Η έκθεση Destroy Athens (Καταστρέψτε την Αθήνα) αφηγείται μια ιστορία.
H ιστορία προέκυψε από μια εντελώς εμπειρική διαπίστωση. Εμείς, ο καθένας, το υποκείμενο κάθε δράσης και κάθε συνείδησης χτίζεται με τα μάτια των άλλων. Αυτό που έχει σημασία εδώ είναι ότι δεν το χτίζουν οι άλλοι – πρόκειται για εσωτερική υπόθεση: το υποκείμενο οικοδομείται μόνο του, όμως οικοδομείται με υλικό την αντίληψη των άλλων. Και είναι αυτό το γεγονός που αποτελεί την προϋπόθεση κάθε αναγνώρισης, συλλογικότητας, σύνδεσης, συμμετοχής, αίσθησης κοινότητας.
Η προϋπόθεση αυτή είναι απαραίτητη αλλά, την ίδια στιγμή που τη νιώθει, τη ζει και εξαρτάται από αυτήν, το υποκείμενο δεν πρόκειται να την αποδεχτεί ποτέ. Θα μπορούσε να το θέσει κανείς ως εξής: δεν θέλουμε ποτέ να είμαστε αυτό που είμαστε, διεκδικούμε να μην είμαστε αυτό που είμαστε. Υπό κάποιες συνθήκες, απρόβλεπτες και περίπλοκες, ανάμεσα στις δύο αυτές υποστάσεις του καθ’ όλα ομοουσίου υποκειμένου – δεν έχουμε να κάνουμε με κανέναν διχασμό – επέρχεται ρήξη. Ακόμη περισσότερο, η ρήξη δεν είναι ακριβώς σύμπτωμα μιας αντίφασης αλλά στοιχείο της ίδιας της σύστασής μας. Είτε αναφαίνεται είτε όχι, η ρήξη είναι δυνητικά εκεί, ελλοχεύει στην ίδια τη δυνατότητα διεκδίκησης της άρνησης: κάθε στιγμή, μπορούμε να μην αποδεχτούμε την προϋπόθεση της συλλογικότητας και να καταλύσουμε κάθε σύνδεση και κάθε σχέση.
Πώς θα μπορούσαμε, αναρωτηθήκαμε, να δομήσουμε μια ιστορία όπου κανείς έρχεται αντιμέτωπος με αυτή τη διαπίστωση; Η αλήθεια είναι ότι προσπαθώντας να την δομήσουμε, διατρέξαμε δύο τουλάχιστον στάδια. Στην αρχή, φτιάξαμε ένα μικρό βιβλιαράκι, τις Προτάσεις για την καταστροφή της Αθήνας, ως απόπειρα οικοδόμησης ενός αφηγηματικού κανάβου και ενός θησαυρού ιδεών για την έκθεση. Ύστερα, ακολουθώντας αυτόν τον αφηγηματικό κάναβο, διοργανώσαμε ένα συνέδριο, προτείνοντας την ανάπτυξη των αφορμών που προέκυπταν από το πρωτόλειο σκεπτικό μας. Το συνέδριο, με τίτλο Προσευχή για (παθητική;) αντίσταση, οδήγησε σε ένα δεύτερο βιβλίο. Στην εισαγωγή του, εξηγώντας τη συλλογιστική των δύο αυτών σταδίων, τα οποία θα οδηγούσαν στο τρίτο, δηλαδή στη δομή της έκθεσης, γράψαμε: ο στόχος δεν είναι ο σχεδιασμός ενός χάρτη πλοήγησης ή η κατασκευή μιας πυξίδας για τους απορημένους θεατές μιας έκθεσης· θα θέλαμε η έκθεση να παραμείνει έξω από τα όρια του χάρτη – εκεί όπου κατοικούν τα τέρατα.
Με έναν τρόπο, λοιπόν, η προετοιμασία μας δεν ήταν τόσο να φορτώσουμε ακόμη περισσότερα καθήκοντα στην πλάτη της έκθεσης αλλά να αποθέσουμε κάτω αυτά που ήδη μας βασάνιζαν. Προσπαθήσαμε να ξεφορτωθούμε κάθε ενοχική τάση να παράσχουμε πεδίο εκπροσώπησης σε ιδέες, κάθε υποννοούμενη υποχρέωση να οικοδομήσουμε μια καταγραφή ή να επιδιώξουμε μια επιστημονικότητα, καθετί που θα δυσκόλευε μια εξιστόρηση, που θα μας εξανάγκαζε να κρατήσουμε έναν και μόνο τόνο φωνής, που θα μετρίαζε τη δυνατότητά μας να φωνάξουμε ή να ψιθυρίσουμε.
Ως τόπο όπου η ιστορία εκτυλίσσεται επιλέξαμε την Αθήνα, ίσως κάπως αυτονόητα στην αρχή, εφόσον εδώ ζούμε. Όμως είμαστε από μια άποψη τυχεροί επειδή η Αθήνα αποτελεί πρόσφορο έμβλημα για αυτό που επί μακρόν, για όσον καιρό δηλαδή η ιστορία διαμορφωνόταν, ονομάσαμε στερεότυπο, την αίσθηση δηλαδή του ετεροπροσδιορισμού που αποτελεί την ακραία έκφραση της αυτοοικοδόμησης του υποκειμένου, για την οποία μιλήσαμε πιο πάνω. Ίσως θα μπορούσε με τον ίδιο τρόπο να χρησιμοποιηθεί μια άλλη πόλη – και όχι μόνον η Ρώμη ή η Κωνσταντινούπολη αλλά και η Λούιβιλ, το Ναϊρόμπι, το Πεσάβαρ ή ο Βόλος. Κάθε τόπος, κάθε αίσθηση ιστορικότητας, κάθε καταβολή, κάθε εθνικιστική ή πολιτιστική κατασκευή, κάθε πολιτική συγκρότηση, ατομική ή συλλογική, είναι εξίσου ευάλωτη στην ταυτότητα που χτίζεται με τα μάτια των άλλων. Αλλά, βλέποντας κανείς την Αθήνα ως τη σκηνή όπου η ιστορία εκτυλίσσεται, είναι αναγκασμένος να δεχτεί και τον αναπόφευκτο – και λυτρωτικό – βαθμό αυθαιρεσίας οποιασδήποτε ιστορίας: αν η ιστορία εκτυλισσόταν στο Λονδίνο μπορεί πράγματι να έβρεχε, όμως και πάλι το τι θα συνέβαινε από εκεί και πέρα θα ήταν αυτό που έχει σημασία. Και αυτό είναι το σπουδαίο με μια ιστορία: τίποτε δεν είναι δεσμευτικό, όλα όμως είναι συγκεκριμένα. Θα μπορούσε το ένα ή το άλλο να συμβαίνει αλλού ή αλλιώς, όμως συμβαίνει εδώ και συμβαίνει έτσι.
Δεν θα κοπίαζε βέβαια κανείς για να βρει στη σύγχρονη τέχνη – και αλλού – περιπτώσεις πραγμάτευσης της διαπίστωσης στην οποία αναφερόμαστε. Αναρωτηθήκαμε, ωστόσο, πολλές φορές στη διάρκεια της προετοιμασίας, αν η πραγμάτευσή της – μια πρακτική που συχνά ονομάζεται, μάλλον πρόχειρα, πολιτική – δεν ήταν στην πραγματικότητα ένας τρόπος να μην παραδεχτεί κανείς την πιθανότητα κατάλυσης της συναίνεσης, να προσποιηθεί ότι ρήξη δεν υπάρχει την ίδια τη στιγμή που ανενδοίαστα τη διαλαλεί, ένας τρόπος να τρυπώσει στα κρυφά λίγη αισιοδοξία, μια αίσθηση ότι όλα θα πάνε καλά.
Μια ιστορία όμως δεν είναι μια πραγμάτευση. Μια ιστορία μπορεί να είναι μια ιστορία για μια ρήξη όπως μπορεί να είναι μια ιστορία για οτιδήποτε. Μια ιστορία είναι κάτι που συμβαίνει σε ένα υποκείμενο, σε έναν δυνητικό «κάποιον». Μια ιστορία μπορεί να αντιμετωπίσει το ερώτημα: τι κι αν όλα δεν πάνε καλά; Τι κι αν κάποιος προσπαθήσει να δοκιμάσει την τύχη του, να υψώσει τη φωνή του, να συγκρουστεί, να καταλύσει τη συναίνεση, να καταστρέψει την Αθήνα;
Έτσι, ας έλθουμε στα τέρατα.
Η ιστορία αυτή είναι χωρισμένη σε έξι κεφάλαια. H δραματουργία της ακολουθεί μια μέθοδο μεταπτώσεων, όπου ενώ μια θέση οικοδομείται για ένα διάστημα, αμέσως μετά είτε διαστρέφεται προς κάτι άλλο είτε καταλύεται. Η αφήγηση είναι γραμμική αλλά συγκοπτόμενη, ώστε από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, η ατμόσφαιρα να αλλάζει δραστικά. Η έκθεση Destroy Athens είναι λοιπόν δομημένη και χωροταξικά ως ιστορία. Αποτελεί μια πορεία στον χώρο, η οποία επιτρέπει μια συγκεκριμένη αλληλουχία και συνεπώς μια ανάγνωση.
Δεν έχουμε τρόπο να γνωρίζουμε – όντας πλέον εντελώς βυθισμένοι στην ιστορία μας – πόσο παράξενη φαίνεται από έξω η απόφαση να πει κανείς μια ιστορία ρήξεων και αδιεξόδων. Το βέβαιο είναι ότι η σύγχρονη ζωή μας βρίθει εικόνων με βίαιες συγκρούσεις, τεράστιες καταστροφές και σχεδόν διαρκή αγριότητα. Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο του δημόσιου λόγου, όλα τούτα εξοβελίζονται στη σφαίρα του αφύσικου, του παράλογου ή απλώς του παρεκλίνοντος: ακόμη κι όταν δεν συμβαίνουν αλλού ή σε άλλους, συμβαίνουν κατά παρέκκλιση από το φυσιολογικό, σε πείσμα της λογικής, στο περιθώριο του ορθού και ορθολογικού δικού μας κόσμου. Αισθανόμαστε ότι αυτή η επίμονη προσπάθεια να εμφανιστεί κάθε ρήξη, κάθε βία και κάθε αδιέξοδο ως κάτι που δεν θα έπρεπε να υφίσταται, ως κάτι που δεν ανήκει στη σύσταση του κόσμου και των υποκειμένων που τον κατοικούν, αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο ψεύδος της εποχής μας.
Αν υπάρχει κάτι που η έκθεση Destroy Athens δεν είναι, τότε δεν είναι μια επισκόπηση. Δεν στοχεύει να αποτελέσει βαρόμετρο της καλλιτεχνικής παραγωγής αυτή τη στιγμή ούτε να διδάξει κανέναν τι είναι το σημαντικό σήμερα στη σύγχρονη τέχνη ή στη γεωπολιτική συγκυρία. Δεν θέλει καν να εκφράσει μια άποψη για το τι είναι σημαντικό, καίριο, παρεμβατικό ή νέο, δεν θέλει να επιχειρηματολογήσει υπέρ μιας πρακτικής ή κατά μιας άλλης, δεν θέλει να προβλέψει πού πηγαίνουν τα πράγματα τώρα ή πού θα βρίσκονται αύριο.
Είναι μια ιστορία. Ως ιστορία, ελπίζουμε ότι έχει νόημα ανάμεσα στη στιγμή όπου αρχίζει και στη στιγμή όπου τελειώνει.
Χ Υ Ζ
(Απόσπασμα από το κείμενο των επιμελητών για τον κατάλογο της έκθεσης)
Πρώτη Ημέρα
Julian Rosefeldt & Piero Steinle, Void Network, Marc Bijl, The Erasers, Adbusters, hobbypopMUSEUM, Banu Cennetoglu & Huib Haye van der Werf
Δεύτερη Ημέρα
Omer Ali Kazma, Νίκος Κεσσανλής, Γιάννης Σαββίδης, Florian Sussmayr, Ciprian Muresan, Chris Evans, The Otolith Group, Edward Lipski, Bernhard Willhelm & Dirk Bonn, Γιώργος Σαπουντζής, Εύα Στεφανή, Στέφανος Τσιβόπουλος, Olaf Nicolai, Folkert de Jong, John Kleckner, Γιάννης Βαρελάς, Εύα Βρετζάκη, Στέλιος Φαϊτάκης, Pablo Picasso
Τρίτη Ημέρα
Olaf Breuning, Gregor Schneider, Θανάσης Τότσικας, Bjarne Melgaard, Annelise Coste, Lotte Konow Lund, Jan Freuchen, Kajsa Dahlberg, Robert Gober, Γεωργία Σαγρή, Pierre Joseph, Sean Landers, Mark Manders
Τέταρτη Ημέρα
AVAF, Torbjorn Rodland
Πέμπτη Ημέρα
Aidas Bareikis, Kimberly Clark, Narve Hovdenakk, Martin Skauen, Βασίλης Καρούκ, Erkan Ozgen, John Bock, Γιάννης Αδαμάκος, Terence Koh
Έκτη Ημέρα
Elodie Pong, Temporary Services & Angelo, Peter Dreher, Christian Marclay, Derek Jarman, Ελένη Μυλωνά
επιμελητές
| H Ξένια Καλπακτσόγλου είναι διευθύντρια του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ (Αθήνα). Ανεξάρτητα, έχει επιμεληθεί ατομικές και ομαδικές εκθέσεις νέων ελλήνων καλλιτεχνών και έχει γράψει κείμενα για καταλόγους εκθέσεων. Συνεπιμελείται, με τον Χριστόφορο Μαρίνο, τη στήλη των εικαστικών στο μηνιαίο περιοδικό Velvet.
|
| Ο Poka-Yio είναι εικαστικός καλλιτέχνης. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Καλές Τέχνες και Ψηφιακές Μορφές Τέχνης στην ΑΣΚΤ. Έχει εκθέσει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Υπήρξε μέλος του συγκροτήματος πειραματικής μουσικής ILIOS (1991-1996). Διευθύνει τον Σταθμό Αλφα-Αθηναικό Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης από το 1999. Αρθρογραφεί στο περιοδικό FUTURA από το 1997. |
| Ο Αυγουστίνος Ζενάκος γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Καλές Τέχνες στο Λονδίνο. Είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα Το Βήμα και γράφει κριτική τέχνης για το Βήμα της Κυριακής . Συνεργάζεται με διάφορα έντυπα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. |
χώρος
Ο κύριος χώρος είναι η Τεχνόπολις του Δήμου Αθηναίων. Η Τεχνόπολις αποτελεί ένα ζωντανό βιομηχανικό μουσείο απαράμιλλης αρχιτεκτονικής, από τα πιο ενδιαφέροντα της Ευρώπης. Στεγάζεται στο παλιό εργοστάσιο Φωταερίου της Αθήνας, γνωστό ως Γκάζι, δίπλα στον Κεραμεικό και κοντά στην Ακρόπολη. Η Τεχνόπολις μπορεί να παραλληλιστεί ποικιλοτρόπως με την εξέλιξη του νεότερου ελληνικού κράτους. Ιδρύθηκε ως το Αθηναϊκό εργοστάσιο της Γαλλικής Εταιρείας Αεριόφωτος το 1857, με βασιλικό διάταγμα του Βασιλέα Όθωνα, μετά από ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Αθηναίων. Ήταν η εποχή που η βιομηχανική επανάσταση άρχιζε να αναδύεται στο νεοσύστατο τότε ελληνικό κράτος, ηλικίας μόλις τριών δεκαετιών. Το 1983 διακόπηκε η διαδικασία παραγωγής αερίου από κάρβουνο και το δίκτυο ενώθηκε με τα Ελληνικά Διυλιστήρια Ασπροπύργου, όπου καθιερώθηκε η παραγωγή με την τεχνολογία της νάφθας. Ένα χρόνο αργότερα η λειτουργία του αθηναϊκού εργοστασίου θεωρήθηκε αναχρονιστική, με αποτέλεσμα την αναστολή της λειτουργίας του, όχι μόνο εξαιτίας της ρύπανσης που προκαλούσε, αλλά κυρίως λόγω της τοποθεσίας του στο κέντρο της Αθήνας, κοντά στην Ακρόπολη. Σήμερα, η Τεχνόπολις είναι ένα ζωντανό μουσείο βιομηχανικής αρχαιολογίας και αρχιτεκτονικής, ένας πολιτιστικός χώρος με μεγάλη κοινωνική και ιστορική σημασία, και ένα από τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν την σύγχρονη εικόνα της πόλης της Αθήνας. |
|
Παράρτημα
Η έκθεση Young Athenians (Νέοι Αθηναίοι) σε επιμέλεια Neil Mulholland παρουσιάζει μία ομάδα καλλιτεχνών που ζουν και εργάζονται στο Εδιμβούργο. Ο τίτλος αποτελεί ειρωνική αναφορά στη γνωστή τυποποιημένη αντίληψη, κατάλοιπο της περιόδου του Διαφωτισμού, που έφερε το Εδιμβούργο ως Αθήνα του Βορρά. Οι καλλιτέχνες εμπνέονται από την – ουτοπική – σχέση των δύο αυτών πόλεων και την χρησιμοποιούν ως αφορμή για να σχολιάσουν το περιβάλλον στο οποίο ζουν.
Καλλιτέχνες: Tam A, Kim Coleman, Craig Coulthard, Keith Farquhar, Tommy Grace, Jenny Hogarth, Keith MacIsaac, Darius Jones, David MacLean, John Mullen, Ellen Munro, One O'Clock Gun, Lee O'Connor, Katie Orton, Kate Owens, Sophie Rogers, Robin Scott, Cathy Stafford.
Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλούμε επισκεφθείτε την ιστοσελίδα
www.youngathenians.co.uk
Η έκθεση φιλοξενείται στο ReMap KM.
2) How to endure
Η έκθεση How to endure (Πώς να υπομένεις) σε επιμέλεια Tom Morton δανείζεται την κεντρική της ιδέα από τον χώρο της μαγείας, όπου τα ξόρκια έχουν δύο – φαινομενικά ασύνδετες – δράσεις, αφενός να αλλάξουν τον κόσμο και αφετέρου να τον κρατήσουν ως έχει. Με αναφορές στον Alistair Crowley, τον Παρμενίδη και τον Harry Smith, εννέα καλλιτέχνες καλούνται είτε να δημιουργήσουν καινούρια έργα-ξόρκια, τα οποία θα αλλάξουν τον κόσμο μέσω της συντήρησης, ή να παρουσιάσουν προϋπάρχοντα έργα τους που σχετίζονται με αυτή την ιδέα. Η εικόνα της Αθήνας που επιδιώκουν να διαφυλάξουν και να «συντηρήσουν» δεν είναι εκείνη του ιστορικού παρελθόντος, αλλά της σύγχρονης Αθήνας του τώρα, που δεν αποτελεί πια επίκεντρο του κόσμου. Η έκθεση αυτή αντιτάσσεται στη διαδεδομένη αντίληψη ότι η συντήρηση σηματοδοτεί πάντα στροφή στον συντηρητισμό, ενώ η αλλαγή συμπορεύεται με την πρόοδο και εξερευνά τη σημασία της διαφορετικής αυτής οπτικής γωνίας για τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πόλη και τους εαυτούς μας.
Καλλιτέχνες: Charles Avery, Miguel Calderon, Allen Ginsberg, Loris Greaud, Roger Hiorns, Matthew Day Jackson, Germaine Kruip, Grant Morrison & Frank Quitely, Olivia Plender, Maaike Schoorel
Η έκθεση φιλοξενείται στο ReMap KM.
Η πρώτη συνοδευτική έκδοση για την 1η Μπιενάλε της Αθήνας 2007 Destroy Athens τιτλοφορείται Προτάσεις για την καταστροφή της Αθήνας – Ένας οδηγός και αποτελεί ένα εννοιακό εγχειρίδιο για την διαδικασία που θα οδηγήσει στην έκθεση Destroy Athens, τον Σεπτέμβριο 2007.
Οι επιμελητές της έκθεσης σημειώνουν στην εισαγωγή: «Ως αρχικό βήμα στην επιμέλεια της 1ης Μπιενάλε της Αθήνας 2007, Destroy Athens, αυτή η οικειοποίηση αποσπασμάτων έχει την πρόθεση να αποτελέσει μια ανοιχτή αφήγηση. Ταυτόχρονα, είναι μια εννοιακή εργαλειοθήκη, ένας κρυψώνας θησαυρών, ή ένα βιβλίο με ξόρκια. Πρέπει να διαβαστεί ως μια ακολουθία προτάσεων που υπονοούν σε κάθε καμπή τους διαφορετικές – ακόμη και αντιφατικές – δυνατότητες και ασπάζονται – ακόμη και απρόθυμα – τις δυσκολίες που ενδέχεται να αντιμετωπίσει κανείς όταν αποπειράται να υποστηρίξει ή να προωθήσει εναλλακτικές κατευθύνσεις».
Επιλογή: Ξένια Καλπακτσόγλου, Poka-Yio, Αυγουστίνος Ζενάκος
Επιμέλεια: Αυγουστίνος Ζενάκος
Σχεδιασμός: Χρήστος Λιάλιος
Συντονισμός έκδοσης: Θεόφιλος Τραμπούλης
Μετάφραση: Ελεάννα Πανάγου
Επιμέλεια/ Διορθώσεις: Μαργαρίτα Κρεμμυδά
Έκδοση της Μπιενάλε της Αθήνας και των Εκδόσεων futura, σε δύο εκδοχές, μία στα ελληνικά και μία στα αγγλικά. Μπορείτε να παραγγείλετε το βιβλίο από τις Εκδόσεις futura (Βίκτορος Ουγκώ 15, 104 32, Αθήνα | T: 210 5226361 | E: futura@ath.forthnet.gr) ή να το βρείτε σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία.
Ελληνική εκδοχή: 12εκ x 17.5εκ, 54 σελίδες, τιμή: 10 ευρώ (+ ταχυδρομικά και συσκευασία)
ISBN: 960-6654-31-1
Αγγλική εκδοχή: 12εκ x 17.5εκ, 48 σελίδες, τιμή: 10 ευρώ (+ ταχυδρομικά και συσκευασία)
ISBN: 960-6654-30-3
Μια έκδοση της 1ης Μπιενάλε της Αθήνας 2007, με κείμενα των Catherine David, Evelyne Jouanno, Per Hasselberg, Viktor Misiano, Neil Mulholland, Παναγή Παναγιωτόπουλου, Renata Salecl, Κωστή Σταφυλάκη, Γιάννη Σταυρακάκη, Μαρίας Θεοδώρου και Jeremy Valentine.Η δεύτερη συνοδευτική έκδοση της 1ης Μπιενάλε της Αθήνας 2007, Destroy Athens, με τίτλο Προσευχή για (Παθητική;) αντίσταση, αποτελεί μια απόπειρα εξέτασης του σκεπτικού της 1ης Μπιενάλε της Αθήνας 2007, Destroy Athens, σε σχέση με τις προθέσεις και τις φιλοδοξίες της νεοσύστατης μπιενάλε σύγχρονης τέχνης. Τα κείμενα εστιάζονται σε ζητήματα όπως οι νέες πολιτικές συνθήκες πλαισίωσης της σύγχρονης τέχνης, οι όροι άρθρωσης πολιτικού λόγου μέσα από τους μηχανισμούς των μεγάλων εκθέσεων ή τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πόλης της Αθήνας ως ιστορικού φορέα πολιτικών, εικαστικών και αρχιτεκτονικών στερεοτύπων.
Η νέα αυτή έκδοση περιλαμβάνει τις εισηγήσεις και τις συζητήσεις του Συνεδρίου της 1ης Μπιενάλε της Αθήνας 2007, Προσευχή για (Παθητική;) αντίσταση, το οποίο διεξήχθη στην Παλαιά Βουλή, τον Φεβρουάριο του 2007, δηλαδή τις συμμετοχές των Catherine David, Evelyne Jouanno, Per Hasselberg, Viktor Misiano, Neil Mulholland, Παναγή Παναγιωτόπουλου, Κωστή Σταφυλάκη, Γιάννη Σταυρακάκη, Μαρίας Θεοδώρου και Jeremy Valentine. Περιλαμβάνει επίσης ένα δοκίμιο της Renata Salecl, μια εισαγωγή των επιμελητών της έκθεσης Destroy Athens Ξένιας Καλπακτσόγλου, Poka-Yio και Αυγουστίνου Ζενάκου, καθώς και την καταγραφή της ανοικτής συζήτησης, με συντονιστές τους Κατερίνα Κοσκινά και Γιώργο Τζιρτζιλάκη.
Το βιβλίο Προσευχή για (Παθητική;) αντίσταση αποτελεί τη δεύτερη συνοδευτική έκδοση της 1ης Μπιενάλε της Αθήνας 2007, Destroy Athens. Η πρώτη, Προτάσεις για την καταστροφή της Αθήνας – Ένας οδηγός, κυκλοφόρησε ως αρχική δήλωση των επιμελητικών προθέσεων και σύντομος οδηγός για το σκεπτικό της έκθεσης, τον Οκτώβριο του 2006. Η τρίτη συνοδευτική έκδοση είναι ο κατάλογος της έκθεσης, που κυκλοφόρησε στα εγκαίνια της 1ης Μπιενάλε της Αθήνας 2007, Destroy Athens, τον Σεπτέμβριο 2007.
Έκδοση της Μπιενάλε της Αθήνας και των Εκδόσεων futura, σε δύο εκδοχές, μία στα ελληνικά και μία στα αγγλικά. Μπορείτε να παραγγείλετε το βιβλίο από τις Εκδόσεις futura (Βίκτορος Ουγκώ 15, 104 32, Αθήνα | T: 210 5226361 | E: futura@ath.forthnet.gr) ή να το βρείτε σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία.
Η 1η Μπιενάλε της Αθήνας 2007 Destroy Athens συνοδεύεται από κατάλογο, ο οποίος έχει συνταχθεί ως οδηγός για την έκθεση. Ο κατάλογος περιλαμβάνει εισαγωγή από τους επιμελητές και βιογραφική ανάλυση του έργου των καλλιτεχνών της έκθεσης Destroy Athens, εισαγωγή από τους επιμελητές των παράλληλων εκθέσεων και πληροφορίες για τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν, καθώς επίσης υλικό για το κινηματογραφικό και το μουσικό πρόγραμμα που πλαισιώνουν την έκθεση.Επιμέλεια καταλόγου: Ξένια Καλπακτσόγλου, Poka-Yio, Αυγουστίνος Ζενάκος, Θεόφιλος Τραμπούλης | Συντονιστής επιμέλειας: Θεόφιλος Τραμπούλης | Αναπληρώτρια συντονίστρια: Ευαγγελία Λεδάκη | Κείμενα: Μανώλης Ανδριωτάκης, Νάντια Αργυροπούλου, Γιάννης Αρβανίτης, Νεφέλη Γεωργακοπούλου, Πατρίτσια Γιαννοπούλου, T.J. Demos, Ευαγγελία Λεδάκη, Κωστάντια Μάνθου, Χριστόφορος Μαρίνος, Ελεάννα Ποντικάκη, Richard Salmon, Δέσποινα Σεβαστή, Θάνος Σταθόπουλος, Θεόφιλος Τραμπούλης, Όλγα Χατζηδάκη | Μεταφράσεις: Χρήστος Χάνιος | Επιμέλεια/ Τυπογραφικές διορθώσεις: Έφη Γιαννοπούλου | Σχεδιασμός: Εκδόσεις futura – Μιχάλης Παπαρούνης
Έκδοση της Μπιενάλε της Αθήνας και των Εκδόσεων futura, σε δύο εκδοχές, μία στα ελληνικά και μία στα αγγλικά. Μπορείτε να παραγγείλετε το βιβλίο από τις Εκδόσεις futura (Βίκτορος Ουγκώ 15, 104 32, Αθήνα | T: 210 5226361 | E: futura@ath.forthnet.gr) ή να το βρείτε σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία.
Ελληνική εκδοχή: 15εκ x 23.5εκ, 216 σελίδες, τιμή: 10 ευρώ (+ ταχυδρομικά και συσκευασία)
ISBN: 978-960-6654-58-9
Αγγλική εκδοχή: 15εκ x 23.5εκ, 216 σελίδες, τιμή: 10 ευρώ (+ ταχυδρομικά και συσκευασία)
ISBN: 978-960-6654-57-2
Destroy Athens - Πληροφορίες
Destroy Athens
Τεχνόπολις Δήμου Αθηναίων
Πειραιώς 100 - 118 54 Γκάζι
Είσοδος στην έκθεση από την οδό Ιάκχου
Μετρό: Κεραμεικός
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη-Κυριακή 12.00-22.00
How to Endure
Πρώην ξενοδοχείο "Γαλήνη"
Λεωνίδου 38 - 104 36 Μεταξουργείο
Μετρό: Μεταξουργείο
Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη-Κυριακή 14.00-20.00
Young Athenians
Κεραμεικού 43 - 104 36 Μεταξουργείο
Μετρό: Μεταξουργείο
Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη-Κυριακή 14.00-20.00
Είσοδος: 10 ευρώ, 7 ευρώ (μειωμένο, φοιτητές,
μέλη Ε.Ε.Τ.Ε, άνω
των 65)
Το εισιτήριο ισχύει για μία είσοδο σε κάθε έκθεση | Αγορά εισιτηρίων μόνο στην "Τεχνόπολις"
Υπαίθριες προβολές
Ιάσονος 8 - 104 36 Μεταξουργείο
Μετρό: Μεταξουργείο
Καταστροφικά ηχητικά συμβάντα
'417'
Κεραμεικού 53 - 104 36 Μεταξουργείο
Μετρό: Μεταξουργείο
1η Μπιενάλε της Αθήνας 2007
Παράλληλες εκδηλώσεις
Μια σειρά σημαντικών εκθέσεων και εκδηλώσεων πραγματοποιούνται στην πόλη της Αθήνας κατά τη διάρκεια της 1ης Μπιενάλε της Αθήνας 2007. Ορισμένες βρίσκονται σε στενή συνεργασία με την Μπιενάλε της Αθήνας, ενώ άλλες αναφέρονται ως προτάσεις.
REMAP KM
8 Σεπτεμβρίου – 24 Νοεμβρίου 2007
To Remap KM πραγματοποιείται παράλληλα με την 1η Μπιενάλε της Αθήνας 2007 Destroy Athens, στην περιοχή Κεραμεικού/Μεταξουργείου (ΚΜ).
To Remap KM φιλοξενεί το Destroy Athens – Παράρτημα, που περιλαμβάνει τις εκθέσεις How to Endure και Young Athenians, καθώς και τα διήμερα Καταστροφικά Ηχητικά Συμβάντα, τμήμα του Destroy Athens – Live.
Επίσης, το Remap KM φιλοξενεί project spaces διαφόρων γκαλερί, όπως οι AD Gallery | Blow de la Barra | The Breeder | Rebecca Camhi Gallery | Eleni Koroneou Gallery| Loraini Alimantiri - gazonrouge| IBID Projects| Ileana Tounta Contemporary Art Centre | Johann Konig | Andreas Melas Presents | Nice & Fit | Peres Projects | Rodeo Gallery| Spencer Brownstone| Vamiali's | Xippas Gallery
To Remap KM περιλαμβάνει ακόμη χώρο υπαίθριων προβολών, τον οποίο μοιράζονται η Μπιενάλε της Αθήνας, ανεξάρτητοι επιμελητές και οι συμμετέχουσες γκαλερί. Επιπλέον, τo Remap KM φιλοξενεί ανεξάρτητα projects των Doxiadis + και Liliana Sanguino, καθώς και τα παράλληλα projects Karaoke Poetry Bar και Where is the Art?
Δημιουργική διεύθυνση & συντονισμός: Χλόη Βαΐτσου
www.remapkm.com
FRACTURED FIGURE
ΕΡΓΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΑΚΗ ΙΩΑΝΝΟΥ
5 Σεπτεμβρίου 2007 – 29 Μαρτίου 2008
Επιμέλεια: Jeffrey Deitch
Σύμβουλος επιμέλειας: Massimiliano Gioni
Σχεδιασμός έκθεσης: Jeffrey Deitch, Massimiliano Gioni και Δάκης Ιωάννου
Συντονισμός προγράμματος: Νάντια Αργυροπούλου
Καλλιτέχνες: Pawel Althamer, David Altmejd, Janine Antoni, assume vivid astro focus, Jean-Michel Basquiat, Ashley Bickerton, John Bock, Maurizio Cattelan, Paul Chan, Dan Colen, George Condo, Nigel Cooke, Roberto Cuoghi, Folkert De Jong, Nathalie Djurberg, Αναστασία Δούκα, Χάρις Επαμεινώνδα, Urs Fischer, Barnaby Furnas, Robert Gober, Matt Greene, Tim Hawkinson, Αdam Helms, Elliott Hundley, Chris Johanson, Martin Kippenberger, Terence Koh , Jeff Koons, Nate Lowman, Mark Manders, Paul McCarthy, Takeshi Murata, Wangechi Mutu, Tim Noble & Sue Webster, Cady Noland, Chris Ofili, Poka-Yio, Richard Prince, Γεωργία Σαγρή, Aurel Schmidt, Gregor Schneider, Tino Sehgal, Dana Schutz, Kiki Smith, Χριστιάνα Σούλου, Francine Spiegel, Andro Wekua, Ralf Ziervogel .
Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ
Εμ. Παππά & Φιλελλήνων 11, Νέα Ιωνία
www.deste.gr
KARAOKE POETRY BAR
12 – 18 Νοεμβρίου 2007
Συντονισμός προγράμματος: Intothepill.net
Εικαστικοί:
Αλέξης Αβρανάς, Βαγγέλης Αρτέμης, Αλέξανδρος Γεωργίου+Mamali Shafahi, Νίκος Γιαβρόπουλος, Γιάννης Γρηγοριάδης, Γιώργος Γυπαράκης, Γιώργος Δρίβας, Τάκης Ζερδεβάς, Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Λίνα Θεοδώρου, Γιάννης Ισιδώρου+Γιάννης Στάνκογλου, Κώστας Ιωαννίδης, Κατερίνα Κανά, Γεωργία Κοτρέτσος+Paul Zografakis, Γιάννης Κουφόπουλος, Τάσσος Λάγγης, Βασιλική Λευκαδίτη, Σήφης Λυκάκης, Βίκη Μπέτσου, Ιωάννα Μύρκα, Λεία Πέτρου, Λίλα Πολενάκη, Γιάννης Σαββίδης, Γιώργος Σαπουτζής, Θάνος Σταθόπουλος, Αθηνά Σταμάτη, Shifty Tongue , Βασιλεία Στυλιανίδου+Χρύσα Τσαμπάζη, Παναγιώτα Τζαμουράνη, Δημήτρης Χρηστίδης, Μάκης Φάρος, Ελένη Φρουδαράκη
Ποιητές: Βασίλης Αμανατίδης, Δημήτρης Άλλος, Γιάννης Αντιόχου, Φοίβη Γιαννίση, Δημήτρης Ελευθεράκης, Κατερίνα Ηλιοπούλου, Βαγγέλης Ιντζίδης, Δούκας Καπάνταης, Δήμητρα Κωτούλα, Πατρίτσια Κολαίτη, Δημήτρης Λεοντζάκος, Γιώργος Λίλλης, Γιάννα Μπούκοβα, Σταμάτης Πολενάκης, Έφη Πυρπάσου, Βασίλης Ρούβαλης, Γιάννης Στίγκας, Μαρία Τοπάλη, Γιώργος Χατζής, Χάρης Ψαρράς
“417”, Κεραμεικού 53, Μεταξουργείο
Το project φιλοξενείται στο Remap KM
www.intothepill.net
www.remapkm.com
http://www.athensbiennial.org
1 comment:
Hi Illiana!!!
Piga stin biennal sta egenia! einai poli kali... kita na pas!
Post a Comment