Monday, September 3, 2007
«Χοντρή» θλίψη
ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να ήταν πάνω από 18 χρονών. Ντύσιμο όχι εξεζητημένο. Ομιλία... τα γνωστά: 2-3 λέξεις σε άπταιστη Ελληνοαγγλική + αυτή που πρωτομαθαίνουν όλοι οι αλλοδαποί επισκέπτες της ωραίας μας χώρας. Ώσπου ο συρμός του Ηλεκτρικού μπήκε στο σταθμό του Ταύρου. «Ταύρος/Ελευθέριος Βενιζέλος» όπως γράφουν οι πινακίδες στις αποβάθρες. Αυτό διάβασαν -από μέσα τους- και οι τρεις νεαροί: «Ταύρος/Ελευθέριος Βενιζέλος».
«Ελευθέριος Βενιζέλος» είπε δυνατά ο ένας και συμπλήρωσε γελώντας: «Ρε..., φτάσαμε στο αεροδρόμιο!» «Ελευθέριος Βενιζέλος, ποιος είναι αυτός ρε...;» αναρωτήθηκε ο δεύτερος. Ο τρίτος είχε έτοιμη την απάντηση: «Αυτός ο χοντρός, ρε..., δεν τον έχετε δει στην τηλεόραση;»
Τη διπλωματική τους εργασία θα έκαναν όσοι τελειόφοιτοι της κοινωνιολογίας ή της κοινωνικής ανθρωπολογίας αποφάσιζαν να μετακινούνται καθημερινά με τα μέσα μαζικής μεταφοράς - ειδικά με το μητροπολιτικό σιδηρόδρομο της ελληνικής πρωτεύουσας. Πλήρης η αποτύπωση του αθηναϊκού κοινωνικού ιστού. Εξαιρετικό δείγμα -ποσοτικά και ποιοτικά- για κάθε είδους μελέτη και ανάλυση.
Γιατί ελάχιστοι επιβάτες διαβάζουν κάποιο βιβλίο; «Στο Λονδίνο, μπαίνεις στο μετρό και δεν υπάρχει περίπτωση να δεις κάποιον που να μη διαβάζει βιβλίο! Εδώ, μπαίνω στο μετρό της Αθήνας κι αν βρω κάποιον να διαβάζει, λέω "να 'τος, ένας αναγνώστης!"
Μπορεί να διαβάζουν εφημερίδες, αλλά βιβλία...» μου έλεγε πρόσφατα ο εκδότης Κώστας Γκοβόστης - από αληθινή αγάπη για το βιβλίο και την ανάγνωση! «Μήπως φταίει ότι δεν έχουμε εκπαιδευτεί να διαβάζουμε;» αναρωτιόταν ο κ. Γκοβόστης. Γιατί διαρκώς κατηγορούμε τους ξένους, ότι τάχα δεν ξέρουν και πολλά από γεωγραφία και ελληνική ιστορία, και δεν κοιτάμε τον εαυτό μας, ρωτάω εγώ με τη σειρά μου. Πώς είναι δυνατό παιδιά γυμνασίου ή λυκείου να μην είναι σε θέση να διακρίνουν τον Ελευθέριο από τον... Ευάγγελο Βενιζέλο;
Ποιοι δάσκαλοι μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι το βράδυ, ενώ γνωρίζουν καλά πως τα «παιδιά τους» κοιμούνται τον ύπνο του... ασχέτου;
Αλλά γιατί απευθύνομαι στους δασκάλους, όταν στη χώρα μας η υπόθεση της παιδείας, εδώ και πολλά χρόνια, έχει «ανατεθεί» στην τηλεόραση; Οι μεν (περισσότεροι) εκπαιδευτικοί δε... χάνουν την ώρα τους προσπαθώντας να εμφυσήσουν γνώση και ήθος στους μαθητές, ενδιαφερόμενοι κυρίως για τα «θεσμικά» αιτήματά τους (όλα στην Ελλάδα είναι... θεσμός!) και ιδιαίτερα με τα... «ιδιαίτερα»!
Οι δε (περισσότεροι) γονείς ιδρώνουν και κοψομεσιάζονται, για να αντεπεξέλθουν στα βασικά έξοδα επιβίωσης των παιδιών τους: αγορά κινητού τηλεφώνου, ανανέωση χρόνου ομιλίας κινητού τηλεφώνου, κάρτες μνήμης κινητού τηλεφώνου! Έχω άδικο;
ΥΓ.: Όσο για το «ρατσιστικό» χαρακτηρισμό των νεαρών του τρένου, είμαι σίγουρος ότι ο κ. Βενιζέλος θα τους συγχωρούσε - έχοντας ο ίδιος μεγαλώσει με πολλή φροντίδα και αγάπη τη μοναχοκόρη του, γνωρίζει από πρώτο χέρι τις δυσκολίες της σωστής ανατροφής ενός παιδιού στη σύγχρονη Ελλάδα.
Αλλά η απαιδευσιά τους σίγουρα θα τον έθλιβε...
-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Σ. ΑΝΔΡΙΑΝΕΣΗΣ - pandri@naftemporiki.gr-
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment