Αυτή η γυναίκα δεν τραγουδάει, μιλάει... Αυτό θυμάμαι να μου λέει η μητέρα μου για τη Χάρις Αλεξίου, από μικρή. Αυτό, φαντάζομαι, λένε όλοι για εκείνη. Και έχουν δίκιο. Έχει την ικανότητα να «χρωματίζει» κάθε τραγούδι μ' έναν ξεχωριστό, αληθινό τρόπο. Και αν κάποιες φορές αναγκαζόμαστε να λέμε ψεματάκια για άλλους τραγουδιστές και τις ικανότητές τους, για εκείνη δεν μπορείς να πεις παρά το αναμφισβήτητο: «Αν το ελληνικό τραγούδι ήταν ένα βιβλίο, η Χαρούλα θα ήταν το εξώφυλλο».
Αυτός ήταν ο κύριος χαρακτηρισμός στο δελτίο Τύπου που πήραμε στα χέρια μας. Η Χαρούλα. Όχι η Αλεξίου ή η τάδε. Γιατί ένας άνθρωπος που μιλάει στην καρδιά μας γίνεται τόσο οικείος. Τόσα χρόνια μάς «έφτιαχνε δισκάκια για ακρόαση» δημιουργώντας, γράφοντας, τραγουδώντας μέσα από την ψυχή της. «Και εμείς ερωτευτήκαμε», πονέσαμε, αγαπήσαμε, προβληματιστήκαμε μαζί της. Όσο σημαντικός κι αν είσαι, ό,τι και να έχεις επιτύχει, δεν μπορείς να κρίνεις καλλιτέχνες (άνδρες και γυναίκες) του μεγέθους της Χαρούλας. Ας το διορθώσω... Καλλιτέχνης, με Κ κεφαλαίο. Το μόνο που μπορώ να πω για εκείνη είναι πως η χροιά της φωνής της μου θυμίζει απογείωση αεροπλάνου! Σε τρομάζει γιατί σου προκαλεί ποικίλα συναισθήματα, όμως θες να την ακούς συνέχεια, ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Προφανώς έτσι αισθάνονται πολλοί, αφού έσπευσαν να προμηθευτούν εισιτήρια για τις συναυλίες της στο ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, με αποτέλεσμα οι διοργανωτές να προσθέσουν μία επιπλέον.
Πέντε συναυλίες στις 26, 27, 28/2 και 2, 3/3 είναι sold out. Αυτό από μόνο του τα λέει όλα.
No comments:
Post a Comment