ο εύγευστος τραχανάς. Θαυμάσια αποδείχθηκε και η φάβα, που συνοδεύεται με ελιές θρούμπες που έχουν περάσει από τη σχάρα. Ωραία ιδέα. Εξαιρετικό ήταν και το χταποδάκι, ελαφρά αλευρωμένο και περασμένο με μαεστρία από το τηγάνι. Από τα όσπρια, οι φακές συνδυάζονται με συκωτάκια πουλιών και ελαφρύ άρωμα μαραθόριζας, χαρίζοντας μια διαφορετική εύγευστη διάσταση. Το εδεσματολόγιο προσφέρει αρκετές και ελκυστικές προτάσεις τόσο σε ζυμαρικά όσο και ριζότο. Τα θέλεις όλα. Το καλό χέρι του σεφ αναγνωρίζεται και σε ένα παχύρρευστο ριζότο με ψητά λαχανικά. Νόστιμο, καλοδεχούμενο και al dente, όπως ακριβώς πρέπει να είναι.

Από τα κυρίως πιάτα, οι επιλογές κινούνται ανάμεσα σε φρέσκα ψάρια, όπως το ψητό λαβράκι, που αναδεικνύεται γευστικά από το καλό λαδολέμονο και συνοδεύεται με πουρέ λαχανικών, καθώς και σε κρέατα στη σχάρα αλλά και εξαιρετικά σπιτικά μαγειρευτά. Για το τέλος, ανάλαφρη και δροσερή κρέμα πορτοκαλιού. Το σέρβις είναι πρόσχαρο, ευγενικό και, το κυριότερο, αποτελεσματικό.

Τον οινικό σύντροφο, που θα συνοδέψει το φαγητό, αναζητούμε σε μια πλευρά - έκπληξη του χώρου του εστιατορίου, που ο ιδιοκτήτης έχει δημιουργήσει ειδικές προθήκες κλιματιζόμενες για τη συντήρηση των κρασιών. Περίπου 108 ετικέτες κρασιών από τον ελληνικό αμπελώνα περιμένουν για να επιλέξουμε. Υπάρχουν όμως και δέκα προτάσεις κρασιών σε ποτήρι. Οι τιμές από 20 ευρώ το άτομο χωρίς το κρασί. Αν είσαι επισκέπτης στην πόλη, έχεις κάθε λόγο να επιστρέψεις για μια στάση στο Αγιολί.

Το στίγμα

Το Αγιολί φτιάχτηκε για να αρέσει και εύκολα του παραδίδεσαι. Ο σφυγμός την πόλης στην πλανεύτρα πλατεία χτυπά στα πόδια σου, το άρωμα του Βαρδάρη σε ξεσηκώνει και οι γεύσεις που συστήνεσαι μαζί τους σε μαγεύουν.

[Αγιολί, Πλατεία Αριστοτέλους 9, Θεσσαλονίκη τηλ. 2310-262888]

ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ

Ακουστικά «δια χειρός Σβαρόφσκι»

Εάν έχετε βαρεθεί τα συνηθισμένα, μαύρου χρώματος ακουστικά, επισκεφτείτε το site της Rasa Music:

Αναγράφεται η κυκλοφορία ενός ζευγαριού ακουστικών, που θα είναι επικαλλυμένο με κρύσταλλα Σβαρόφσκι και θα διατίθεται στην τιμή των 2.500 δολ. (1.890 ευρώ).

Ονομάζονται Rasa Rocks Headphones. Οποιος τα φορέσει είναι σίγουρο, ότι θα τραβήξει όλα τα βλέμματα...

http://www.rasamusic.com

Mooi, Όπως... Όμορφο!

MOOI είναι το καινούργιο όνομα του πρώην Bee στο Μοναστηράκι και σημαίνει στα αφρικάνικα «όμορφο».

Και ακριβώς αυτό που δηλώνει η ονομασία του το εισπράττεις με το που μπαίνεις στο χώρο. Μικρός, κομψός και μοντέρνος χώρος με στοιχεία pop art. Εντυπωσιακά φωτιστικά και για πιο χαλαρές καταστάσεις σε μια γωνία οι δερμάτινοι καναπέδες προσφέρουν άνεση. Σου δημιουργεί ευχάριστη διάθεση για να περάσεις ευχάριστα και χαλαρά το βράδυ σου. Η ποιοτική μουσική σε αγκαλιάζει αμέσως με ακούσματα που ανεβάζουν την διάθεση. Το Mooi συνδυάζει την μπαρίστικη ατμόσφαιρα με άνετη μπάρα για ποτά και ωραία κοκτέιλ με κάποιες προτάσεις για φαγητό.

Στα λίγα τραπέζια που διαθέτει με τις πρωτότυπες καρέκλες καθρέπτες μπορεί κανείς να δοκιμάσει κάποιες από τις γευστικές επιλογές που ετοιμάζει ο σεφ Πέτρος Χαβελές. Το φαγητό δεν υποκρίνεται ότι διεκδικεί γαστρονομικές δάφνες είναι όμως πολύ καλοφτιαγμένο, σε χορταστικές μερίδες και δένει με την ατμόσφαιρα του μαγαζιού. Πλούσιες σαλάτες όπως η πράσινη με προσούτο και ψητό μανούρι σε βινεγκρέτ μελιού αλλά και αυτή με το σπανάκι, τα καραμελωμένα σύκα σε κρασί με καρύδι, ροκφόρ και σάλτσα μπαλσάμικο.

Τέσσερις προτάσεις σε πάστα όπου ξεχωρίζει το κλασσικό και πάντα καλοδεχούμενο σπαγγέτι με κιμά που εδώ ο σεφ το παρουσιάζει σε μια ευφάνταστη εκδοχή συνοδεύοντας το με μους φέτας και μελιτζάνας. Σταθερή αξία το burger με χωριάτικες πατάτες, μπέικον, μοτσαρέλα και καραμελωμένα κρεμμύδια.

Τα γλυκά είναι πλούσια και με ευχάριστη και γεμάτη γεύση όπως το πληθωρικό cheescake με μαύρα κεράσια ή μους σοκολάτα με φιστίκια Αιγίνης. Ο κατάλογος των κρασιών προσφέρει λίγες καλές επιλογές.

Το σέρβις που έχουν αναλάβει νεαρά ευγενικά κορίτσια είναι χαριτωμένο και ταιριάζει απόλυτα με το πνεύμα του μαγαζιού. Τιμές εξαιρετικά φιλικές από 10 Euro το άτομο χωρίς το κρασί.

[Mooi, Μιαούλη 6 Μοναστήρι, τηλ 210 3212624]

ΠΩΣ ΖΕΙ σήμερα ένα παιδί στην Αθήνα;

Καταρχήν, πάει σχολείο! Πολλά καλά συμβαίνουν εκεί. Το παιδί οξύνει την κριτική σκέψη του, μπολιάζεται με τα ιδεώδη της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης και, φυσικά, ρουφάει γνώση με ευχάριστο και αποδοτικό τρόπο.

Κάποιοι από σας, που νομίζουν πως στα περισσότερα σχολεία της ελληνικής επικράτειας αυτό που -εδώ και πολλά χρόνια- έχει εδραιωθεί είναι μια μικρογραφία της εξωσχολικής κοινωνίας, με τους δασκάλους και τους καθηγητές να παραδίνουν λίγο μάθημα, τα παιδιά να λαμβάνουν πολλή βαρεμάρα, τους διευθυντές να μην αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και όλους μαζί να γίνονται συνένοχοι στη μεγαλύτερη, διαρκή κοπάνα που έγινε ποτέ, συγγνώμη, αλλά μάλλον δεν έχετε τα λογικά σας.

Εξάλλου, τα παιδιά έχουν και γονείς. Και όταν ξεπαρκάρουν από το γκαράζ, ε, συγγνώμη, αφού τελειώσουν το σχολείο («δυσκίνητη», ευέλικτη ζώνη και το κακό συναπάντημα), επιστρέφουν από 'κει που 'ρθαν, δηλαδή στην οικία των γονιών τους, με διαλείμματα για φροντιστήριο, τη μοναδική ελληνική εφεύρεση, για την οποία -και μόνο- θα άξιζε να επισκεφτούν οι Αρειανοί τη Γη!

Κι όπως έλεγε, πριν από 30 χρόνια, και ο Χάρρυ -δράκουλας των Καρπαθίων- Κλυνν, «Μου αρέσει να κάθομαι μπροστά στο τζάκι, κρατώντας το χέρι της αγαπημένης μου. Αυτή λείπει!», έτσι και κάθε απόγευμα, τα παιδιά γυρίζουν στους γονείς τους.

Αυτοί λείπουν! Για ψώνια (μα τι αγοράζουν συνέχεια, αφού τα κανάλια λένε πως ουδείς, πλέον, έχει στην τσέπη του πάνω από 30 λεπτά του ευρώ), για δεύτερη (τρίτη, τέταρτη...) δουλειά (μα πώς τις βρίσκουν, αφού τα κανάλια λένε πως η ανεργία χτυπάει «κόκκινο»), για... τσιλιμπούρδισμα (μα τώρα πώς δεν κοκκινίζουν, αφού τότε, επί αειμνήστου πολιτικού, όλοι έσκιζαν τα ιμάτιά τους «πώς τόλμησε και έκανε το νεύμα» στη -μη επίσημη- αγαπημένη του) ή για κινο-λοτο-ξυστο-καφενείο (διαβάζεται μονορούφι, όπως το «ψαροντουφεκοστολή»).

Βέβαια, το βράδυ η οικογένεια μαζεύεται γύρω από την... τηλεόραση (το τραπέζι, περιμένατε να πω, αλλά... χάσατε). Εκεί όλοι βλέπουν «ειδήσεις» (καμία σχέση!), σίριαλ (όλα ίδια!), συζητήσεις (you know «χάβρα Ιουδαίων»;) και ταινίες (κομεντί και... μπαμ-μπουμ, οι καλές «βγαίνουν» τις... «παιδικές» ώρες!).

Ταυτόχρονα, τα παιδιά ανταλλάσσουν ringtones, photos, wallpapers, mp3 και... δυο αβγά Τουρκίας, ενώ συζητάνε για ποδόσφαιρο («παράγκα»), σχέσεις («την μπάνισες αυτήν;»), σινεμά [«κούκλος ο Johnny Depp)»] και μουσική [«νωρίς την "έκανε" ο Jim Morrisson»].

Τώρα, για κάτι άλλα παιδιά, που επιμένουν να διαβάζουν βιβλία, να πηγαίνουν σε θέατρα και μουσεία, να ασχολούνται με τη μουσική και τον αθλητισμό, να σερφάρουν στον κυβερνοχώρο και να παίζουν και videogames, τι να πούμε;

Ουδείς άσφαλτος! Να πεινάσουν κι οι κακόμοιροι οι ψυχίατροι??

-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Σ. ΑΝΔΡΙΑΝΕΣΗΣ-

Βγάλε Το Παιδί Από Μέσα Σου...!!!

H μαγεία της συμφωνικής μουσικής μαζί με την περιπέτεια του παραμυθιού συναντήθηκαν στις χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις για παιδιά που διοργάνωσε η Ορχήστρα των Xρωμάτων.

Μετά τις μαγικές εκδηλώσεις των περασμένων χρόνων, φέτος απολαύσαμε τα εξής: «Ο Πέτρος και ο Λύκος» του Σεργκέι Προκόφιεφ και «Το Μαγικό Τριαντάφυλλο», παραμύθι της Ιουλίτας Ηλιοπούλου βασισμένο στη «Μικρή Σουίτα», και την «Παιδική Γωνιά» του Κλοντ Ντεμπισί, στο Τριανόν στις 27, 29 & 30 Δεκεμβρίου 2006 (Διευθυντής: Μίλτος Λογιάδης /Αφηγητές: Σπύρος Σακκάς, Ιουλίτα Ηλιοπούλου)

ΤΡΙΑΝΟΝ (Πατησίων & Κοδρινγκτώνος 21, 210-8215469)

-ΚΑΤΕΡΙΝΑ Ι.ΑΝΕΣΤΗ-

«Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου...»

Τι έφερε η νέα χρονιά;

Μα εσείς ξέρετε καλύτερα... Ο καθένας μας ξέρει καλύτερα! Γι' αυτό διαφωνώ με τα «μαζικά» κείμενα, τις «συνολικές» οδηγίες και τους «απόλυτους» οδηγούς -«Πού να πάτε, τι να κάνετε, πού να φάτε, τι να δείτε».

Ολ' αυτά είναι απλώς προτάσεις -το να τις αποδεχτεί κάποιος είναι καθαρά δικό του θέμα.

Είδατε πώς χειρίστηκε φέτος το θέμα «Πρόσωπο της χρονιάς» το αμερικανικό περιοδικό «Time»; Αντί για συγκεκριμένο πρόσωπο, στο εξώφυλλό του έβαλε έναν υπολογιστή, στην οθόνη του οποίου τοποθέτησε ένα... καθρέφτη.

Με τον τρόπο αυτό, κάθε αναγνώστης του, κοιτώντας το εξώφυλλο, γίνεται αυτόματα... «πρόσωπο της χρονιάς»! Εξυπνο; Σας είπα: ο καθένας από μας ξέρει καλύτερα.

Ξέρει καλύτερα

......σε ποιον κινηματογράφο να πάει -συνεχές μπλα-μπλα και ήχοι κινητών τηλεφώνων, πατατακίων(!) και νάτσος διώχνουν σίγουρα κάθε σινεφίλ

....ποια θεατρική παράσταση να δει -χέρια ταξιθετριών που, επιστρέφοντας τα εισιτήρια, είναι γεμάτα με κέρματα, αποζητώντας... κι άλλα περισσότερα, μάλλον δεν συνάδουν με σκηνοθεσία καλή και υποκριτική συνεπή

....ποια συναυλία να παρακολουθήσει -όποιος ξοδεύει δύο ώρες για να παρκάρει στα... λαγκάδια του «υπολοίπου Αττικής», με τι κέφι μετά να ακούσει το συγκρότημα που γουστάρει, αλλά και όποιος δυσκολεύεται να ξεχωρίσει τις τρίλιες του Μότσαρτ από τα «βηχαλάκια» των διπλανών του πώς να συνηθίσει να πηγαίνει συχνά σε συναυλίες?

...σε ποιο εστιατόριο να φάει -πιάτα-«ελικοδρόμια» για μια-δυο μπουκιές φαγητό και 5-10 ευρώ με το «καλησπέρα» σίγουρα δεν ξαναφέρουν στο μαγαζί τον πελάτη. ...σε ποιο δωμάτιο να διανυκτερεύσει -θέα προς τη θάλασσα διαμέσου

... μπετόν-αρμέ και πρωινό «ικλούζιφ» με καφέ ζουμί, κρουασάν-στούκας και πάριζα κάτασπρη από το λίπος μάλλον δεν είναι ό,τι καλύτερο για τον άμοιρο τουρίστα, Ελληνα ή ξένο

....σε ποιο μπαρ να πιει ένα ποτό -αν ήθελε να δοκιμάσει το... αμόλυντο οινόπνευμα θα πήγαινε στο φαρμακοποιό του, όχι στην πιο «ιν» νυχτερινή γειτονιά της πόλης.Αγαπητοί αναγνώστες, για να περάσετε καλά τη χρονιά που μόλις άρχισε, κοιταχτείτε στον καθρέφτη σας.

Μιλήστε με... σας και υποσχεθείτε στον εαυτό σας πως δε θα ξαναπέσετε στη φάκα κακών εμπόρων, αντίθετα θα επιδοκιμάσετε -ηθικά και υλικά- τους καλούς επιχειρηματίες του πολιτισμού. Το αξίζουν. Το αξίζετε κι εσείς!

-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Σ. ΑΝΔΡΙΑΝΕΣΗΣ-

James Brown: Ταινία για το «νονό της σόουλ»

Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ σκηνοθέτης Σπάικ Λι υπέγραψε συμβόλαιο για να γυρίσει μια ταινία αφιερωμένη στον Τζέιμς Μπράουν, το «νονό της σόουλ» μουσικής, γράφει το αμερικανικό έντυπο «Daily Variety».

Ο Μπράουν, ο οποίος δήλωνε ότι είναι «ο πιο σκληρά εργαζόμενος στον κόσμο του θεάματος» , πέθανε από συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια την Δευτέρα (25/12/2006) σε ηλικία 73 ετών. Το τελευταίο αντίο είπαν διασημότητες, φίλοι και χιλιάδες θαυμαστές του, ο οποίος κηδεύτηκε σε κλίμα συγκίνησης στη γενέτειρά του, την Τζόρτζια. Ο «βασιλιάς της ποπ» Μάικλ Τζάκσον στον επικήδειο χαρακτήρισε τον Τζέιμς Μπράουν ως «τη μεγαλύτερη έμπνευσή» του.

Οπως μετέδωσε το BBC, ο τραγουδιστής έσκυψε και φίλησε στο μέτωπο τον Τζέιμς Μπράουν, η σορός του οποίου βρισκόταν μέσα σε ένα ανοιχτό χρυσό φέρετρο.Η κηδεία πραγματοποιήθηκε στην πόλη Αουγκούστα της Τζόρτζια έπειτα από τριήμερο λαϊκό προσκύνημα στη νέα Υόρκη.

Νίκος Καζαντζάκης

ΤΑΙΝΙΑ-ντοκιμαντέρ για τη ζωή του Νίκου Καζαντζάκη και της συντρόφου του, Ελένης, στην Τσεχοσλοβακία, στο βουνό Γκότεσγκαμπ, ετοιμάζει η Κρατική Τηλεόραση της Τσεχίας.

Το Γκότεσγκαμπ, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με τη Γερμανία, ανήκει σήμερα στην Τσεχία και τώρα ονομάζεται Μπόζι Νταρ, που σημαίνει Θεού Δώρο.

Το σενάριο της ταινίας έγραψαν ο Τσέχος Πάβελ Τάουσιγκ και ο κ. Γιώργος Αγαθονικιάδης, που θα είναι και ο σκηνοθέτης.

Ο Νίκος Καζαντζάκης είχε αποκαλέσει το Γκότεσγκαμπ «κορυφή της Τσεχοσλοβακίας και της ευτυχίας». Η χρονική περίοδος εκτείνεται από το 1929 στο 1933.

'An Imaginary Portrait Of Diane Arbus' (« Το πορτρέτο: Η αλλόκοτη ματιά της Ντιάν Άρμπους»)

«Η φωτογραφία αποτελεί ένα μυστικό για ένα μυστικό. Όσο περισσότερα βλέπεις τόσο λιγότερα γνωρίζεις» δήλωσε η διεθνούς φήμης καλλιτέχνιδα Ντιάν Άρμπους.

Η ταινία σκιαγραφεί το παράδοξο πορτρέτο της μοντέρνας φωτογράφου, την οποία ερμηνεύει η βραβευμένη με Όσκαρ Νικόλ Κίντμαν. Μέσα από τις λαμπερές, συχνά «ενοχλητικές» φωτογραφίες της Άρμπους, πραγματοποιείται μια σε βάθος εξερεύνηση της ξεχωριστής ψυχοσύνθεσής της.

Η αμφιλεγόμενη φωτογράφος των περιθωριακών ανθρώπων -ακροβάτες τσίρκων, ηθοποιοί σε επιθεωρήσεις, νάνοι και φρικιά αποτελούσαν κατά κανόνα τα μοντέλα της- ήταν κόρη ενός πλούσιου γουναρά στη Νέα Υόρκη. Σε νεαρή ηλικία παντρεύεται τον Άλαν Άρμπους. Στην Αμερική του '50, ένας καλός σύζυγος και μια αξιοπρεπής οικογένεια είναι η συνταγή της επιτυχίας. Για την Ντιάν, όμως, αυτά δεν αρκούν. Αναζητάει την έμπνευση στη συμβατική ζωή της.

Τότε γνωρίζει το μυστηριώδη και απρόσιτο Λάιονελ, που ζει στο σκοτάδι, αποφεύγοντας τα βλέμματα του κόσμου. Η συνάντησή τους την τρομάζει. Ο Λάιονελ έχει μια παράξενη ασθένεια. Όλο του το κορμί είναι καλυμμένο με τρίχωμα. Με την πρόφαση της φωτογράφησης αυτής της ιδιαιτερότητας, οι δυο τους έρχονται κοντά.

Έτσι, η Ντιάν γνωρίζει έναν άλλο κόσμο, που απαρτίζεται από ανθρώπους ξεχωριστούς, οι οποίοι στη συνέχεια γίνονται μοντέλα για την παράξενη συλλογή των φωτογραφιών της. Μια μοντέρνα εκδοχή της «Πεντάμορφης και του Τέρατος», η ταινία αποτελεί το ταξίδι της ηρωίδας στους σκοτεινούς δρόμους της Νέας Υόρκης, αλλά και της ψυχής της.

(ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΟΤΣΟΒΟΥ)

Carlo Ponti's Long Journey..

Carlo Ponti: (December 11, 1912- January 10, 2007)

Carlo Ponti was an Italian film producer.
Born in Magenta, Italy, he began producing films in 1941, and accumulated over 140 production credits over his lifetime, among his films.

Ponti's second wife was

Sophia Loren. He died in Geneva, Switzerland and was survived by his son Carlo Ponti, Jr., a former child actor who is now a music conductor. Currently, Carlo Ponti, Jr. is the music director of the San Bernardino Symphony. He is also survived by his other sons Alessandro Ponti, a film producer, and Edoardo Ponti, a film director.
Ponti studied law at the University of Milan.

Films

1941: Sissignora (Poppioli); Piccolo mondo antico (Old-Fashioned World) (Soldati)
1942: Giacoma l'idealista (Lattuada)
1944: Due lettere anonime (Camerini)
1945: La freccia nel fianco (Lattuada)
1946: Un Americano in vacanza (A Yank in Rome) (Zampa); Vivere in Pace (To Live in Peace) (Zampa); La primula bianca (Bragaglia)
1947: I miserabili (Freda); Gioventù perduta (Lost Youth) (Germi)
1948: Senza pietà (Without Pity) (Lattuada)
1949: Il mulino del Po (The Mill on the Po) (Lattuada); Fuga in Francia (Soldati); Campane a martello (Children of Change) (Zampa); Quel bandito sono io! (Soldati); L'imperatore di Capri (Comencini)
1950: Cuori senza fontiere (The White Line) (Zampa); Totò cerca casa (Toto Wants a Home) (Steno and Monicelli); Vita di cani (Steno and Monicelli); E arrivato il cavaliere (Steno and Monicelli); Il brigante Musolini (Camerini)
1951: Sensualità (Fracassi)
1952: Europa '51 (Rossellini); Anna (Lattuada)
1953: Anni facili (Easy Years) (Zampa)
1954: Un giorno in pretura (A Day in Court) (Steno) (co-exec); Un Americano a Roma (Steno); La strada (Fellini); Ulisse (Ulysses) (Camerini)
1955: Attila flagello di dio (Attila the Hun) (Francisci); Ragazze d'oggi (Zampa); L'ultimo amante (De Benedetti); Mambo (Rossen); L'oro di Napoli (Gold of Naples) (De Sica); La donna del fiume (Soldati); La bella mugnaia (The Miller's Beautiful Daughter) (Camerini)
1956: War and Peace (K. Vidor); La risaia (Rice Girl) (Matarazzo); Il ferroviere (The Railroad Man) (Germi); La diciottenni (Mattòli); Peccato di castità (Franciolini); Guendalina (Lattuada); Le notti di Cabiria (Cabiria) (Fellini)
1957: Nata di marzo (Pietrangeli); Susanna tutta panna (Steno); Femmine tre volte (Steno); Marisa la civetta (Bolognini); Camping (Zeffirelli)
1959
The Black Orchid (Ritt); That Kind of Woman (Lumet)
1960: Heller in Pink Tights (Cukor); Lettere di una novizia (Rita) (Lattuada); La ciociara (Two Women) (De Sica); A Breath of Scandal (Olympia) (Curtiz)
1961: Lola (Demy); Une Femme est une femme (A Woman Is a Woman) (Godard)
1962: L'isola di Arturo (Arturo's Island) (Damiani); Cléo de 5 à 7 (Cleo from 5 to 7) (Varda) (co-exec); L'Oeil du malin (The Third Lover) (Chabrol); Boccaccio '79 (Fellini and others); I sequestri di Altona (The Condemned of Altona) (De Sica)
1963: Landru (Bluebeard) (Chabrol); Le Doulos (Doulos—the Finger Man) (Melville); Le Mépris (Contempt) (Godard);La noia (The Empty Canvas) (Damiani); Ieri, oggi, e domani (Yesterday, Today, and Tomorrow) (De Sica); Les Carabiniers (Godard)
1964: Matrimonio all'italiana (Marriage Italian Style) (De Sica); La donna scimmia (The Ape Woman) (Ferreri)
1965: Operation Crossbow (Anderson); Casanova '70 (Monicelli); Doctor Zhivago (Lean); La decima vittima (The Tenth Victim) (Petri); Lady L (Ustinov); Oggi, domani, e dopodomani (De Filippo—English-language version Kiss the Other Sheik, additional scenes directed by Salce; section directed by Ferreri released as The Man with the Balloons)
1966: Blow-Up (Antonioni); Ostre sledované vlaky (Closely Watched Trains) (Menzel)
1967: La ragazze e il generale (The Girl and the General) (Festa Campanile); C'era una volta (More than a Miracle) (Rosi); Smashing Time (Davis); Questi fantasmi (Ghosts—Italian Style) (Castellani); La Vingt-cinquième Heure (The 25th Hour; La 25e Heure) (Verneuil); A Countess from Hong Kong (Chaplin)
1968: Gli amanti (A Place for Lovers) (De Sica); O Slavnosti a hostech (A Report on the Party and the Guests) (Nemec)
1969: I girasoli (Sunflower) (De Sica)
1970: Zabriskie Point (Antonioni)
1971: La moglie del prete (The Priest's Wife) (Risi); La mortadella (Lady Liberty) (Monicelli)
1972: Che? (What?) (Polanski); Rappresaglia (Massacre in Rome) (Cosmatos)
1973: Bianco, rosso, e . . . (White Sister) (Lattuada); I corpi presentano tracce di violenza carnale (Torso) (Martino); Il viaggio (The Voyage) (De Sica)
1974: Le Testament (Jury of One; The Verdict) (Cayatte); Brief Encounter (Bridges); Poopsie (Gun Moll) (Capitani); Carne per Frankenstein (Andy Warhol's Frankenstein) (Morrissey); Dracula cerca sangue di vergine e . . . mori di sete!!! (Andy Warhol's Dracula) (Morrissey and Dawson)
1975: L'infermiera (The Nurse; I Will If You Will) (Rossati); Professione: Reporter (The Passenger) (Antonioni); Le Baby-Sitter (Wanted: Babysitter) (Clément)
1976: Brutti, sporchi, cattivi (Down and Dirty) (Scola)
1977: The Cassandra Crossing (Cosmatos); Una giornata particolare (A Special Day) (Scola)
1989: Running Away; Sabato, Domenica e Lunedi (Saturday, Sunday and Monday) (Wertmüller)
1991: Oscar (Landis)
1998: Liv (Edoardo Ponti)

Awards
National Society of Film Critics Award Best Picture "Blow-Up" 1966
Golden Globe Award Best Motion Picture-Drama "Doctor Zhivago" 1965
Golden Globe Samuel Goldwyn International Award "Yesterday, Today and Tomorrow" 1963
Golden Globe Award Best Foreign Language Foreign Film "Two Women" 1961

Milestones
1989 First film produced after legal difficulties, "Running Away'
1979 Fined by Italian court the equivelent of 25 million dollars and sentenced to a four year term in absentia for muggling art and currency
1965 Produces epic film "Dr. Zhivago"
1964 Obtains French citizenship
1958 First American producing credit, "The Black Orchid"
1957 Dissolves partneship with De Laurentiis and marries Sophia Loren
1954 Produces Fellini's "La Strada"
1950 Begins producing partnership with Dino De Laurentiis
1942 First feature producing credit, "Piccolo Mondo Antico/Old-Fashioned World"

21 century...

Our communication: Wireless

Our dress: Topless

Our telephone: Cordless

Our cooking: Fireless

Our youth: Jobless

Our food: Fatless

Our labour: Effortless

Our conduct: Worthless

Our relation: Loveless

Our attitude: Careless

Our feelings: Heartless

Our politics: Shameless

Our education: Valueless

Our follies: Countless

Our arguments: Baseless

Our boss: Brainless

Our Job: Thankless

Our Salary: Very less

Our Future: Hopeless!

Legally W E I R D

In Cleveland, Ohio, it's illegal to catch mice without a hunting license

A law in Faibanks, Alaska, does not allow moose to have sex on city streets

In Ventura County, California, cats and dogs are not allowed to have sex without a permit

It was once against the law to slam your car door in a city in Switzerland

If a police officer in Coeur d'Alene, Idaho, suspects a couple is having sex inside a vehicle they must honk their horn three times, and wait two minutes before being allowed to approach the scene

A law in Alexandria, Minnesota makes it illegal for a husband to make love to his wife if his breath smells like garlic, onions, or sardines

In Nevada sex without a condom is considered illegal

In Cleveland, Ohio women are not allowed to wear patent-leather shoes

Hotels in Sioux Falls, South Dakota, are required by law to furnish their rooms with twin beds only. There should be a minimum of two feet between the beds, and it is illegal for a couple to make love on the floor between the beds

In Kingsville, Texas, there is a law against two pigs having sex on the city's airport property

A Tremonton, Utah law states that no woman is allowed to have sex with a man while riding in an ambulance. In addition to normal charges, the woman's name will be published in the local newspaper. The man does not receive any punishment

In Connorsville, Wisconsin no man shall shoot of a gun while his female partner is having a sexual orgasm

Animal Instinct

• A duck's quack doesn't echo
• The world's termites outweigh the world's humans 10 to 1
• It's possible to lead a cow upstairs...but not downstairs
• Pigs are the only animals other than humans that can get a sun burn.
• A pig's orgasm lasts for 30 minutes
• It is physically impossible for pigs to look up into the sky
• The ant can lift 50 times its own weight, can pull 30 times its own weight and always falls over on its right side when intoxicated
• Butterflies taste with their feet
• Elephants are the only animals that can'tjump (thankfully)
• A cat's urine glows under black light (And stinks forever)
• A goldfish has a memory span of three seconds
• When pressured for grazing space, kangaroos have been known to kill competing sheep
• Sloths sleep up to 20 hours a day and get attain by eagles a lot because of it
• Camels can survive in the desert without drinking for almost 3 months
• The parrots intelligence is comparable to a 5 year old child
• If a wolf gets its leg caught in a trap, it will chew it off
• Honeybees have a type of hair on their eyes
• A jellyfish is 95 percent water
• Owls are one of the only birds who can see the color blue
• A cockroach will live nine days without it's head, before it starves to death
• A crocodile can't stick it's tongue out
• A shrimp's heart is in their head
• Rats multiply so quickly that in 18 months, two rats could have over a million descendants
• A dragonfly has a life span of 24 hours
• A goldfish has a memory span of three seconds
• A pregnant goldfish is called a twit
• A snail can sleep for three years
• Kermit the Frog is left-handed
  
  SHARKS
• Sharks have upper and lower eyelids but they do not blink
• The most harmless sharks tend to be the largest
• There are 370 species of sharks
• Jaws is the most common name for Goldfish in the U.K
• Some sharks swim in a figure eight when frightened
• Sharks have survived on earth for about 400 million years
• Some sharks may eat other sharks
• Florida averages the greatest number of shark attacks annually
• A shark may grow and use over 20,000 teeth in its lifetime
  
  POLAR BEARS
• Polar bears depend mostly on their sense of smell to determine the location of prey
• Polar bears are left handed
• The polar bear's entire body is furred, even the bottom of its paws
• The scientific name for the polar bear is Ursus maritimus, which means 'Sea Bear' in Greek
  
  DOGS
• An city dog lives on average three years longer than an country dog
• A dog's nose has over 200 scent receiving cells
• Dogs mouths are 200 times more cleaner then human mouths
• Marie Antoinette’s dog was a spaniel named Thisbe
• There is a doggy disco held in Italy every year where owners can dance with their dogs
• 33 percent of dog owners admit that they talk to their dogs on the phone or leave them messages on an answering machine
  
  LIONS
• Elephants, lions, and camels roamed Alaska 12,000 years ago
• The biggest member of the cat family is the male lion
• More people are killed in Africa by crocodiles than by lions
• Along with all other cats, African lions are in the order Carnivora and the family Felidae
• Some lions mate over 50 times a day. (Real Quickies, They should talk to the pig)
• African lions live in Senegal east to Somalia, East Africa, Angola, northern Namibia and from Kalahari east to Mozambique and northern Nata
• In the wild, males live 12 -16 years, females 15 -18 years
• "Singapore" means "City of Lions"
• Actor Sylvester Stallone once had a job as a lion cage cleaner
• Hippopotamuses have killed more people in Africa than all the lions, elephants, and water buffalo combined, usually by trampling
• Lions are unique among the cats, since they live in large social groups called prides
  
  CATS
• 21% of dogs and 7% of cats snore
• Black cats are considered lucky in England
• Most cats have no eyelashes
• Cat's fur easily becomes charged with electricity and sparks can be seen if their fur is rubbed in the dark
• Cats purr at 26 cycles per second, the same as an idling diesel engine
• A cat cannot see directly under its nose
• A cat has 32 muscles in each ear
• Cats have over one hundred vocal sounds, but dogs only have about ten
• A cat keeps purring, no matter if it is inhaling or exhaling
• Cats have five toes on each front paw, but only four toes on each back paw
• A cat's arching back is part of a complex body language system
• The cat was domesticated over 4,000 years ago
• Cats have true fur, in that they have both an undercoat and an outer coat
• The cat was the symbol of liberty in ancient Rome
• Cats do not think that they are little people. They think that we are big cats