Αντίσταση!

ΜΑΛΛΙΑ ξανθά - συν μερικές τούφες γκρενά. Ντύσιμο μοντέρνο - τζιν παντελόνι (φυσικά... σκισμένο), άσπρο Τ-shirt, εφαρμοστό, σχέδιο ουδέν. Παπούτσια, φαντάζεστε - τα πιο γνωστά αθλητικά, τα πιο ακριβά αθλητικά, τα λιγότερο ανθεκτικά αθλητικά. Κοσμήματα λίγα - στον αστράγαλο, στον καρπό (αλλού;). Βλέμμα ελαφρώς απλανές - ξεκάθαρη απόδειξη εικοσάρας «του σήμερα» (σόρι, έτσι νομίζω). Αλλά στο χέρι... έκπληξη: ένα CD player. Σωστά, όχι MP3 Player, CD Player. Ντου γιου ριμέμπερ CD; Εκείνο το ασημένιο, στρογγυλό δισκάκι των 12 εκατοστών; Ναι, αυτό. Και το κρατούσε η συνεπιβάτιδά μου στο τρένο προχτές το πρωί, όχι πριν από πέντε ή δέκα χρόνια. «Τι γίνεται;» σκέφτηκα.

Αρχές δεκαετίας '80: το μικρό κασετόφωνο (γουόκμαν) άρχιζε να κατακτά με καταιγιστικό ρυθμό την καρδιά όλων των μουσικόφιλων που βρίσκονταν καθ' οδόν. Πολλοί το απέκτησαν, πολλοί το απόλαυσαν. Αλλά το μικρό κουτί, που μέσα του έκρυβε την κασέτα ήχου (εφεύρεση από το... παρελθόν - αρχές του '60), αποτελείτο από μέρη μηχανικά, συνεπώς επιρρεπή στην καταστροφή. Έτσι, το Compact Disc ήρθε να σώσει την κατάσταση. Κανένα μηχανικό μέρος, αδιατάραχτη ακτίνα λέιζερ, ανάγνωση άσπιλη και αμόλυντη. Και ήχος κρυστάλλινος - στην αρχή λίγο ψυχρός, κατόπιν πιο... εύπλαστα πιστός στο πρωτότυπο. Και το κυριότερο: σε μορφή... συμπυκνωμένη, ένα CD Player ήταν ό,τι έπρεπε για το δρόμο. Μια δεκαετία απόλαυσης, λοιπόν. Αλλά... μεγάλο, βρε παιδί μου, αυτό το Player. Η αλλαγή ήταν επιβεβλημένη. Μόνο που ήρθε από 'κει που κανείς δεν το περίμενε.

Τέλη δεκαετίας '90. Γι' αλλού εφευρέθηκε ο αλγόριθμος συμπίεσης MP3, αλλού χρησιμοποιήθηκε. Επανάσταση. MP3 εδώ, MP3 εκεί, MP3 παντού. Με τη νέα χιλιετία, νέες κατακτήσεις - υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα και... Και φορητή ακρόαση μουσικής. Τόσο φορητή, που πλέον η συσκευή αναπαραγωγής χωρούσε στη χούφτα. Στην κλειστή χούφτα! Πάνε και τα κασετόφωνα (ποια;), πάνε και τα CD. Η επέλαση της κινητής τηλεφωνίας έδωσε το τελειωτικό χτύπημα.

Και ξαφνικά... κάτι γίνεται. Κάποιοι αντιστέκονται στην επέλαση. Κάποιοι «τη λένε» στις εταιρείες. Μια κοπέλα στον Ηλεκτρικό, ένας νεαρός στη Σκουφά, μια παρέα στη Θεμιστοκλέους. Όχι, δεν κρατάνε MP3, αυτό που έχουν στα χέρια τους διακρίνεται καθαρά και από 30 μέτρα. CD Player είναι. Τρεις μήνες πριν από την έλευση του 2008. Αμάθεια; Επιστροφή στο παρελθόν; Οπισθοδρόμηση; Το βλέμμα τους κάτι άλλο δείχνει. Αντίσταση. Στο -επιβεβλημένο- καινούργιο. Στην -υποχρεωτική- αποθέωση. Στις εταιρείες της κινητής. Σκεφτείτε το. Είστε κι εσείς «μέσα»; Γυαλίστε το φορητό CD σας, ξεθάψτε τα δισκάκια σας και... ραντεβού στους δρόμους!


-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Σ. ΑΝΔΡΙΑΝΕΣΗΣ - pandri@naftemporiki.gr -

Κοίτα τι διάβασα

«ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ του πανεπιστημίου bar-Illan του Ισραήλ χρησιμοποίησαν σε λουλούδια ένα διάλυμα στο οποίο υπήρχε μικρή ποσότητα Viagra (ένα πεντηκοστό της ποσότητας που έχει το χάπι). Διαπίστωσαν ότι τα λουλούδια έζησαν διπλάσιο χρόνο σε σχέση με το σύνηθες προσδόκιμο ζωής τους.» (Το Βήμα/The Independent).

«ΝΑΙ, ο Σαρκοζί είναι ηθοποιός. Λέει άλλωστε και ο ίδιος για τον εαυτό του: "Δημιούργησα το πρόσωπό μου", σε αντίθεση με αυτό που είναι στην πραγματικότητα. Όπως ο ηθοποιός, ο πολιτικός υποχρεωτικά πρέπει να γοητεύει, βρίσκεται διαρκώς πίσω από τις λέξεις του άλλου, σε αναζήτηση του εαυτού του. Και αυτός ετοιμάζεται πριν βγει στη σκηνή. Μακιγιάρεται, έχει τρακ. Και αυτός μετά από μια εμφάνισή του ρωτά αν ήταν καλός και αν άξιζε το χειροκρότημα. Από αυτή τη άποψη είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός. Αντίθετα η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, ωραία και λαμπερή, είναι μέτρια ηθοποιός. Δεν έχει το σωστό τόνο στη φωνή της, δεν στέκεται καλά. Ίσως αυτό πλήρωσε.» Γιασμίνα Ρεζά, συγγραφέας, έγραψε το προσωπικό ημερολόγιο του Σαρκοζί (Ελευθεροτυπία/ Νouvel Observateur).

«ΝΑ ΜΗΝ κινδυνεύσουν οι εθνικοί μύθοι. Γιατί μπορεί να μην υπάρχει κράτος στην Ελλάδα, αλλά οι εθνικοί μύθοι περισσεύουν. Μόνο που θα πρέπει επιτέλους να διαλέξουμε: εθνικοί μύθοι ή κράτος; 2007, Κώστας Καραμανλής και Γιώργος Παπανδρέου. Ο ανιψιός και ο εγγονογιός. Δυο επώνυμα αδειανά. Δυο κόμματα για άλλοθι. Η μάσα συνεχίζεται. Βαφτίζεται "μεταρρυθμίσεις" ή "εκσυγχρονισμός" - ο περιούσιος λαός όλα τα χωνεύει. Κάηκε η Πελοπόννησος. Τραγωδία. Τραγωδία σαν κωμωδία. Ο τόπος που μας έδωσε τόσους άξιους πολιτικούς, ο τόπος που γέννησε τόσες πολιτικές προσωπικότητες κάηκε. Ευτυχώς που δεν κάηκε κανείς απ' αυτούς τους μεγάλους άνδρες και θα συνεχίσουν να μεγαλουργούν - να μεγαλουργούν και να αναπαράγονται. Το ίδιο και οι ψηφοφόροι τους. Όλοι βουτηγμένοι στο εθνικό μεγαλείο, στους εθνικούς μύθους και στην εθνική παράνοια. Όχι, δεν είμαστε αθώοι. Η Ελλάδα παίρνει αυτό που της αξίζει. Δεν επένδυσε τίποτα, λαμβάνει όλεθρο. Έχει και ο καπιταλισμός κάποια αξιώματα. Οι εθνικοί μύθοι δεν είναι καπιταλισμός. Δυστυχώς δεν αξιωθήκαμε έναν καπιταλισμό της προκοπής. Αν το είχαμε καταφέρει, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα - για όλους μας. Το κράτος δεν κατέρρευσε. Απλώς, δεν υπάρχει. Δεν υπήρχε ποτέ.» pitsirikos.blogspot.com

«ΣΤΟ ΣΤΟΥΝΤΙΟ του στο Τσέλσι ο Κουνς απασχολεί περισσότερα από 80 άτομα. Έξι-επτά από αυτούς κάθονται μπροστά σε μεγάλες οθόνες υπολογιστών στο εξωτερικό γραφείο, όπου πρόσφατα συνάντησα τον καλλιτέχνη. Ανυπομονεί να με ξεναγήσει. Στο μεγάλο δωμάτιο πίσω από το γραφείο υπάρχουν περισσότερα από είκοσι νέα έργα του σε διαφορετικές φάσεις το καθένα. Κάθε καμβάς in progress έχει τρεις ανθρώπους να ασχολούνται μαζί του. Επικεντρώνονται σε μικρές περιοχές του έργου, βγάζοντας αντίγραφα με ψηφιακούς εκτυπωτές.» Του Calvin Tomkins από το New Yorker.

Aνακαλώντας την Αθήνα

Στη δυναμική του αστικού τοπίου επιστρέφουμε ξανά μετά την καλοκαιρινή αποχή. Μια δυναμική που αποτυπώνεται στην έκθεση «Recall Athens» στην γκαλερί a.antonopoulou.art με φωτογραφίες τριών σημαντικών δημιουργών. Οι καλλιτέχνες Γιώργης Γερόλυμπος, Πάνος Κοκκινιάς και Νίκος Μάρκου καλούνται να δώσουν το δικό τους στίγμα πάνω στην ερμηνεία επιμέρους χαρακτηριστικών μιας μεγαλούπολης ικανών να προξενήσουν και να κεντρίσουν το ενδιαφέρον. Ο φωτογραφικός φακός τους έχει σκοπό να συλλάβει και να καταγράψει τις εγγεγραμμένες πληροφορίες πάνω στον αρχιτεκτονικό, κοινωνικό και οικονομικό ιστό της σύγχρονης Αθήνας. Πληροφορίες που χωρίς να υποκύπτουν στην ευκολία της κοινής αισθητικής, αναζητούν την κρυμμένη γοητεία μιας πόλης που κατηγορείται για πληθώρα αισθητικών και λειτουργικών παραβιάσεων και προβλημάτων. Επάνω βλέπουμε έργο του Γιώργη Γερόλυμπου. Διάρκεια έκθεσης μέχρι 13 Οκτωβρίου 2007.


-ΚΑΤΕΡΙΝΑ Ι. ΑΝΕΣΤΗ - kanes@naftemporiki.gr-

Φεστιβάλ Δράμας: Στα βήματα του πατέρα

MΕ ΕΥΛΟΓΗ περιέργεια περιμέναμε την ταινία μικρού μήκους της Ελένης Αγγελοπούλου, κόρης του διάσημου σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου, που παρουσιάστηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στη Δράμα.

Με κινηματογραφικές σπουδές στο Λονδίνο, η νεαρή σκηνοθέτις και μεγαλωμένη σε κινηματογραφικό περιβάλλον, μας κάνει εκ των προτέρων να αναρωτιόμαστε ποια θα είναι η φιλοσοφία της, οι τεχνικές της, ο προβληματισμός της.

Τελικά, πρόκειται για μια επίπεδη ταινιούλα που αναλίσκεται στο λυρικό μονόλογο ενός άνδρα για την κοπέλα του που δεν υπάρχει πια, εξ ου και ο τίτλος «Μνήμη ακίνητη», διάρκειας 10 λεπτών.

Η οθόνη ανοίγει με μια ωραία σκηνή, με ένα πιάνο στην άκρη της θάλασσας και μια κοπέλα που αγγίζει τα πλήκτρα. Το υπόλοιπο της ταινίας αναλίσκεται στις ερωτικές σκηνές του νεαρού ζεύγους.

Συχνά φόντο είναι η θάλασσα, το πιο φωτογενές στοιχείο της φύσης, και η μοντέρνα βίλα της κοπέλας. Αυτό.

Στο μεταξύ, στο καφενείο «Ελευθερία» της Δράμας λειτουργεί η έκθεση ζωγραφικής του Δραμινού ζωγράφου Χρήστου Δημητρίου με μακρά θητεία στα κόμικς και με θέμα «Οι εικόνες από το βιβλίο του Διονύση Σαββόπουλου 1983-2000».

Ο ζωγράφος κινείται με πολλή επιτυχία στο καρτουνίστικο στιλ και με θέματα όλα αυτά που μας έχει δώσει με τα τραγούδια του ο Διονύσης Σαββόπουλος: Την ελληνολατρία με τα σημαιάκια, καραβάκια και καράβια της ναυτιλιακής μας χώρας, την «αγία οικογένεια» που είναι μια παραδοσιακή οικογένεια σε «επίσημη φωτογραφία» με καθιστούς τους γεννήτορες και τα παιδιά, εγγόνια, νύφες και γαμπρούς να τους περιβάλλουν όρθιοι, όλο, τέλος πάντων, τον συναισθηματικό κόσμο του Διονύση Σαββόπουλου με τις παιδικές αναμνήσεις και την ελληνικότητα που χαρακτηρίζουν τα τραγούδια του και τον ίδιο.

Μαζί με την έκθεση παρουσιάζεται και το βιβλίο του «Διονύσης Σαββόπουλος Στίχοι - Παρτιτούρες - Συνεντεύξεις 1983 - 2000»

Η έκδοση περιλαμβάνει τις παρτιτούρες και τους στίχους των τραγουδιών από τα άλμπουμ «Τραπεζάκια έξω» (1983), «Το κούρεμα»(1989), «Μην πετάξεις τίποτα»(1994) και «Ο χρονοποιός»(2000) μαζί με συνεντεύξεις και κείμενα του Διονύση Σαββόπουλου της αντίστοιχης περιόδου.

Υπερηφάνεια

pandri@naftemporiki.gr-

Φεστιβαλικά και εκδοτικά

TO Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου τελείωσε, οι εκδόσεις του όμως παραμένουν.

Ένα ακόμη από τα θετικά του στοιχεία, τα τέσσερα έντυπα προγράμματα που εξέδωσε -για πρώτη φορά- κατά τη διάρκεια του δεύτερου χρόνου της λειτουργίας του, κάτω από την μπαγκέτα του Γιώργου Λούκου.

Τα δύο αφορούν τα αφιερώματα στη Μαρία Κάλλας και τον Ουίλιαμ Φορσάιθ (υπεύθυνη ύλης Κλημεντίνη Βουνελάκη) και τα άλλα δύο τις παραστάσεις της αισχυλικής «Ορέστειας» και του μπεκετικού έργου «Ευτυχισμένες μέρες» (θεατρολογική επιμέλεια Δηώ Καγγελάρη).

Τι να πρωτοεπισημάνει κανείς; Το υπέροχο ανακυκλωμένο οικολογικό χαρτί, την εξόχως λιτή εικαστική ματιά (καλλιτεχνική επιμέλεια Βάσω Αβραμοπούλου) ή την εύστοχη επιλογή κειμένων;

Στο «Μαρία Κάλλας-τριάντα χρόνια μετά», για παράδειγμα, διαβάζουμε τρία άκρως ενδιαφέροντα σημειώματα από τους Κυριάκο Λουκάκο, Άρη Χριστοφέλη, Νίκο Μπακουνάκη γι' αυτή την κορυφαία προσωπικότητα, που εξέτεινε την επιτυχία της σε μύθο, ενώ στις «Ευτυχισμένες μέρες» ταξιδεύουμε στον εγκλωβισμένο κόσμο του Μπέκετ, μέσα από τις μαρτυρίες σημαντικών ξένων ηθοποιών που διέπρεψαν ερμηνεύοντας τη Γουίνι.

Ανάμεσά τους η Billie Whitelaw, που η υπογράφουσα είχε την τύχη να δει την παράστασή της στο Royal Court Theatre του Λονδίνου το 1979, σε σκηνοθεσία του ίδιου του συγγραφέα. Μια παράσταση-σταθμό, η οποία χαράχτηκε ανεξίτηλα στη μνήμη όσων την παρακολούθησαν.

Θα ήθελα να προσθέσω ότι στις δύο τελευταίες εκδόσεις υπενθυμίζεται και το σκεπτικό του Φεστιβάλ Επιδαύρου - το άνοιγμα, δηλαδή, σε εκδηλώσεις «που συνδυάζουν προσεγγίσεις του αρχαίου δράματος με έργα του δραματικού και του λυρικού θεάτρου εμπνευσμένα από την ελληνική μυθολογία και την τραγωδία, καθώς και με τη σύγχρονη εκδοχή του τραγικού, όπως εκφράζεται από τον Μπέκετ».


Αυτός ο ανανεωτικός αέρας -ανεξάρτητα από την επιτυχή ή όχι επιλογή μιας συγκεκριμένης παράστασης- είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίος.



-ΕΛΕΝΗ ΠΕΤΑΣΗ-

Η ανοιχτή κουζίνα στο Χαλάνδρι

ENA ολοκαίνουργιο Κitchenbar στο Χαλάνδρι, άναψε την κουζίνα του στην καρδιά του καλοκαιριού και ήρθε να προσθέσει το δικό του κρίκο στη γνωστή επιτυχημένη αλυσίδα των all day εστιατορίων.

Η συνταγή της επιτυχίας μετά τα Κitchenbar της Θεσσαλονίκης, του Καλαμακίου και της Μαρίνας Ζέας στο Πειραιά είναι μάλλον δεδομένη αφού ο καινούργιος χώρος με την τεράστια αυλή με την πέργκολα, περιτριγυρισμένη από φυτά, γεμίζει από κόσμο όλων των ηλικιών που απολαμβάνουν τα ποτά τους ή γεύονται τις λαχταριστές προτάσεις του μενού.

Το νέο Kitchen Bar διατηρεί το κλασσικό concept των υπολοίπων. Η μεγάλη open space κουζίνα βρίσκεται στο κέντρο της αίθουσας, σε κοινή θέα, δίνοντας τη δυνατότητα να απολαμβάνεις την ιεροτελεστία της προετοιμασίας του κάθε πιάτου. Ο χώρος που θυμίζει deck μοιράζεται παιχνιδιάρικα σε επίπεδα και είναι …παντός καιρού αφού μετατρέπεται εύκολα από κλειστός σε ανοιχτό. Η μεγάλη μπάρα δίνει αφορμές για ποτό ή cocktail.

Ακολουθώντας τη διαδρομή προς τον πάνω όροφο, συναντάς μια ακόμη ζεστή και φιλική αίθουσα, όπου μπορείς να απολαύσεις το γεύμα ή το δείπνο σου έχοντας «πιάτο» όλο το περιβάλλον του εστιατόριου. Η περιήγηση συνεχίζεται για να καταλήξει στον 3ο όροφο, όπου υπάρχει ο χώρος του bar. Το ξύλο, οι ζεστές αποχρώσεις και η καλόγουστη σκηνογραφία συνθέτουν ένα ζεστό περιβάλλον που σε εκπλήσσει ευχάριστα.

Ο executive chef Χρήστος Τζιέρας επιμένει στις καλές πρώτες ύλες που σε συνδυασμό με την καλή τεχνική και την αστείρευτη φαντασία του δημιουργούν ένα μενού που αναλαμβάνει να σε ταξιδέψει γευστικά στα μονοπάτια της Μεσογείου.

Η περιήγηση ξεκινά με την ανάγνωση του μενού που είναι στημένο με χαρούμενη διάθεση και παιχνιδιάρικα σχόλια. Θέλει το χρόνο του για να τον χαζέψεις. Αυτό που δεν ξέρεις κατά την ανάγνωση του μενού είναι το μέγεθος των μερίδων. Ο χαρακτηρισμός πληθωρικές αποδεικνύεται οπωσδήποτε συντηρητικός.

Για προθέρμανση η αρχή γίνεται με φλογέρες με υπέροχο τραγανό φύλλο που είναι γεμισμένες με κατσικίσιο τυρί και λιαστή ντομάτα σερβιρισμένες σε εντυπωσιακό μοντέρνο ποτήρι. Ακολουθούν τέσσερις μπρουσκέτες με μους φέτας και δυόσμου, με καπνιστό σολομό και μπρικ, με γαρίδες με μαγιονέζα και φυλλαράκια ρόκας και με προσούτο και παρμεζάνα.

Η μεγάλη open space κουζίνα σε κοινή θέα στο κέντρο της αίθουσας, σου δίνει τη δυνατότητα να απολαμβάνεις την ιεροτελεστία της προετοιμασίας κάθε πιάτου.

Η σαλάτα Toscani που προσγειώθηκε στο τραπέζι ήταν ομολογουμένως άκρως εντυπωσιακή και επίσης τεράστια. Η κρούστα παρμεζάνας δημιουργούσε μια «φωλιά» και μέσα της ήταν φρεσκοκομμένα πράσινα σαλατικά, Σαντορινιά καπαρόφυλλα, κουκουνάρι, λιαστές ντομάτες και σπανάκι.

Για κυρίως υπάρχει μεγάλη ποικιλία επιλογών από original burgers, pasta και risotto αλλά και κρεατικά που δέχονται με τέχνη την πυρά. Απολαυστικό ήταν το αμερικάνικο burger της δεκαετίας του '50 που δοκιμάσαμε με εξαιρετικής ποιότητας κιμά που συνοδευόταν από πίκλες, μαρούλι και ντομάτα.

Δεν αντισταθήκαμε στη αχνιστή και αγαπημένη carbonara με σπαγγέτι al dente και γεύση πλούσια. Ενδώσαμε όμως και σε ένα από τα δημιουργικά πιάτα του σεφ στο Rib-eye steak με σος cafe de Paris και συνοδεία από skins πατάτας. Σωστά ψημένο το κρέας που κέρδιζε πόντους από την σος που το συνόδευε.

Η μερίδες του Kitchen Bar είναι απίστευτα μεγάλες και χορταστικές αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα δοκιμάσετε τις αληθινές σπιτικές φρεσκοτηγανισμένες πατάτες. Είναι πειρασμός. Οσο και αν αισθανθείς χορτασμένος, η ώρα του γλυκού επιβάλλεται για ένα ανάλαφρο σπασμένο μιλφέιγ με τραγανιστά κομματάκια σφολιάτας ανάμεσα σε κρέμα βανίλιας που συνοδεύονται με παγωτό βανίλιας και σοκολάτας.

Μάλιστα το ετοιμάζουν την ώρα που το παραγγέλνετε. Οσο για το ανάλαφρο τσιζ κέικ που είναι περιχυμένο με αγριοκέρασα βυθίστε ηδονικά το κουτάλι σας, κλείστε τα μάτια και απολαύστε το.

Το ωράριο του Kitchenbar δικαιολογεί την ιδιότητα του all day. Ανοιχτό από το πρωί για καφέ και breakfast έως αργά το βράδυ για φαγητό και ποτό. Μια πρόταση που βαδίζει σε επιτυχημένα χνάρια. Τιμές από 15 ευρώ το άτομο.

* Κitchenbar Χαλανδρίου, Κ. Βάρναλη 6, Χαλάνδρι, τηλ: 210-6892015


-ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ-

Προσωπικές ιστορίες

ΜΙΑ παρέλαση προσώπων ήταν κι αυτές οι εκλογές, με τις πολιτικές να θεωρούνται δευτερεύουσες. Ζώντας μέρες τηλεοπτικής και προφανώς μιντιακής δημοκρατίας, το χρώμα της γραβάτας, η απόχρωση του φον τετ εν, το στήσιμο του σώματος αποκτούν φωνή και εκφράζουν στάσεις και θέσεις σε μια κυλιόμενη επιφάνεια εναλλαγής προσώπων. Παρακολουθώντας τηλεόραση αυτές τις μέρες, δεν μπόρεσα να μη θυμηθώ τον κυλιόμενο διάδρομο που είχε στήσει ο Δημήτρης Παπαϊωάννου στη σκηνή του Παλλάς για το «2», με τις φιγούρες να μετακινούνται ή άλλες να τρέχουν ασθμαίνοντας.

Ο ΚΥΛΙΟΜΕΝΟΣ διάδρομος του «2» έμοιαζε ο καμβάς όσων τηλεοπτικών εκλογικών τελέστηκαν αυτές τις μέρες, με μόνο διάλειμμα όχι για διαφημίσεις, αλλά για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος. Η πολιτική πλατφόρμα, το απλό «τι πρεσβεύει» απουσίαζε και εξακολουθεί να απουσιάζει στο νέο κυνήγι για την ανάδειξη ηγεσίας ή την υπουργοποίηση. Ακόμη και κάποιες επιλογές υπουργών μοιάζουν να μας καλούν να αποκωδικοποιήσουμε πρωθυπουργικούς χρησμούς. Ελέγχουμε βιογραφικά, ανατρέχουμε σε συνεντεύξεις, ρωτάμε τους παλιότερους προσπαθώντας να δούμε το προφίλ και την πολιτική που θα χαραχτεί σε κρίσιμα υπουργεία. Για παράδειγμα, γνωστός, με ιστορική διαδρομή και λαοπρόβλητος ο Μιχάλης Λιάπης. Τι πρεσβεύει όμως για τον πολιτισμό, ποια είναι η πολιτική που θα ακολουθήσει;

ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΑ ειδικά στην περίπτωση του υπουργείου Πολιτισμού, γιατί υπάρχουν προσδοκίες, αλλά και ανάγκες, μετά τη γλυκόπικρη αίσθηση που άφησε ο Γιώργος Βουλγαράκης. Πέτυχε μεγάλες τομές, ανέδειξε πρόσωπα που συνοδεύονται από την επωδό «το άξιζε πραγματικά». Συνάμα έφερε στο προσκήνιο πρόσωπα που δημιουργούν ερωτηματικά -λόγω της μη επαγγελματικής τους σχέσης με τον πολιτισμό- και απομάκρυνε άλλα που ναι μεν ήταν αιρετικά, αλλά τόλμησαν τομές επιτυχημένες (το παράδειγμα του Λαζαρίδη). Ας είναι. Σ' αυτό το μετεκλογικό τοπίο, που σοφά ο λαός έκοψε τα αστεία, αφήνοντας εκτός λαμπερές προσωπικότητας του λεγόμενου star system, και στράφηκε σε σαφώς πιο πολιτικές περσόνες, δεν έχουμε παρά να απαιτήσουμε -όχι πια να ευχηθούμε- δρομολόγηση αλλαγών και τομών απαιτούμενων υπό την εποπτεία των σωστών προσώπων - χωρίς κριτήρια κομματικά, φιλικά, επικοινωνιακά.

Oκτώβρης στις Πρέσπες

Ένα μουντό και βροχερό πρωινό στις Πρέσπες, τον Οκτώβρη του 2004, ο Αναστάσιος Μπομπόνης τράβηξε αυτή τη φωτογραφία με μηχανή SONY DSC P-120 στα 3 Μpixels. Είναι η φωτογραφία που τον ανέδειξε νικητή της πρώτης εβδομάδας του φωτογραφικού διαγωνισμού της Ναυτεμπορικής ( http://www.naftemporiki.gr/misc/contest/ ). Ο κύριος Μπομπόνης μας εξηγεί ότι η φωτογραφία υπήρξε μεγάλη «ερωμένη» ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια. «Μέσα από τη διόπτρα της φωτογραφικής μηχανής σαν να αναδύεται ένας νέος κόσμος και τα πράγματα που βρίσκονται μπροστά σου αποκτούν άλλη διάσταση.

Παρατηρείς κάθε λεπτομέρεια που στην κοινή ματιά είναι αδιάφορη, καδράρεις, συνθέτεις, ψάχνεις την καλύτερη γωνία, το καλύτερο φως, την καλύτερη στιγμή, γιατί κάθε κλικ παγώνει το χρόνο και μένει στην αιωνιότητα. Προσπαθείς, λοιπόν, να αποτυπώσεις -όσο πιο ιδανικά μπορείς- τη στιγμή, ώστε να μπορεί να μεταφέρει τα συναισθήματα που σου γεννιούνται όταν αντικρίζεις ένα ενδιαφέρον θέμα. Αγαπημένα θέματα είναι τα αφηρημένα σχήματα και χρώματα που δημιουργούνται από τη φύση ή την τεχνολογία και μπορεί να είναι ενδιαφέροντα αισθητικά. Επίσης μου αρέσει η μάκρο-φωτογραφία, γιατί μπορεί σε μια λεπτομέρεια να διακρίνεις ενδιαφέρουσες συνθέσεις. Η ασπρόμαυρη μου πηγαίνει πιο πολύ σε μελαγχολικά τοπία ή πορτρέτα που αποπνέουν κάποιο συναίσθημα.»

-ΚΑΤΕΡΙΝΑ Ι. ΑΝΕΣΤΗ - kanes@naftemporiki.gr-

Manic Street Preachers

6 Οκτωβρίου 2007, Terravibe

Ο,τι αξίζει είναι αληθινό.. και στην «μοντέρνα ποπ κουλτούρα» οι Manics είναι πιο αληθινοί από ο,τιδήποτε. Η μπάντα απωθημένο του Ελληνικού κοινού μόλις ανακοίνωσε την νέα ημερομηνία εμφάνισης τους στο Terra Vibe .

Oι Manic Street Preachers δεν συγκρίνονται με καμία άλλη μπάντα. Οι στίχοι μανιφέστο και το Rock N Roll πνεύμα που τους διακατέχει τους κάνει μοναδικούς. Με ένα συναρπαστικό παρελθόν και όλο το μέλλον μπροστά τους, οι Manics θα μας δώσουν στις 6 Οκτωβρίου την πρώτη ( και ελπίζουμε όχι και τελευταία ) ευκαιρία να γίνουμε κοινωνοί της ιδιοφυίας τους. Ιf you Tolerate This Your Children Will be Next... A Design For Life… Everything Must Go ...Your Love Alone… τα τραγούδια είναι μόνο η αφορμή ...

Buy Tickets:
https://shop.ticketpro.gr/event_detail.asp?evnt=79

Hellish Rock Tour: Helloween and Gamma Ray

23 Νοεμβρίου 2007 – Θεσσαλονίκη, Principal Club
24 Νοεμβρίου 2007 – Αθήνα, Κτήριο 56 Πολιτιστικό Κέντρο Ελληνικός Κόσμος

Το πιο Hot tour για τους metal fans - ειδικότερα της Γερμανικής σκηνής είναι φέτος το χειμώνα το HELLISH ROCK TOUR 2007-2008 και ΝΑΙ οι Ελληνες fans θα το απολαύσουν σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα..
Η επί σκηνής συνάντηση των Ηelloween με τους Gamma Ray είναι το γεγονός της χρονιάς ! Ειδικότερα καθώς είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο Kai Hansen — ηγέτης των GAMMA RAY και ex-HELLOWEEN — δεν θα χάσει την ευκαιρία να ανέβει στην σκηνή με τους πρώην bandmates του για ένα πολυαναμενόμενο jam των classic HELLOWEEN κομματιών της εποχής του !

Tην Παρασκευή 23 Νοεμβρίου στο PRINCIPAL CLUB THEATRE στη Θεσσαλονίκη , και το Σάββατο 24 Νοεμβρίου στο ΚΤΗΡΙΟ 56 Πολιτιστικό Κέντρο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, Πειραιώς 254 στην Αθήνα οι HELLOWEEN και οι GAMMA RAY θα μας καταπλήξουν.


Buy Tickets Thessaloniki:
https://shop.ticketpro.gr/event_detail.asp?evnt=77

Buy Tickets Athens:
https://shop.ticketpro.gr/event_detail.asp?evnt=78

5/10/2007 - 11/10/2007: MILO Z BAND (Half Note Jazz Bar)

Funk My Soul!

Για μια ακόμα φορά, ο εκρηκτικός Milo Z ανοίγει τα φετινά συναυλιακά events στο Half Note Jazz Club. Ο πασίγνωστος μετρ του φανκ από τη Νέα Υόρκη αυτή τη φορά, εκτός από την hot παρουσία της μουσικής του και του γκρουπ του, εμπλουτίζει την performance του και με νέο υλικό – από το καινούριο CD που ετοιμάζει.

Το φανατικό αθηναϊκό κοινό του για μια ακόμα φορά θα απολαύσει και θα χορέψει με το μοναδικό του μουσικό αμάλγαμα που αποτελείται από καυτό τζαζ φανκ, ρυθμικό χιπ-χοπ, έντονους groovy χορευτικούς ρυθμούς και μοναδικά σόουλ χρώματα και feelings. Ότι έχει ενταχθεί στο σύνολο του jazz thing και του street beat μέσα στις τελευταίες δεκαετίες, βρίσκεται ζωντανό και σε όλο του το μεγαλείο μέσα στη μουσική του Milo Z. «Κρυφό μυστικό» για πολλά χρόνια στη φανκ σκηνή της Νέας Υόρκης, ο Milo Z δημιούργησε το δικό του cult ρεύμα που γρήγορα εξαπλώθηκε.

Αντλώντας από το ηχητικό οπλοστάσιο της ιστορίας της σόουλ όπως καταγράφηκε στη μουσική των Sly & The Family Stone, των War, των Kool & The Gang και των Parliament-Funkadelic, ο Milo Z καθόρισε τις δικές του προχωρημένες ροκ επιδράσεις και σχέσεις, ανταποκρινόμενος πλήρως στο dance κάλεσμα των καιρών. Στη μουσική του συνυπάρχουν ο Prince, οι Red Hot Chili Peppers και ο κύριος... Zappa!

Milo Z: τραγούδι
Jo Jo Copeland: μπάσο
Lars Potieger: πλήκτρα
Alex Fedder: κιθάρα
Spencer Cohen: ντραμς
Michael Weisburger: σαξόφωνο
Philip Dizack: τρομπέτα

GORAN BREGOVIC & WEDDING AND FUNERAL BAND!!!

28/09/2007

Προπώληση: 25 ευρώ,
Στο ταμείο του θεάτρου: 30 ευρώ,
Ώρα έναρξης 9:00 μ.μ.

Σημεία προπώλησης:

-Δισκοπωλεία Must, 210 5065116-7

-Δισκοπωλεία Metropolis, 2103303831-2

-Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ

BOOK ONLINE:

www.iticket.gr

www.ticketquest.gr

Andrea Bocelli

Μια Συναυλία για την ελπίδα που δεν καίγεται ΠΟΤΕ!
υπέρ των πληγέντων από τις πυρκαγιές!!!

O υπέροχος Andrea Bocelli έρχεται να συναρπάσει γι’ άλλη μια φορά τους θαυμαστές του στην Ελλάδα σε μια μοναδική συναυλία στα πλαίσια ενίσχυσης της πρωτοβουλίας στήριξης του Γηροκομείου Αθηνών στους συνάνθρωπους μας οι οποίοι επλήγησαν από τις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές.
Τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν υπέρ αυτού του σκοπού.

Ο μεγάλος Ιταλός καλλιτέχνης γνωστός για την ευαισθησία του ανταποκρίθηκε αμέσως στο κάλεσμα αυτό.
Τον Andrea Bocelli θα συνοδεύσει η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων υπό την διεύθυνση του Marcello Rota ενώ θα συνοδεύσει με την βελούδινη φωνή της η σοπράνο Doriana Milazzo και ο γνωστός βαρύτονος Alberto Gazale.
Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναικό Στάδιο, στον ιστορικό χώρο της αναβίωσης των Ολυμπιακών αγώνων.

Δεν χρειάζονται πολλά για να περιγράψει κανείς τον πιο αγαπημένο ιταλό τραγουδιστή. Η ζεστή φωνή του Andrea Bocelli με την μελαγχολική χροιά γοητεύει τους πάντες, είτε όταν ερμηνεύει άριες από όπερες είτε όταν τραγουδάει μεγάλες επιτυχίες με γνωστούς ποπ καλλιτέχνες όπως οι Bono, Bryan Adams, Celine Dion, Sarah Brightman και πρόσφατα με την Christina Aguilera.

Γεννημένος κάτω από τον λαμπρό ήλιο της Τοσκάνης ο Andrea έδειξε από νωρίς την αγάπη του στην μουσική την οποία δεν εγκατέλειψε ούτε κατά τη διάρκεια των σπουδών του ως νομικός. Συμμετείχε σε διαγωνισμούς τραγουδιού και έκανε μαθήματα φωνητικής με τον τενόρο Bettarini, η αναγνώριση όμως έρχεται όταν ξεκινά την περιοδεία του με τον ποπ σταρ Zucchero. Με βραβεύσεις στο Διεθνές Φεστιβάλ του Σαν Ρεμο, εμφανίσεις σε εκατοντάδες κονσέρτα και γκαλά ανά τον κόσμο, και δεκάδες χρυσά άλμπουμ, ο Andrea γνωρίζει την επιτυχία.

Ρομαντικός κι ευαίσθητος ο «μοντέρνος τενόρος με το παλιό στυλ», όπως του αρέσει να αποκαλεί τον εαυτό του, δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Oι εκατοντάδες συναυλίες που δίνει κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο είναι πάντοτε sold-out, ενώ κάθε καινούριος του δίσκος σπάει τα ρεκόρ πωλήσεων. Μη χάσετε την ευκαιρία να απολαύσετε αυτήν την μοναδική βραδιά και να ακούσετε μια σπάνια συναυλία με τον τενόρο που «τραγουδά με την ψυχή» όπως έλεγε και ο καλός του φίλος Luciano Pavarotti.


Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2007
ώρα 8:30

Καλλιμάρμαρο Στάδιο

Παγκόσμια ημέρα Τρίτης Ηλικίας

Εισιτήρια:
Vip (θέσεις με πλάτη): 380 €
Vip + Δείπνο στη Μεγ. Βρετάνια: 500 €
B ζώνη - 200 €
Γ ζώνη - 150 €
Δ ζώνη - 100 €
Ανω διάζωμα: 50 €
Φοιτ. - 30 €

https://www.ticketnet.gr/secure/shop.aspx?show=40

ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ... ΣΠΙΡΤΟΚΟΥΤΟ!

	Ο Δημήτρης Κομνηνός + η ομάδα 90°C παρουσιάζουν από 4 Οκτωβρίου τη θεατρική διασκευή της κινηματογραφικής επιτυχίας «Σπιρτόκουτο» του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη.
	ΣΠΙΡΤΟΚΟΥΤΟ Του Γιάννη Οικονομίδη Από 4 Οκτωβρίου 2007 Παραστάσεις: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο: 9:30 μ.μ. Λαϊκή απογευματινή Κυριακή: 8:15 μ.μ.
Το "ΣΠΙΡΤΟΚΟΥΤΟ" είναι το «αιματηρό» χρονικό ενός πολέμου σε τέσσερις τοίχους! Το μακελειό μεταξύ των μελών μιας «αγίας» ελληνικής οικογένειας, όπου ο ένας έχει κυριολεκτικά καταπατήσει τη ζωή του άλλου. Κεντρικό πρόσωπο του έργου είναι ο Δημήτρης, ένας φωνακλάς πάτερ φαμίλιας, ιδιοκτήτης καφετέριας στον Κορυδαλλό που ονειρεύεται να ανοίξει παράλληλα ένα σινιέ εστιατόριο με πιάνο. Ο Δημήτρης είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στα τετραγωνικά του διαμερίσματος μέσα στο οποίο ανακυκλώνει την κακότροπη συμπεριφορά του εξαντλώντας τις αντοχές της υπόλοιπης οικογένειας ώσπου... Το «Σπιρτόκουτο» τάραξε τα λιμνάζοντα νερά του ελληνικού σινεμά ξεσηκώνοντας θύελλα συζητήσεων ενώ διακρίθηκε με το βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (Π.Ε.Κ.Κ.) στο 44ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2003. Θεατρική Διασκευή: Χαρά Τσιώλη Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κομνηνός Σκηνικά & κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης Μουσική & video: Ανδρέας Τρούσσας Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος Επιμέλεια κίνησης: Πάνος Μεταξόπουλος. Παίζουν: Κώστας Μπάρας, Τζένη Σκαρλάτου, Μελέτης Γεωργιάδης, Μαριάννα Λαμπίρη, Γιώργος Κατινάς, Χριστίνα Δενδρινού και Άρης Τσαμπαλίκας.

KRATHSEIS:

https://www.ticketnet.gr/secure/shop.aspx?show=29

EARTHDANCE 2007

Παρασκευή 14 και Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου Ακτή του Ήλιου,Άλιμος, στάση τραμ:Καλαμάκι EΝΑΡΞΗ 16:00 ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ Global link for peace 340 πόλεις – 57 χώρες- 1 παγκόσμιο link ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ GIVE PEACE A DANCE Ο Σεπτέμβρης πάντα επιφυλάσσει ευχάριστες εκπλήξεις στο κοινό των φεστιβάλ και αυτός ο Σεπτέμβρης δεν θα αποτελέσει εξαίρεση αφού φέρνει για τρίτη χρονιά το Earthdance 2007, στην Αθήνα, στην Ακτή του Ήλιου, δίπλα στη θάλασσα. Από το ηλιοβασίλεμα μέχρι την ανατολή, το Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2007, πάνω απο 340 πόλεις σε 57 χώρες θα ενωθούν σε ενα χορευτικό κρεσέντο σε υποστήριξη της παγκόσμιας ειρήνης. H πεμπτουσία του Earthdance είναι ένα παγκόσμιο link στις 15 Σεπτεμβρίου (00.00 GMT) που ενώνει μέσω του internet 340 πόλεις σε 57 χώρες σε μια κοινή έκκληση για την ειρήνη. Στην Ακτή του Ήλιου το Earthdance θα ξεκινήσει την Παρασκευή 14.09 από τις 16:00 και θα κρατήσει 3 ημέρες,μέχρι και την Κυριακή 16.09. Το πρόγραμμα θα ξεκινάει κάθε μέρα στις 18:00. 3 ημέρες, 2 stages που θα φιλοξενήσουν παραπάνω απο 70 καλλιτέχνες. Μουσική, χορός, κι ένας υπαίθριος κινηματογράφος που θα προβάλλει αφιερώματα στη σύγχρονη ψηφιακή τέχνη. H κάθε μέρα θα παρουσιάσει επί σκηνής ένα ξεχωριστό ύφος, δείχνοντας παράλληλα, πως δεν υπάρχουν όρια στο που μπορεί να φτάσει η μουσική όταν οί μουσικοί απλά διακεδάζουν. Χαρακτηριστικά, την ίδια σκηνή θα μοιραστούν συκροτήματα όπως οι Eleusis, Gad, Direct connection & Tang Ram. Από τα πολύ ενδιαφέροντα σημεία του τριημέρου αναμένεται να είναι και οι διασκευές σε κομμάτια της διεθνους Rap-Rock σκηνής όπως αυτά των Run-D.M.C. και Aerosmith, Puff Daddy και Led Zeppelin καθώς και Kid Rock και Metallica που ετοιμάζουν οι special guest των B2bk,Hannibal. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: Hip Hop & Urban Pop Earth Stage: TANG RAM dj COKE aka 8eRiStHs OMINUS MASTERMIND aka Wu Νικόλας (RAZASTARR) Οδυσσέας (RAZASTARR) ΣΚΙΕΣ FUNKED UP ARTCORE MARIO MENTAL B SYKES B2BK special guest HANNIBAL 217 MARSHER LITTLE J OUTCAST EXCELLENCE HOMEBOYZ 18 TAWFIQ (MAD G.Q) G ALEX REAL STUFF PHASE 3 Open Air Cinema: Προβολές ταινιών μικρού μήκους Από την ίδρυση του το 1996,το EarthDance -Διεθνές Φεστιβάλ χορού για την Ειρήνη - έχει εξελιχθεί στο μεγαλύτερο συγχρονισμένο γεγονός χορού,παγκοσμίως. Η μουσική βιομηχανία το χαρακτηρίζει σαν «Dance Aid» για την νέα χιλιετία ενώ ο διεθνής τύπος διαπιστώνει πως «είναι το μεγαλύτερο χορευτικό γεγονός στη γη». Σκοπός του EarthDance για το 2007, εκτός απο την ενιαία έκκληση για την ειρήνη, είναι η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση σχετικά με το αγαθό που όλοι θεωρούμε δεδομένο κι όμως παγκοσμίως τείνει να εκλείψει. Το νερό και η έλλειψή του θα είναι η κύρια αναφορά και το θέμα της συνηδητοποιημένης προσπάθειας ενημέρωσης των επισκεπτών απο τις Μ.Κ.Ο που θα συμμετάσχουν. Το EarthDance 2007 είναι ένας τέλειος χώρος για όλους προκειμένου να ανταλλάξουν ιδέες, να εμπνευστούν, να εμπνεύσουν και να δώσουν νέα διάσταση στην κάθε μέρα. Αργεντινή, Αυστραλία, Βολιβία, Βραζιλία, Καναδάς, Χιλή, Κροατία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ολλανδία, Κίνα, Ουγγαρία, Ινδία, Ιρλανδία, Ιαπωνία, Κορέα , Μαλαισία, Μεξικό, Μαρόκο, Πολωνία, Ρωσία, Σλοβενία, Νότια Αφρική, Ταϊβάν, Τουρκία, UK, Ουκρανία, ΗΠΑ είναι μερικές μόνο από τις χώρες που θα συμμετέχουν στο global link.

BAJOFONDO - Tango hasta siempre

Fuzz Live Music Club, Αθήνα 29/10/2007 Από τα σύνορα Αργεντινής–Ουρουγουάης, από το Rio de la Plata, ταξιδεύουν οι Bajofondo στην Ελλάδα για να μας «μεθύσουν» με το ρυθμό, το ηχόχρωμα και τη μαγεία τους. Η κολλεκτίβα καλλιτεχνών και μουσικών που ένωσαν τις δυνάμεις τους για να δημιουργήσουν ένα φάσμα μουσικής βασισμένο στο μείγμα των ηλεκτρονικών ειδών (house, trance, trip hop, dub, drum ‘n’ bass κ.λπ.) με τους παραδοσιακούς ήχους του tango υπόσχεται μια μοναδική εμπειρία. Με εμπνευστή και ηγέτη τους τον πολυβραβευμένο Gustavo Santaolalla (Οσκαρ Καλύτερης Μουσικής Επένδυσης για τις ταινίες Brokeback Mountain και Babel), οι Bajofondo με τον ήχο και τη σκηνική παρουσία τους, που αποτελεί πόλο έλξης, αγγίζουν τις πιο ευαίσθητες χορδές ακόμα και στους πιο απαιτητικούς θεατές. Το neo-tango, τη μίξη δηλαδή ηλεκτρονικών κυρίως στοιχείων και tango, οι περισσότεροι το ανακαλύψαμε μέσω των Gotan Project. Οι Bajofondo πάνε τα ακούσματά μας λίγο πιο πέρα σε δρόμους πιο ηλεκτρονικούς,νοσταλγικούς, ρομαντικούς, και συνάμα πιο απειλητικούς, πιο χορευτικούς. Οι Bajofondo δίνουν αναντίρρητα μια νέα διάσταση στο είδος. FUZZ LIVE MUSIC CLUB Βουλιαγμένης 22, Αθήνα ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ Προπώληση-Ταμείο 35 € ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ: METROPOLIS i-TICKET: Ηλεκτρονικά: www.i-ticket.gr Τηλεφωνικά με πιστωτική κάρτα: 801-11-60-000

Caetano Veloso

Θέατρο Badminton, Αθήνα
Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2007
Ο απόλυτος μύθος της Βραζιλίας για πρώτη φορά στην Ελλάδα!

Ο Caetano Veloso, ένας από τους λίγους βραζιλιάνους καλλιτέχνες με διεθνή καριέρα, ένας πραγματικός μύθος στη Λατινική Αμερική, με 40 δίσκους στο ενεργητικό του, είναι η φωνή της πατρίδας του. Πραγματικά πληθωρικός και πολυτάλαντος, πνεύμα ανήσυχο και ανατρεπτικό, ο Caetano Veloso είναι μουσικός, ποιητής, κινηματογραφιστής, πολιτικός ακτιβιστής μέσα στο πάνθεον όπου έχουν καταχωρηθεί ο Bob Dylan, ο Bob Marley και οι Lennon – McCartney.

Οσο εκλεκτικός και αυστηρός και αν είναι κανείς, ακούγοντας τους δίσκους του μέσα στα χρόνια –πάνω από τριάντα χρόνια καριέρας συνολικά– θα συμφωνήσει ότι πρόκειται για έναν από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες του 20ου αιώνα, που συνεχίζει να μαγεύει με την ερμηνεία του.

ΘΕΑΤΡΟ BADMINTON
Ολυμπιακά Ακίνητα Γουδή

..Snapshots..

Στην κυκλοφορία το νέο άλμπουμ «We Are The Night»

Το «We Are The Night», το καλύτερο έργο των Chemical Brothers μέχρι σήμερα, περιέχει δώδεκα κομμάτια εντατικής psychedelic warehouse party acid μουσικής.

META THN τεράστια επιτυχία του βραβευμένου με Grammy άλμπουμ τους «Push The Button», οι Chemical Brothers επιστρέφουν με μια νέα δουλειά που κυκλοφόρησε μέσα στον Ιούλιο.

Πρόκειται για το «We Are The Night», το καλύτερο έργο του διμελούς σχήματος μέχρι σήμερα, με δώδεκα κομμάτια εντατικής psychedelic warehouse party acid μουσικής, που είναι γεμάτα ευφορικές μελωδίες και την αίσθηση της «αναμενόμενα» απροσδόκητης αλλαγής.

Μετά από πέντε άλμπουμ, ξέρουμε τι να περιμένουμε από ένα δίσκο των Chemical Brothers. Και οι Tom Rowlands και Εd Simons ξέρουν πολύ καλά πώς να το προσφέρουν. Οι συνεργασίες τραβούν συχνά την προσοχή τους.
Ονόματα από τον Noel Gallagher μέχρι τον Bernard Sumner και από τον Bobby Gillespie ως τον Schooly D και πολλούς άλλους, έχουν επιλεγεί επειδή οι φωνές, τα λόγια και η γενικότερη εικόνα τους προσθέτουν αυτό που τα κομμάτια χρειάζονται.

Οι Rowlands και Simons γνωρίστηκαν στις αρχές του 1990 στο Μάντσεστερ, όπου και οι δύο σπούδαζαν μεσαιωνική ιστορία στο πανεπιστήμιο και μοντέρνα dance μουσική στο θρυλικό πλέον κλαμπ Hacienda. Ήταν μια εκπληκτική εποχή για την ανερχόμενη πόλη, εποχή εγκαθίδρυσης μουσικών θεμελίων από συγκροτήματα όπως οι New Order, όπου χτίστηκε μια πάμπλουτη indie σκηνή εναγκαλίζουσα την ενέργεια του acid house, που έφτιαξε το Μάντσεστερ.

Αυτός ο νεογέννητος μουσικός χώρος, ένα μωσαϊκό ηλεκτρονικής pop, χαλαρής post-rock και club beats, παρείχε το καταλληλότερο έδαφος για τον Tom και τον Ed. Παρέμειναν εκεί, υφαίνοντας συνεχώς νέους εμπνευσμένους ήχους στο mix.

Το 1992 το δίδυμο άρχισε να κάνει dj εμφανίσεις στο πίσω μέρος μιας pub του Μάντσεστερ. Το 1995 εκδίδουν το ντεμπούτο άλμπουμ τους υπό το όνομα Chemical Brothers. Το ανατρεπτικό «Exit Planet Dust» συνδύαζε samples, synths και dance beats με hip hop διαλείμματα, αλλά και τραγούδια με ερμηνευτές όπως ο Tim Burgess των Charlatans.

Το έργο αυτό συγκλόνισε και τις δύο μεριές του Ατλαντικού, ενώ τα live τους απέδειξαν τρανταχτά την ικανότητά τους να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού τους.

Στα καλύτερά τους

Το νέο τους δημιούργημα, «We Αre Τhe Νight», διαδέχεται το «Push The Button» του 2005, όπου πρωτοακούσαμε και το hit single «Galvanise», ένα από πιο δημοφιλή κομμάτια εκείνης της χρονιάς. Ηχογραφημένο υπό την κάλυψη του σκότους σ' ένα παλιό καταφύγιο για βόμβες στο Νότιο Λονδίνο, το «We Are The Night» αποτελεί ένα μοναδικό χάρτη πορείας της μοντέρνας psychedelia.

Κοσμώντας με άνεση τη σημερινή dance σκηνή με ήχους από το Μάντσεστερ και τη Μινεάπολη του 80, μιλάμε για τους Chemical Brothers στα καλύτερά τους, με υψηλών ταχυτήτων άνοδο για τους ίδιους, όχι μόνο από άποψη ήχου αλλά και παραγωγής. Μεταδοτικό -από την πολλά υποσχόμενη εισαγωγή ως και το πανέμορφο τέλος-, το άλμπουμ υπερασπίζεται τον τίτλο του σχήματος ως των αληθινών πρωτοπόρων της ηλεκτρονικής μουσικής, μιας μπάντας που ξέρει να συνδυάζει και να συντηρεί κριτική και εμπορική επιτυχία.

Από το 1995 που εμφανίστηκαν στη δισκογραφία, οι Chemical Brothers έχουν δώσει δείγματα εμπνευσμένων ήχων στο mix.

Συμμετοχές

Ενδεικτικά αναφέρουμε τη συμμετοχή του Καναδού beat ποιητή Bill Bissett, ο οποίος διαβάζει το ποίημά του an ode to d.a. levy πάνω από ένα καταστροφικό psychedelic dance groove. Ακόμη, ο Fatlip, μέλος των 90s West Coast rappers The Pharcyde, περιγράφει, στο «The Salmon Dance», τον κύκλο ζωής του σολομού, υποστηριζόμενος από ένα μεθυσμένο ρυθμό, σ' ένα από τα πιο εκκεντρικά και ιδιότροπα κομμάτια των Brothers μέχρι σήμερα. Ξεχωρίζουν επίσης τα «All Rights Reversed», με τη συμμετοχή των James και Dev, και ο επίλογος του άλμπουμ «The Pills Won't Help You Now».

Το έκτο άλμπουμ των Chemical Brothers είναι λοιπόν γεγονός. Νέοι ήχοι, δυνατά τραγούδια, διεστραμμένες μελωδίες, εναλλασσόμενα συναισθήματα και ισοπεδωτικοί ρυθμοί, κάτι που είναι σήμα κατατεθέν τους, αλλά ταυτόχρονα διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο έχουμε ακούσει από τους ίδιους ή και άλλους. Το «We Are The Night» επιβεβαιώνει ότι αυτό που πρέπει να περιμένουμε από ένα δίσκο των Chemical Brothers είναι κάτι τελείως απροσδόκητο.


ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. ΚΟΥΛΟΥΒΑΡΗΣ - gkoul@naftemporiki.gr

Οι άνθρωποι, ποτάμια

«...ΠΟΥ ΤΕΙΝΕΙ με όλες τις αισθήσεις προς ένα εκθαμβωτικό ευ...» Δεν θα θίξουμε εδώ το γεγονός ότι ο Οδυσσέας Ελύτης έχει πει τα πάντα πρώτος, ξεδιάντροπα αποκαλυπτικά και αληθινά, και καλύτερα απ' όλους. Θυμάμαι αυτό το στίχο, επαναλαμβανόμενο μάντρα, κολλημένη στα φανάρια, περπατώντας στην Πανεπιστημίου προς τα εκδοτήρια του Φεστιβάλ Αθηνών, με τον ιδρώτα να κυλά πίσω από το αυτί, τα πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες να δείχνουν καρβουνιασμένα τοπία και σώματα, τους Παλλαδίνους της πολιτικής εξουσίας να επιδίδονται σε προεκλογικές οπερέτες επιθεωρησιακού ταμπεραμέντου, μειωμένης αισθητικής υπαλλήλους (παντός τύπου) να μου παίζουν μπανάλ παιχνίδια εξουσίας. Η κακογουστιά, η αλαζονεία, η σιελόρροια αρπακτικού που παραμονεύει, έχουν γίνει η αύρα αυτής της πόλης. Τα μαντάτα που φτάνουν -από τον οικονομικό ορίζοντα, τα διεθνή νέα, τον καλλιτεχνικό χάρτη όπου επιχειρείται ένα έξωθεν κακοφορμαρισμένο συγύρισμα- επιτείνουν αυτή την αίσθηση και κάνουν ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη να βρούμε αυτό το εκθαμβωτικό ευ και να ενωθούμε μαζί του.


Η ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΑ αυτή συνάντηση αρχίζει να φαίνεται εφικτή, να αποκτά σχήμα. Ένα σχήμα που προκύπτει από την αντίδραση, από την απόφασή μας να πέσουμε και να κολυμπήσουμε στα παγωμένα νερά του ποταμού, όχι στο μικροβιοκτόνο φθόριο της πισίνας. Διαβάζω ένα σχεδόν ποιητικό άρθρο για την κολύμβηση στα ποτάμια, στο τελευταίο τεύχος του New York Times Magazine, και σκέφτομαι ότι αυτή η επικίνδυνη αλλά συνάμα πρωταρχικά ερωτική κολύμβηση που συχνά θέλει μανιασμένη επιμονή και δύναμη -αφού απειλεί να σε παρασύρει κάτω στον πάτο του ποταμιού- έχει βρει χιλιάδες οπαδούς. Τους είδα στους δρόμους αυτές τις μέρες, στις διαδηλώσεις για την αναδάσωση των καμένων εκτάσεων. Αυτό το «δεν πάει παραπέρα» που μας έβγαλε στους δρόμους, μας όργισε, ενώνοντας για πρώτη φορά τόσο διαφορετικούς ανθρώπους. Διαφορετικές καταβολές, ιστορίες, σημεία αναφοράς και μελλοντικά μονοπάτια που σπεύδουν να κολυμπήσουν προς το ίδιο σημείο του ποταμού. Για να διεκδικήσουν το εκθαμβωτικό ευ, την αναστροφή της λοβοτομής που μας ρίχνει σε καναπέδες, απέναντι από τηλεοράσεις και εικονικές ζωές στο internet.


ΘΕΛΩ να πω ότι η ατμόσφαιρα δεν μυρίζει μόνο καμένο, σκόνη από το σκάψιμο της γης με τα κομπρεσέρ, καυσαέριο και νοτισμένο αέρα. Δεν μυρίζει καν αυτό που με στόμφο λέγαμε ανάγκη για αντίσταση και πάλη. Πιο πέρα από τέτοια συνθήματα, πιο βαθιά και ξεγυμνωτικά αληθινά, αρχίζουμε να αρθρώνουμε την πραγματικότητα - τα παραισθησιογόνα έληξαν. Τώρα είναι η ώρα που θα αναζητήσουμε τρόπους να αλλάξουμε τα πράγματα, να ορίσουμε ένα fin du siecle που ταλαιπώρησε όσο ποτέ τον ψυχισμό μας. Τις λέξεις, και κυρίως τις κινήσεις, θα τις βρούμε.


-ΚΑΤΕΡΙΝΑ Ι. ΑΝΕΣΤΗ - kanes@naftemporiki.gr-

Για να εκτιμήσεις...

ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ κατάκοποι και ιδρωμένοι. Αλλά ευχαριστημένοι και χαρούμενοι. Μπαίνουν στο αεροδρόμιο. Κτήριο 60x100 μέτρα όλο κι όλο. Ο υπάλληλος της αεροπορικής εταιρείας τούς συνοδεύει από τον γκισέ του check-in ως το μικρό δωμάτιο, όπου βρίσκεται το μηχάνημα ελέγχου των αποσκευών. Στο χέρι τους κρατούν το εισιτήριο. Με το χέρι γραμμένο κι αυτό, χειροποίητο!

Από άλλον υπάλληλο της εταιρείας, που η θέση του βρίσκεται... στο πεζοδρόμιο της οδού που οδηγεί στο αεροδρόμιο. Εκεί, κάτω από τον καυτό ήλιο του μεσημεριού. Το δωματιάκι του ελέγχου, λοιπόν, είναι 3x5. Στη μέση του δεσπόζει ο ιμάντας, όπου οι επιβάτες τοποθετούν τα μπαγκάζια τους. Άλλος υπάλληλος τους καλεί να μπουν στο χώρο. Τοποθετούν τα πράγματα επάνω στον ιμάντα, αυτός τα προωθεί μέσα και σε λίγα δευτερόλεπτα αντιστρέφει την κίνησή του και τα βγάζει και πάλι έξω! Ο «έλεγχος» μόλις έγινε. Δίχως οθόνες, για να διαπιστωθούν τυχόν παράνομα είδη, κρυμμένα στις βαλίτσες. Τότε, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, οι επιβάτες συνειδητοποιούν ότι όλη αυτή η διαδικασία δε γίνεται με σκοπό τον έλεγχο, αλλά... το «τιπ» (=φιλοδώρημα, στα Αγγλικά, τη διεθνή γλώσσα όλων των ταξιδιωτών).

Εμείς, είχαμε ένα επιπλέον στοιχείο, που μας βοήθησε να το καταλάβουμε αυτό: «Δώσει χρήματα» μας ψιθύρισε (στα Ελληνικά !!!) κοντά στο αφτί ο υπάλληλος του αεροδρομίου. Μετά, κατευθυνθήκαμε προς τον έλεγχο διαβατηρίων - όπως έγραψα και παραπάνω, το δωματιάκι χρησίμευε μόνο για το «τιπ», δεν είχε ούτε καν άλλη πόρτα για έξοδο, μπαίνεις και κατόπιν βγαίνεις... με την όπισθεν! Πριν από τα διαβατήρια, όμως, οφείλεις να πληρώσεις 30 δολάρια το «κεφάλι». Φόρος εξόδου από τη χώρα! Ζανζιβάρη, Τανζανία, Ιούλιος 2007.

Κοπέλα χρονών 25-30. Κρατά ένα μάτσο στιλό. Αμέσως μόλις μπαίνει στο βαγόνι του τρένου, αρχίζει το «ποίημα»: «Όπως βλέπετε, είμαι σε ενδιαφέρουσα και μπαίνω στο μήνα μου. Γι' αυτό (sic), πουλάω ένα στιλό είκοσι λεπτά! Παρακαλώ, βοηθήστε με!» Οι επιβάτες την παρατηρούν... χαμηλά, ερευνούν αν η κοιλιά της είναι «αληθινά φουσκωμένη» ή απλά έχει ενισχυθεί με μαξιλάρια! Πειραιάς, Ελλάδα, Ιούλιος 2007.

Η Τανζανία ανήκει στις 30 πιο φτωχές χώρες του πλανήτη. Η Ελλάδα συμπεριλαμβάνεται στα 30 πιο πλούσια κράτη του κόσμου. Αγαπητέ αναγνώστη, όταν επισκεφτείς ένα χωριό της Ζανζιβάρης, με σπίτια φτιαγμένα από χώμα και νερό και καλυμμένα με φύλλα από τα δέντρα που παράγουν τις καρύδες (φοινικοκαρύα η καρυοφόρος), μιλήσεις (με νοήματα και λίγα Αγγλικά) με τους κατοίκους του, παρατηρήσεις τα ρούχα τους και τα γυμνά τους πόδια και θαυμάσεις την ικανότητά τους να ζουν όχι με λίγα, αλλά με... τίποτα, τότε θα εκτιμήσεις τη δική σου ζωή! Και θα στείλεις... για δουλειά (ευθύς μόλις «γεννήσει») τη ζητιάνα του Ηλεκτρικού...

-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Σ. ΑΝΔΡΙΑΝΕΣΗΣ - pandri@naftemporiki.gr-

Tiger Lillies> The Book!