Η σκηνογραφία της ζωγραφικής

ΔΙΑΚΟΣΙΕΣ έγχρωμες σελίδες σε μια σειρά από επιλεγμένες εικόνες, προσδιορίζουν τη σχέση ζωγραφικής και σκηνογραφίας όπως αυτή διαπιστώνεται στο έργο του ζωγράφου Δημήτρη Μυταρά.

Τις μέρες αυτές κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Λιβάνη το λεύκωμα «Η σκηνογραφία της ζωγραφικής» με έργα του Μυταρά από τη σκηνογραφική του κυρίως δουλειά, σε έργα από τα οποία πολλά έχουν περάσει στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου: «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» του Πιραντέλλο με τη μουσική του Χατζιδάκι πριν από το 1960, τότε που ο Μάνος τάραζε γενναία τα νερά του ελληνικού τραγουδιού με στίχους περίεργους και μια μουσική καινούργια.

Μερικά από τα έργα που μπορούμε να θυμηθούμε με σκηνικά του Μυταρά είναι ο «Βόιτσεκ» στο υπόγειο του Κουν, «Καβαλλάρηδες χωρίς άλογα», «Εκκλησιάζουσες», «Ερωτόκριτος», όλα υπάρχουν στο λεύκωμα.