Other Side - Βαλκάνια κομμάτια

Φόβος και μοναξιά έχουν φωλιάσει στις ψυχές τεσσάρων ανθρώπων που αναζητούν ίχνη ζωής στο κατακερματισμένο μεταπολεμικό τοπίο των Βαλκανίων. Γροθιά στο στομάχι το πολιτικό και υπαρξιακό «Other Side» του Ντέγιαν Ντουκόβσκι, κλείνει με ένα συγκλονιστικό επίλογο, τη μάταιη προσπάθεια των ηρώων για να γράψουν το «happy end».

Mια πικρή αισιοδοξία κυριαρχεί σε όλες τις σκηνές του έργου, μια δραματική ένταση που ενισχύεται χάρη στην έξυπνη ιδέα της ομάδας «Θέατρο 9 και Κάτι» να παρουσιάσει μια παράσταση που κινείται ανάποδα στο χρόνο. Το στοιχείο αυτό βοηθά και στην παρουσίαση των παράλληλων ιστοριών που συνθέτουν το έργο: ένας ηθοποιός -μαριονετίστας, μια πληγωμένη πόρνη με εύθραυστη θηλυκότητα, ένα αγόρι που ζει με τους εφιάλτες του πεδίου της μάχης και μια κοπέλα που έχασε τα πάντα στον πόλεμο, ακόμα και τον εαυτό της.



Κάθε διάλογος, κάθε σκηνή αποκαλύπτει το σκηνικό φρίκης που βιώνουν οι ήρωες και ξεγυμνώνει τα σώματα και τις ψυχές τους αποκαλύπτοντας ότι οι άνθρωποι αυτοί έζησαν τη βία, και δεν κατάφεραν να αισθανθούν ξανά κανονικοί άνθρωποι.
Το ανέβασμα του συγκεκριμένου έργου δεν ήταν ένα εύκολο στοίχημα για τους τρεις βασικούς πρωταγωνιστές -σκηνοθέτες, Λάζαρο Γεωργακόπουλο, Μαρία Κατσιαδάκη και Λυδία Φωτοπούλου. Ο θεατής συνηθίζει στην ιδέα της απώλειας και του πόνου, με δυσκολία στην αρχή και αποκτώντας μια παγωμένη αίσθηση οικείου στην πορεία. 'Ανθρωποι και αντικείμενα φαντάζουν σαν υπολείμματα και μέσα στο ρεαλιστικό σκηνικό της Ντόρας Λελούδα ξεσπούν την απόγνωσή τους κάνοντας σεξ, σημαδεύοντας με όπλα, κοιτώντας το κενό... Η μουσική που επέλεξε ο Δημήτρης Χασιούρας μοιάζει να παίζει το ρόλο του σχολιαστή, ο φωτισμός του Γιάννη Δρακουλαράκου βοηθά τους ήρωες να κινηθούν με άνεση στην άλλη πλευρά· του σκηνικού, της ζωής...

Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος μας παρασύρει στον εσωτερικό κόσμο του ήρωά του και δανείζει τη φωνή του στον υπέροχο ηχογραφημένο μονόλογο του φινάλε. Εξαιρετική όπως πάντα η άνεση της Λυδίας Φωτοπούλου στη σκηνή, μας φάνηκε όμως υπερβολική στην προσπάθειά της να υποδυθεί την έφηβη. Ο νεαρός Λευτέρης Βασιλάκης καταφέρνει να σωματοποιήσει τη διαταραγμένη προσωπικότητα του Τρίκι και η Μαρία Κατσιαδάκη ως καταρρακωμένη πόρνη να σκιαγραφήσει την πραγματική έννοια του μοιραίου προκαλώντας συγκίνηση.
Δύσκολο, γεμάτο ωμότητα έργο, μπορεί να κουράσει κάποιους. Εμείς πάντως απολαύσαμε (όπως και στο «Σχολείο» της Πειραιώς στο περασμένο Φεστιβάλ Αθηνών) μια παράσταση συνόλου που δεν πέφτει σε ευκολίες, με στυλ και θεατρικότητα. Μέσα από το σκοτάδι, άλλωστε, η αγάπη δίνει τη δική της μάχη να επιβιώσει...

INFO
ΘΕΑΤΡΟ ΡΟΕΣ Ιάκχου 16, Γκάζι, 2103474312.

-Μαρία Κρύου-