Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Θέατρο Ακροπόλ

Τρεις σημαντικές παραγωγές του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στο Θέατρο Ακροπόλ.
Mουσική Διεύθυνση: Alan Barker
Κένεθ ΜακΜίλλαν: Η Μοναχική
Γιάννης Μανταφούνης: Το απομεσήμερο ενός φαύνου
Κωνσταντίνος Ρήγος: Οι συλφίδες
14, 15, 16, 17, 18, 20, 21, 22, 23, 24, 25 Φεβρουαρίου 2007
Θέατρο Ακροπόλ
Ώρα έναρξης 20.00


Κέννεθ ΜακΜίλλαν: Η Μοναχική - Μάλκολμ Άρνολντ
Το μονόπρακτο αυτό μπαλέτο βασίζεται στις δύο σουίτες Αγγλικών Χορών του βρετανού συνθέτη σερ Μάλκολμ Άρνολντ (1921-2006). Πρωτοπαρουσιάστηκε στις 7 Ιουνίου 1956 στο θέατρο Σάντλερ’ς Ουέλλς του Λονδίνου σε χορογραφία του Κέννεθ ΜακΜίλλαν. Η υπόθεση αφορά μία νεαρή γυναίκα που προσπαθεί να συμμετάσχει στις δραστηριότητες των φίλων της αλλά τελικά καταλήγει πάντα μόνη - «ένα είδος παιχνιδιού για έναν», αναφερόταν στο πρόγραμμα της εποχής. Η υπόθεση είναι εμπνευσμένη από το βιβλίο Μέλος της Γαμήλιας Τελετής της Κάρσον ΜακΚάλλερς και, όπως αναφέρει η διάσημη χορεύτρια και Διευθύντρια του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Λυν Σύμουρ, «αφορά τη μοναξιά και την απομόνωση που αισθάνονται τα παιδιά καθώς ενηλικιώνονται, όπως επίσης το παιδί που παραμένει πάντα κρυμμένο μέσα μας».

Σερ Κέννεθ ΜακΜίλλαν (1929-1992)
Βρετανός χορευτής, χορογράφος και διευθυντής μπαλέτου. Σπούδασε στη Σχολή του Σάντλερς Ουέλλς και από το 1946 συμμετείχε στην ομάδα του (Sadler’s Wells Theatre Ballet) που αργότερα μετονομάστηκε σε Βασιλικό Μπαλέτο - Royal Ballet. Μεταξύ 1970-1977 υπήρξε διευθυντής του, ενώ νωρίτερα είχε αναλάβει το Μπαλέτο της Όπερας του Βερολίνου (1965-1969).

Γέννημα – θρέμμα του βρετανικού μπαλέτου ξεκίνησε να χορογραφεί το 1953 και μέσα σε 40 χρόνια υπέγραψε 60 περίπου χορογραφίες. Εισήγαγε κλασικούς αμερικανούς χορογράφους με ισχυρή επιρροή από τον μοντέρνο χορό στο ρεπερτόριο του Βασιλικού Μπαλέτου, αναβίωσε μεγάλα κλασικά (Λίμνη των Κύκνων, Ζιζέλ, Ωραία Κοιμωμένη) και τέλος χορογράφησε νέα έργα, μεταξύ των οποίων η Μανόν (1974) [Manon], το Gloria (1980), η Ισιδώρα (1981) [Isadora]κ.α..

Χορεύουν : Βάσια Μπιζιντή, Σταυρούλα Καμπουράκη, Όλγα Ζουρμπίνα, Βασιλεία Κουρκούλου, Αλεξάντερ Νέσκωβ, Έλτον Ντιμρότσι, Ντανίλο Ζέκα, Έκτωρ Μπολάνο, Στράτος Παπανούσης, Γιώργος Βαρβαριώτης και το Corps de ballet της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.


Το Απομεσήμερο ενός φαύνου - Κλωντ Ντεμπυσσύ

Tο Απομεσήμερο ενός φαύνου πρωτοπαρουσιάστηκε στο παρισινό θέατρο Σατλέ στις 19 Μαΐου 1912 από τα Ρώσικα Μπαλέτα του Σεργκέι Ντιάγκιλεφ, σε χορογραφία του Βάσλαφ Νιζίνσκι. Σκηνικά και κοστούμια ήσαν του Λέον Μπακστ ενώ τον κεντρικό ρόλο χόρεψε ο ίδιος ο Νιζίνσκι. Ο Ντεμπυσσύ είχε συνθέσει τη μουσική αρκετά χρόνια νωρίτερα, το 1894, εμπνευσμένος από το ομώνυμο ποίημα του Στεφάν Μαλλαρμέ. Το Απομεσήμερο ενός φαύνου έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για πολλούς χορογράφους από τότε έως σήμερα.

Στην παράσταση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, τη χορογραφία υπογράφει ο Γιάννης Μανταφούνης. Σύμφωνα με τον χορογράφο, η προσέγγιση που ακολουθήθηκε είχε ως στόχο «να αποφευχθεί κάθε μορφή επιτηδευμένης κίνησης, προκαλώντας την ανάγκη για απλή και φυσική έκφραση…» Στο κέντρο της χορογραφίας του Μανταφούνη βρίσκεται η έννοια του «προσωπικού βιώματος» το οποίο οι χορευτές καλούνται να «μοιραστούν με το κοινό.. καταφέρνοντας μία μορφή άμεσης επικοινωνίας δίχως προσχήματα». Σκοπός του χορογράφου είναι ακριβώς η «άμεση επαφή» με το κοινό.

Χορεύουν : Μήτση Στεργιανού, Βάσω Πολίτη, Φώτης Διαμαντόπουλος.


Σοπέν: Οι Συλφίδες
Ο πρωτότυπος τίτλος αυτού του μπαλέτου είναι Σοπενιάνα και δεν θα πρέπει να συγχέεται με την Συλφίδα, μπαλέτο κατά πολύ προγενέστερο σε μουσική του Σνάιτσχαίφφερ [Schneitzhoeffer].Οι μονόπρακτες Συλφίδες πρωτοπαρουσιάστηκαν στις 23 Φεβρουαρίου 1907 στο θέατρο Μαριίνσκι της Αγ. Πετρούπολης σε χορογραφία του Μιχαήλ Φοκίν. Βασιζόταν σε πέντε πιανιστικά έργα του Σοπέν που ενορχήστρωσε για την περίσταση ο συνθέτης Αλεξάντερ Γκλαζούνοφ. Αργότερα προστέθηκαν ακόμα ορισμένα έργα του Σοπέν σε ενορχήστρωση του Μωρίς Κέλλερ και η πλοκή του μπαλέτου περιορίστηκε στον χορό ενός ποιητή με συλφίδες (πρεμιέρα 21 Μαρτίου 1908, Μαρίινσκι).

Η τρίτη και συνηθέστερα παρουσιαζόμενη εκδοχή, για την οποία υιοθετήθηκε ο τίτλος Οι Συλφίδες, ανέβηκε από τα Ρώσικα Μπαλέτα στις 2 Ιουνίου 1909 στο παρισινό θέατρο Σατλέ. Τα κομμάτια του Σοπέν που την αποτελούν είναι η Πολωνέζα σε λα μείζονα (έργο 40, αρ.1) που σε ορισμένες παραγωγές αντικαθίσταται από το Πρελούδιο σε λα μείζονα (έργο 28, αρ.7), ακολουθεί το Νυκτερινό σε λα ύφεση (έργο 33, αρ.2), το Βαλς σε σολ ύφεση μείζονα (έργο 70, αρ.1), η Μαζούρκα σε ρε μείζονα (έργο 32, αρ.2), μία ακόμα Μαζούρκα σε ντο μείζονα (έργο 67, αρ.3), εκ νέου το Πρελούδιο σε λα μείζονα (έργο 28, αρ.7), το Βαλς σε ντο δίεση ελάσσονα (έργο 64, αρ.2) και, τέλος, το Μεγάλο Βαλς σε μι ύφεση μείζονα (έργο 18). Επιπλέον, για την παρισινή παραγωγή ο Φοκίν χορογράφησε ως εναλλακτικό σόλο την Μαζούρκα σε ντο μείζονα (έργο 33, αρ.3).

Για τον Κωνσταντίνο Ρήγο, «η σάρκα του Αδάμ είναι χονδροειδής γιατί είναι γήινη, όπως και της Εύας. Η άλλη είναι λεπτοφυής σάρκα και δεν μπορεί ούτε να δεσμευτεί, ούτε να κρατηθεί στα χέρια, είναι η σάρκα των Συλφίδων…
Το σώμα, ο ναός και πώς εμείς υποκύπτουμε κάθε μέρα παλεύοντας με το χρόνο και τη φθορά να το κρατήσουμε καινούργιο όπως την πρώτη μέρα των εγκαινίων του, να το εγκαινιάζουμε κάθε μέρα σα να είναι γιορτή με όλη την τοξίνη που διαθέτει ένας παρασκευαστής ομοιωμάτων. Αυτό το κέλυφος, αυτό το σώμα πρέπει να ξεφύγει από τους νόμους της βαρύτητας, να μπορεί να διαπερνά τις αντιστοιχίες του χρόνου με αντίτιμο τις σκληρές συμφωνίες για την εξαγορά της αιώνιας αποθέωσής του.»


Χορεύουν :Μαρία Μηλιοπούλου, Σύνθια Φρυδά, Ευρυδίκη Ισαακίδου, Σταυρούλα Καμπουράκη, Χριστίνα Μακρίδου, Αιμιλία Γάσπαρη, Χριστιάνα Στεφάνου, Στράτος Παπανούσης, Γιώργος Βαρβαριώτης, Ντανίλο Ζέκα, Έλτον Ντιμρότσι, Αγάπιος Αγαπιάδης, Γιάννης Μπενέτος και το Corps de ballet της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.


Ώρες λειτουργίας ταμείων και τηλεφωνικών πωλήσεων: 9.30 – 21.00
Τηλέφωνα ταμείου: 210 3612461, 210 3643725, 210 3643700
Τιμές εισιτηρίων: 45, 35. 30. 25, 20€ Φοιτητικό €15