Το καλό, το κακό και το... άδικο!

ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ μήνες στη Θεσσαλονίκη δεν είναι μικρό χρονικό διάστημα. Δεν είναι ούτε μεγάλο. Σου φτάνει για να μπεις στην ατμόσφαιρά της, αλλά όχι για να μπολιαστείς με το πνεύμα της. Βέβαια, εκεί έμεινα ως στρατιώτης. Τεύχος-Θεσσαλονίκη, λοιπόν, το σημερινό και θυμήθηκα την παραμονή μου εκεί - πάνε σχεδόν δέκα χρόνια από τότε. Απολογισμός; Θετικός.

Αλλά για να φτάσω εκεί, στο θετικό πρόσημο, χρειάστηκε να καταβάλω μεγάλη προσπάθεια. Φιλόξενη πόλη, ανοιχτή, αλλά συνάμα παράξενη και δύσκολη. [Φυσικά, δε θα αναφέρω εδώ τα γνωστά επίθετα που της «προσάπτουν» και έχουν να κάνουν με τη γαστρονομία και τον έρωτα. Σε όλες τις πόλεις του κόσμου και καλό φαγητό θα βρεις και το σεξ μπορείς να απολαύσεις - ποτέ δεν κατάλαβα αυτή την εμμονή των Αθηναίων με τα τραπέζια και τα κρεβάτια των Θεσσαλονικιών!]

Λίγες ώρες περιπλάνησης στους δρόμους και τα σοκάκια της πόλης αρκούν για να εφοδιαστείς με τα βασικά ορόσημά της, ώστε να μη χάνεσαι. Τουλάχιστον στο κέντρο - από το σιδηροδρομικό σταθμό και το Βαρδάρη ως τη Διαγώνιο και το Λευκό Πύργο κι από τη Νίκης και την Αριστοτέλους ως τον Αϊ-Δημήτρη και το Διοικητήριο. Θα περάσεις μέσ' από τις στοές της αγοράς, θα δεις βιτρίνες και... τραπεζοκαθίσματα, θα μυρίσεις τσουρέκια και γιαουρτλού, θα συναντηθείς με γνωστούς και φίλους - ειδικά τα σαββατιάτικα πρωινά, όταν όλη η πόλη ψωνίζει, βολτάρει και πίνει καφέ. Αυτό είναι καλό!

Λίγες μέρες καθημερινής μετακίνησης από κάποια συνοικία στο κέντρο της πόλης φτάνουν για να κατανοήσεις σε βάθος τη διαφορά μεταξύ της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης στο πήξιμο στους δρόμους, τη δυσκολία στάθμευσης, τη συμπεριφορά οδηγών και πεζών και το άγχος: απλά δεν υπάρχει διαφορά!

Αυτό είναι κακό!

Λίγοι μήνες ζωής στην όμορφη πόλη του ελληνικού Βορρά είναι -δυστυχώς- αρκετοί για να μάθεις στην πράξη γιατί η Ελλάδα δεν είναι Γερμανία: εκεί η πρωτεύουσα είναι μόνο διοικητικό κέντρο, εδώ είναι τα πάντα. Υπεύθυνες γι' αυτό είναι οι κυβερνήσεις, υπόλογοι, όμως, στα μάτια πολλών Θεσσαλονικιών είναι οι Αθηναίοι. Αυτό είναι άδικο!

Η Θεσσαλονίκη είναι γραφική, ζωντανή και γοητευτική.

Έχει την παραλία (και θα έχει και την υποθαλάσσια αρτηρία), έχει την Εγνατία οδό (και θα έχει και μετρό), έχει τα Κάστρα και την Άνω Πόλη, την Καλαμαριά και την Αρετσού. Έχει (πλέον) Μέγαρο Μουσικής και ορχήστρες, έχει το ΚΘΒΕ και το Αμαλία, έχει πολυσινεμά και εμπορικά κέντρα. Και το κυριότερο: έχει (πάντοτε είχε) ταυτότητα και προσωπικότητα. Γι' αυτό και δε χρειάζεται να αναζητά καινούργια - η μίμηση σπάνια βγαίνει σε καλό!

-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Σ. ΑΝΔΡΙΑΝΕΣΗΣ-